Luty to miesiąc obchodów Black History Month, czas poświęcony refleksji i nauce o doświadczeniach i wkładzie osób czarnoskórych w historii. Ważne jest, aby zdać sobie sprawę, że ta okazja do nauki nie ogranicza się do jednego miesiąca, szczególnie gdy omawia się czarne kino grozy — gatunek, który ujawnia znaczące narracje kulturowe i komentarze społeczne.
Czarny horror jako gatunek podkreśla doświadczenia i perspektywy czarnych postaci, często stawiając czoła istotnym problemom społecznym. Tutaj prezentujemy wybór wpływowych czarnych horrorów, które zasługują na Twoją uwagę przez cały rok.
Noc żywych trupów (1968)
Przełomowy film George’a A. Romero, *Noc żywych trupów*, to pozycja obowiązkowa dla miłośników horrorów. Film przedstawia grupę osób uwięzionych na wsi w Pensylwanii w trakcie apokalipsy zombie. Jego historycznego znaczenia nie można przecenić, ponieważ Ben, grany przez Duane’a Jonesa, jest główną postacią — śmiały wybór jak na lata 60. Film krytykuje społeczne obawy dotyczące „innych”, szczególnie w odniesieniu do tożsamości czarnoskórych. Pomimo bohaterstwa w ratowaniu grupy przeważnie białych ocalałych, Ben ostatecznie spotyka tragiczny los, podkreślając surową rzeczywistość napięć rasowych w tamtym czasie. Ten filmowy utwór pozostaje kamieniem węgielnym historii czarnego horroru.
Blacula (1972)
Choć tytuł *Blacula* może wywołać chichot, film stanowi istotny wkład w czarne kino grozy. Opowiada historię Mamuwalde, afrykańskiego księcia przemienionego w wampira przez Draculę, który traci miłość swojego życia i próbuje odzyskać swoją tożsamość we współczesnym świecie.
Pomimo pewnych przestarzałych elementów, w tym wyraźnej homofobii, *Blacula* porusza tematy niewolnictwa i wszechobecnego rasizmu. Wpływ kulturowy filmu jest znaczący, ponieważ katalizuje trend horroru blaxploitation, torując drogę dla bardziej inkluzywnego opowiadania historii w obrębie gatunku.
Ganja i Hess (1973)
*Ganja & Hess*, ceniony za oszałamiające efekty wizualne, to horror, który wykracza poza zwykłą estetykę. Opowiada historię lekarza, który przemienia się w wampira i zakochuje się w wdowie po swoim asystencie. Film zagłębia się w głębokie tematy religii, pożądania, uzależnienia i konfliktu moralnego, tworząc dla widzów niemal oniryczne doświadczenie. Jego artystyczny wpływ odbija się echem w kolejnych czarnych nadprzyrodzonych horrorach, pokazując jego znaczenie w tym gatunku.
Wzgórze cukru (1974)
W filmie *Sugar Hill* zemsta odgrywa główną rolę, gdy kobieta mści się za zamordowanie swojego chłopaka, korzystając z pomocy wskrzeszonych zombie.
Ten film jest kwintesencją dla każdego, kto interesuje się horrorem blaxploitation, podejmując kwestię systemowych niesprawiedliwości, z którymi borykają się czarnoskórzy. Kiedy Sugar (grana przez Marki Bey) bierze sprawy w swoje ręce, film dostarcza zarówno siły, jak i stylu, prezentując silną czarnoskórą główną bohaterkę, która uosabia odporność i determinację.
Ludzie pod schodami (1991)
Film „The People Under the Stairs” Wesa Cravena to intrygująca mieszanka humoru i horroru. Głównym bohaterem jest młody czarnoskóry bohater o pseudonimie „Fool”, który próbuje okraść rasistowskich właścicieli domów, ale ostatecznie sam zostaje wciągnięty w horror.
