Dlaczego przyszłości Zeldy może brakować prawdziwej nieliniowości: pozytywna perspektywa

Ewolucja serii The Legend of Zelda jest widoczna w jej ostatnich tytułach, szczególnie po wprowadzeniu Breath of the Wild (BOTW) i Tears of the Kingdom (TOTK). Te gry zapowiadają śmiałe podejście nieliniowe, zachęcając graczy do eksploracji rozległych otwartych światów. Ta zmiana znacznie wzmacnia aspekt eksploracji, cechę charakterystyczną serii Zelda, która od dziesięcioleci fascynuje graczy.

Choć BOTW i TOTK czerpią inspirację z wczesnych dni franczyzy na NES-ie — gdzie gracze byli wrzucani bezpośrednio do świata pełnego wolności — nadal narzucają konkretne ograniczenia. W przeciwieństwie do oryginalnej gry na NES-a, która pozwalała na nieograniczoną eksplorację, najnowsze wpisy zawierają ustrukturyzowane punkty wyjścia, które prowadzą graczy w stronę ich przygód. To rozważne podejście, choć może zniechęcać do czystej nieliniowości, jest niezbędne do zapewnienia angażującego i wszechstronnego doświadczenia w grach.

Poruszanie się po nieliniowości w najnowszych tytułach Zelda

Ścieżki z przewodnikiem w BOTW i TOTK

Pomimo paradygmatu otwartego świata, BOTW i TOTK subtelnie prowadzą graczy z góry ustaloną ścieżką. Każda gra wyznacza konkretne obszary początkowe — takie jak Great Plateau w BOTW lub Great Sky Island w TOTK — które ograniczają graczy na początku ich podróży. Aby przejść dalej i odblokować świat, gracze muszą ukończyć wczesne wyzwania, takie jak Shrines, które służą do nauki podstawowych umiejętności, zanim będą mogli w pełni eksplorować.

Wybór edukacyjny Nintendo opiera się na wieloletnim doświadczeniu z franczyzą. Wprowadzenie długich samouczków i interakcji z postaciami było podstawą wielu gier Zelda, zapewniając jasność celów. Ponieważ te nowsze tytuły dążą do zrównoważonego doświadczenia, zachowują możliwości przewodnictwa, co sugeruje, że przyszłe odsłony Zeldy prawdopodobnie pójdą w ich ślady.

Wartość wskazówek w BOTW i TOTK

Zarządzanie przytłaczającą skalą za pomocą kierunku

Pierwsze wrażenia dotyczące ograniczeń w BOTW i TOTK mogą wywołać rozczarowanie, ale odgrywają one kluczową rolę w ulepszaniu wrażeń z rozgrywki. Oryginalna gra na NES-a opierała się na prostocie, wprowadzając graczy w jej mechanikę bez przytłaczania ich. Natomiast rozległe światy i zawiłe mechaniki BOTW i TOTK stanowią stromą krzywą uczenia się, wymagając kompleksowego przewodnictwa, aby gracze czuli się pewnie, a nie zagubieni.

Ta konieczność ustrukturyzowanego przewodnictwa jest właśnie powodem, dla którego obszary początkowe i interakcje postaci pozostają niezbędne w kolejnych tytułach Zelda. Pomagają graczom zaaklimatyzować się do nowych mechanik, zapewniając im umiejętności potrzebne do ogarnięcia rozległych krajobrazów Hyrule. W rezultacie gracze mogą cieszyć się wyzwalającym poczuciem eksploracji, będąc jednocześnie wyposażonymi do poruszania się po tych skomplikowanych światach.

Narracja TOTK rozkwita dzięki przewodnictwu strukturalnemu

Podkreślanie historii poprzez linearne ramy

Głębia narracji w TOTK podkreśla, jak liniowa struktura może ulepszyć opowiadanie historii w serii Zelda. W przeciwieństwie do swoich poprzedników, którzy oferowali tylko podstawowe cele, TOTK misternie wplata elementy narracji w rozgrywkę, sprawiając, że zrozumienie historii jest niezbędne dla doświadczenia gracza. Eksploracja złożonych tematów otaczających Zonai i odrodzenie Ganondorfa w grze w dużej mierze opiera się na podążaniu przez graczy wyznaczoną ścieżką, aby w pełni zrozumieć rozwijające się wydarzenia.

Chociaż TOTK pozwala graczom zbierać Dragon Tear Memories w różnych sekwencjach, nadrzędna narracja wymaga pewnego stopnia porządku, aby zmaksymalizować zaangażowanie. Gra zapewnia, że podążanie za zamierzoną podróżą prowadzi do bogatszego zrozumienia jej historii.

Jak wykazano w BOTW i TOTK, seria Zelda jest gotowa zachować ostrożną równowagę między liniowością kierowaną a otwartą nieliniowością. Takie podejście nie tylko wzbogaca rozgrywkę, ale także zaspokaja potrzeby graczy o każdym poziomie umiejętności, pozwalając im docenić pełen zakres każdego tytułu. Jest prawdopodobne, że ta skuteczna metodologia będzie kontynuowana w przyszłych grach Zelda, ponieważ będą one nadal ewoluować pod względem skali i ambicji.

Źródło i obrazy