Niedawno natknąłem się na intrygującą współpracę, przeglądając zakładkę „media” na mojej konsoli PlayStation 5. Moją uwagę przykuła nieoczekiwana reklama: partnerstwo między kultową strzelanką wojskową Call of Duty a uznaną południowokoreańską serią Netflixa Squid Game. Wydarzenie, które już się zakończyło, było wypełnione angażującymi aktywnościami, pozwalając graczom uczestniczyć w kultowych scenach, takich jak „Czerwone światło, zielone światło” i przebierać się za uczestników lub złowrogich różowych strażników. Pojawiło się pytanie: czy wybrałbyś ucieleśnienie uciskanych czy uciskających?
Zrozumienie fenomenu gry Squid
Pierwszy sezon Squid Game pobił wewnętrzne rekordy oglądalności Netflixa. Jego sukces można przypisać różnym czynnikom: nieprzewidywalnej akcji, charakterystycznemu stylowi wizualnemu i niezapomnianej ścieżce dźwiękowej. Jednak głębszy powód wyłania się, gdy problemy społeczne przeplatają się z narracją. Pośród zmieniających się krajobrazów gospodarczych, gdzie pogłębiające się różnice majątkowe i rosnąca inflacja są widoczne, przesłanie serialu — niebezpieczna gra rozgrywana o pieniądze — głęboko rezonuje z widzami.
Ponadto Squid Game ujawnia mroczniejsze prawdy o kapitalizmie. Ujawnia nie tylko desperację, ale także podkreśla niepokojącą rzeczywistość: niebezpieczne gry, w których biorą udział uczestnicy, to spektakle, z których cieszą się bogaci. Wraz ze wzrostem przepaści między bogatymi i biednymi wzrasta również dyskomfort związany z oglądaniem, jak elita prosperuje kosztem upośledzonych, co znalazło oddźwięk wśród widzów.
Jaskrawa sprzeczność
Co my w ogóle jeszcze robimy? Czy edukacja medialna umarła? Czy biorę jakieś szalone pigułki?
— Chad Quandt (@chadquandt.bsky.social) 2024-12-29T19:20:19.262Z
Strategie promocyjne związane z grą Squid Game, w tym reality show Squid Game: The Challenge i różne doświadczenia pop-up, skłoniły niektórych do krytykowania twórcy za domniemane wyprzedaże. Jednak sytuacja jest bardziej złożona. Twórca Hwang Dong-hyuk zrzekł się wszystkich praw własności intelektualnej na rzecz Netflixa w swojej pierwotnej umowie, przyznając platformie autonomię nad wszystkimi powiązanymi przedsięwzięciami, w tym merchandisingiem bez jego zgody.
Co ciekawe, Dong-hyuk stwierdził, że jego powrót na sezon 2 był spowodowany przede wszystkim niewystarczającym wynagrodzeniem za sezon 1, co było stresującym doświadczeniem, które odbiło się na jego zdrowiu.
W związku z tym wszelkie powiązania korporacyjne można w dużej mierze powiązać z decyzjami kierownictwa Netflixa, które mogą być odbierane jako pozbawione wrażliwości lub wręcz wyzyskujące.
Przykładem jest absurdalna reklama Duolingo zatytułowana „Korean or Get Eaten”, w której maskotka Duo jest w towarzystwie tancerzy ubranych na różowo. Ten dziwaczny zwrot akcji pokazuje osobę „porwaną” za przegraną passę, wszystko pod przykrywką humoru. Podnosi ona kwestie odpowiedzialności korporacyjnej i zaangażowania konsumentów.
W innej surrealistycznej reklamie Domino’s uczestnik, który jest o krok od przegranej, magicznie wyczarowuje smartfona, aby zamówić pizzę, sugerując: „Kapitalizm cię uratuje!” — co stanowi wyraźny kontrast z głównym przesłaniem gry Squid Game.
Konsekwencje kontroli korporacyjnej
Oglądanie tych reklam sprawia, że kwestionuję samą rzeczywistość; „głuchy na ton” to zaledwie wierzchołek góry lodowej tego dysonansu.
Chociaż mogę czuć się niezsynchronizowany, nie chcę odtwarzać śmiertelnego scenariusza „czerwone światło, zielone światło” ze Squid Game. Podstawowe obawy finansowe odzwierciedlone w serialu zbyt ściśle wiążą się z moją rzeczywistością. Perspektywa korporacji sugerującej mi udział w odtworzeniu tak traumatycznego konceptu wydaje się z natury zła.
Squid Game ma swoje korzenie w silnym przesłaniu antykapitalistycznym. Jednak ponieważ Netflix dzierży stery własności, może zmieniać narrację, jak chce, często niebezpiecznie odchodząc od pierwotnego zamysłu. Ich strategia wydaje się być skupiona wyłącznie na kapitalizacji zainteresowania widzów, redukując wpływową narrację do bytu nastawionego na zysk; wydaje się podobna do tych w samej grze Squid, zanurzonych w złotych maskach, oderwanych od rzeczywistości i empatii.
Niewątpliwie podejście marketingowe Netflixa do produktów takich jak Squid Game: The Challenge okazało się lukratywne i skuteczne. Jednak ten sukces wiąże się ze znacznym kosztem integralności serii. Dla Netflixa Squid Game przekształciło się z innowacyjnej serii w kolejny przynoszący dochód zasób.
Magazyn TIME trafnie uchwycił istotę tego nastawienia w nagłówku swojej recenzji „Kapitalizm zabił grę w kalmary ”, zwięźle wyrażając rozczarowanie, jakie odczuwa wielu ludzi.
Powiązane artykuły:
Rosną spekulacje, ponieważ przeciek castingu do serialu telewizyjnego Amazon Mass Effect sugeruje adaptację męskiej postaci Sheparda
19:28
Animowany serial Netflixa „Splinter Cell: The Only Return of Sam Fisher” bez żadnych informacji o nowej grze
17:17
Październikowa premiera czwartego sezonu Wiedźmina od Netflixa z nowym zwiastunem przedstawiającym Liama Hemswortha w roli Geralta
9:06
Dodaj komentarz