Wolf Man: Klasyczny horror z 1941 roku jako alegoria prześladowanych Żydów w czasie II wojny światowej

Przełomowy horror Universal Pictures, The Wolf Man, wydany w 1941 roku, przedstawił widzom tragiczną postać Larry’ego Talbota, granego przez utalentowanego Lona Chaneya Jr. Po długiej nieobecności Larry wraca do swojego rodzinnego domu w Walii, aby zmierzyć się ze śmiercią brata i naprawić napięte relacje z ojcem, Sir Johnem, granym przez Claude’a Rainsa. Jednak fatalne spotkanie z wilkołakiem w mglistym lesie prowadzi do stopniowej metamorfozy Larry’ego w stworzenie nocy.

W swej istocie The Wolf Man jest poruszającą opowieścią o niespełnionym uczuciu; jednakże uosabia również głębszą, przejmującą alegorię przypominającą niektóre z najciemniejszych czasów w historii. Wiele klasycznych horrorów sprytnie wykorzystuje mityczne potwory do krytyki niepokojących prawd społecznych. Na przykład zabalsamowana ręka łącząca się ze zmarłym w Talk to Me symbolizuje uzależnienie, podczas gdy demon przenoszony drogą płciową w It Follows służy jako reprezentacja chorób przenoszonych drogą płciową. Podobnie klątwa wilkołaka w The Wolf Man działa jako metafora uciskających prześladowań, którym poddawani byli Żydzi podczas II wojny światowej.

Wilkołak: Ukryty komentarz na temat II wojny światowej

Historia odzwierciedla obawy Curta Siodmaka

Curt Siodmak, genialny umysł stojący za scenariuszem do The Wolf Man, przelał swoje osobiste obawy i doświadczenia jako Żyda, który radził sobie z zawirowaniami II wojny światowej, na swoje pisarstwo. Pochodzący pierwotnie z Drezna w Niemczech Siodmak uciekł do Anglii po zetknięciu się z antysemicką retoryką nazistowskiego ministra propagandy Josepha Goebbelsa. Wszechobecny strach przed polowaniem z powodu przynależności etnicznej przesiąkł jego twórczość, co skłoniło go do pojmowania klątwy wilkołaka jako reprezentacji jego żydowskiej tożsamości.

Jak zauważył producent filmu dokumentalnego Constantine Nasr, początkowy tytuł scenariusza Siodmaka brzmiał Destiny, co oddawało los outsidera przeklętego przez niekontrolowane losy. Kiedy klątwa wilkołaka ogarnia Larry’ego, zdaje on sobie sprawę z nieuniknionej natury swojej sytuacji, odzwierciedlając los Żydów na okupowanych przez nazistów terenach, którzy żyli w ciągłym strachu o swoje życie.

Pentagram wyryty na dłoni Larry’ego sygnalizuje jego status „innego”, przypominając Gwiazdę Dawida. Nasr podkreśla, że postrzeganie Siodmaka jako „przeklętego” wynikało nie z jego własnego poglądu na jego żydowskie dziedzictwo, ale raczej ze społecznego postrzegania propagowanego w okresie reżimu nazistowskiego. Co ciekawe, podczas gdy inne klasyczne filmy o potworach Universal, takie jak Dracula i Frankenstein, czerpały z uznanych dzieł literackich, Wilkołak został stworzony w całości z wyobraźni Siodmaka, przesiąkniętej jego uzasadnionymi lękami.

Różnorodne tematy poruszane w filmie Wilkołak

Filmy o wilkołakach – poza ich powierzchnią

Jack w swojej nieumarłej formie w filmie Amerykański wilkołak w Londynie

Mistrzowsko napisany scenariusz Siodmaka pokazał, że opowieści o wilkołakach mogą wykraczać poza zwykły horror, zamiast tego eksplorując głębokie tematy. Filmy takie jak Dog Soldiers poruszają temat koleżeństwa żołnierzy i psychologicznych skutków wojny, podczas gdy The Howling satyryzuje pierwotne instynkty elity. W An American Werewolf in London stopniowa transformacja Davida służy jako alegoria gniewu i żalu wynikających z tragicznej straty jego najbliższego przyjaciela. Nawet lekki film taki jak Teen Wolf porusza się po zdradliwych wodach dojrzewania i kształtowania tożsamości.

Ponadto gatunek horroru w ogóle często służy jako platforma krytyki społecznej. W latach 80.filmy o wampirach poruszały temat kryzysu AIDS, podczas gdy Rosemary’s Baby poruszało tematy patriarchatu i kontroli nad wyborami kobiet.Wolf Man był jednym z pierwszych filmów, które posiadały drugorzędną warstwę znaczeniową, torując drogę przyszłym tytułom, które miały pójść w jego ślady.

Człowiek-wilk 2025: Kontynuacja spuścizny

Wolf Man z 2025 roku eksploruje nowe głębiny

Przenieśmy się do roku 2025, nowa adaptacja Wilkołaka oddaje hołd poprzednikowi, jednocześnie eksplorując złożone tematy. W tej wersji historia zagłębia się w traumę pokoleniową i rodzicielską wściekłość przez pryzmat likantropii. Fabuła kręci się wokół Blake’a Lovella, którego ojciec ulega klątwie wilkołaka i terroryzuje go, co ostatecznie powiela on ze swoją córką — ujawniając trwający cykl dysfunkcyjnego rodzicielstwa. Ta nowa narracja ilustruje, jak tradycja nadawania horrorowi głębszych znaczeń trwa, ponad 80 lat po pojawieniu się pierwotnej wizji Siodmaka.

Źródło: Los Angeles Times

Źródło i obrazy