Recenzja filmu „Wolf Man”: eksploracja traumy pokoleniowej przez pryzmat klasycznego filmu o potworach

Przywrócenie kultowego Universal Monsters stanowi poważne wyzwanie, jednak reżyser Leigh Whannell fachowo wyobraził sobie klasyczną opowieść o Wilkołaku. Czerpiąc inspirację z oryginalnego filmu z 1941 r., ta świeża interpretacja eksploruje głębokie tematy dziecięcej traumy osadzone na nawiedzającym tle lasów Oregonu, ożywione przez porywający scenariusz Whannella i Corbetta Tucka.

Przegląd fabuły

Fabuła opowiada o Blake’u, granym przez Chrisa Abbotta, który staje w obliczu śmierci ojca i związanego z tym zadania oczyszczenia rodzinnego domu, odizolowanego w górach Oregonu. Podczas podróży do dzieciństwa Blake przypomina sobie złowrogie opowieści z dzieciństwa ostrzegające go przed niebezpieczeństwami czyhającymi w lesie, szczególnie opowieści o Wilkołaku.

Zaczynając od rodzimej legendy o człowieku przemienionym w wilka, film mistrzowsko nadaje niesamowity i urzekający ton. Północno-zachodnie wybrzeże Pacyfiku jest bogate w folklor, przypominający klasykę taką jak *Goonies*, gdzie lokalne legendy głęboko wpływają na osobiste historie. To przeplatanie się mitu z ugruntowaną spuścizną Universal Monsters urzeka widzów, wciągając ich w mroczne głębiny opowieści.

Towarzysząca mu żona Charlotte (w tej roli Julia Garner) i córka Ginger (Matilda Firth) podróż Blake’a przybiera koszmarny obrót po wypadku samochodowym z udziałem ich U-Haul. Ten wypadek wpędza Blake’a w fatalne spotkanie, wywołując transformację, która zmienia go w stworzenie przypominające wilka. W przeciwieństwie do tradycyjnego przedstawienia wilkołaka, wizja Whannella przedstawia głębszą metamorfozę, całkowicie redefiniując tożsamość Blake’a.

Eksploracja traumy pokoleniowej

Wczesna scena w filmie ukazuje młodego Blake’a i jego ojca w tym samym lesie, ilustrując wczesny przykład rodzicielstwa opartego na strachu. Krytyczny moment następuje, gdy ojciec Blake’a, opanowany przez własne lęki, upomina Blake’a, nieświadomie wzbudzając strach zamiast pocieszać. Ta traumatyczna interakcja odbija się echem w całym dorosłym życiu Blake’a, wpływając na jego rolę jako ojca.

W obliczu podobnego scenariusza dotyczącego bezpieczeństwa Ginger, Blake instynktownie podnosi głos, ale szybko dodaje wyraz miłości, próbując przerwać cykl emocjonalnego zaniedbania. Choć głęboko niedoskonały, postać Blake’a rozpoznaje swoje niedociągnięcia, starając się być lepszym ojcem niż on sam. Ta ciągła walka z odziedziczoną traumą jest centralnym tematem filmu, zmuszając Blake’a do stawiania dobrostanu córki ponad własnym zamieszaniem.

Przedstawienie Blake’a w wykonaniu Abbotta w sugestywny sposób ukazuje walkę między instynktem ojcowskim a osobistym cierpieniem, tworząc wzruszającą więź z widzami kibicującymi przetrwaniu rodziny.

Horror z głębią

scena transformacji — (Universal Pictures)

*Wolf Man* wyróżnia się nie tylko jako angażujący film o horrorze ciała, ale także jako niuansowana eksploracja bólu i osobistej ewolucji. Whannell zręcznie przeplata elementy horroru z wykwalifikowaną analizą traumy, tworząc wielowarstwową narrację, która wykracza poza proste jump scare’y. Emocjonalna głębia filmu sprawia, że aspekty horroru są jeszcze bardziej przerażające.

Życie Blake’a jest pełne wyzwań — bezrobocie, rozpadające się małżeństwo i nieustanne zagrożenie jego transformacją. Jednak te słabości sprawiają, że jest on niezwykle wiarygodną postacią, gdy wyrusza w tę wstrząsającą podróż. Niezachwiane wsparcie Charlotte ilustruje złożoną dynamikę; pomimo trudności jej oddanie rodzinie przebija się przez nią, będąc przykładem odporności.

Podczas gdy poprzednie adaptacje mogły koncentrować się na stworzeniu, Whannell kieruje uwagę w stronę relacji rodzinnych, uzdrawiania i instynktów przetrwania, zapewniając świeżą perspektywę, przez którą można oglądać gatunek potworów. To innowacyjne podejście do horroru umacnia *Wolf Man* jako wciągającą opowieść, która znajduje oddźwięk u współczesnych odbiorców.

Przygotuj się na zanurzenie w mistrzowskiej opowieści Whannella, ponieważ *Wolf Man* wchodzi do kin 17 stycznia.

Źródło i obrazy