Ten niedoceniony klejnot rzuca światło na współczesne problemy, krytykując wyzyskujący kapitalizm, jednocześnie zmieniając narrację, aby pokazać czarne dziecko w roli bohatera. Wpływ filmu zainspirował przyszłe dzieła, które nadal pokazują młodych czarnych bohaterów w odważnych przygodach, a tytuły takie jak *The Boy Behind the Door* pojawiają się w jego następstwie.
Cukierkowy człowiek (1992)
Spoczywaj w pokoju legendarny Tony Toddzie, ikonie na zawsze.*Candyman* opowiada historię Helen (Virginia Madsen), która zostaje uwikłana w mrożący krew w żyłach mit Candymana (Tony Todd).
Uważany za jeden z najbardziej imponujących horrorów, jakie kiedykolwiek powstały, *Candyman* głęboko zanurza się w tematy rasy, walki klasowej i przywilejów społecznych. Przedstawienie Candymana przez Tony’ego Todda jest niezapomniane, ustanawiając go jako postać kulturową obok kultowych złoczyńców grozy. Przyszłościowe podejście filmu do przedstawiania sympatycznych antagonistów oznacza znaczący moment w czarnym kinie grozy.
Opowieści z Kapturka (1995)
Uważany za jeden z najlepszych filmów grozy, *Tales from the Hood* przedstawia serię opowieści, które rzucają światło na rzeczywistość, z jaką zmagają się społeczności czarnoskóre.
Ten kultowy klasyk pozostaje aktualny, poruszając kwestie takie jak brutalność policji i przemoc domowa wobec czarnoskórych kobiet — tematy, które rezonują z dzisiejszym społeczeństwem. Dzięki połączeniu humoru i horroru, misternie splecione opowieści pozostawiają trwały wpływ, wpływając na format antologii w latach następujących po jej wydaniu.
Opowieści z krypty: Rycerz demonów
*Opowieści z krypty: Rycerz demonów* to kwintesencja gatunku, opowiadająca historię grupy ludzi zmuszonych do zdobycia starożytnego klucza z rąk groźnego demona pragnącego siać chaos.
Film nie tylko zyskuje podziw za imponujące efekty praktyczne i czarny humor, ale także prezentuje Jeryline, graną przez Jadę Pinkett Smith — jedną z niewielu czarnoskórych dziewczyn w historii horroru. Jej silna postać stanowi inspirację dla kolejnych filmów, w których czarnoskóre kobiety są groźnymi bohaterkami, co oznacza postęp w opowiadaniu historii grozy.
Ostrze (1998)
Powszechnie uznawany za jeden z najlepszych filmów Marvela, *Blade* przedstawia nam Blade’a – Dhampira granego przez Wesleya Snipesa – który walczy z klanem żądnych władzy wampirów.
Często uznawany za twórcę sukcesu filmowego Marvela dzięki mroczniejszemu tonowi, *Blade* oferuje świeże spojrzenie na gatunek wampirów. Film przedstawia silną narrację o czarnym bohaterze, podkreślając Blade’a jako kultową postać, która otworzyła drzwi innym potężnym czarnym bohaterom w horrorze, szczególnie w świecie filmów o wampirach.
Uciekaj! (2017)
Świętując geniusz Jordana Peele’a, *Uciekaj!* opowiada historię Chrisa (Daniel Kaluuya), czarnoskórego mężczyzny, który nieświadomie zostaje uwikłany w złowrogie plany rodziny swojej białej dziewczyny.
Ten nowoczesny klasyk bada podstępną naturę liberalnego rasizmu, pokazując jego znaczenie we współczesnym klimacie społeczno-politycznym. Przełomowa praca Jordana Peele’a nie tylko zmieniła czarny horror, ale także dała innym filmowcom z tego gatunku możliwość eksperymentowania z odważnymi narracjami. Kulturowy wpływ *Uciekaj!* nadal rezonuje, zmieniając krajobraz kina grozy na zawsze.
Dodaj komentarz