Anime Pokémon konsekwentnie skupiało się na podróży Asha Ketchuma, który dążył do zostania Mistrzem Pokémon. Można jednak argumentować, że zdobycie tytułu mistrzowskiego nie było istotnym kamieniem milowym w jego całej podróży. Co zadziwiające, nawet przed triumfem w Lidze Alola Ash wykazał się niezwykłymi umiejętnościami trenerskimi, co sugeruje, że mógł zrealizować swoje ambicje, nigdy nie zdobywając zwycięstwa w mistrzostwach.
Pomimo kanonicznego wieku 10 lat — niezmiennego od początku jego przygody — Ash Ketchum zgromadził ogromne doświadczenie w trakcie swojej podróży Pokémon, przemierzając różne regiony i spotykając niezliczone gatunki Pokémonów. Niewielu trenerów, w tym znane postacie, takie jak Leon, Cynthia i Lance, może dorównać imponującemu doświadczeniu Asha. Jego stałe wysokie pozycje w regionalnych mistrzostwach odzwierciedlają jego kunszt. Podczas gdy zwycięstwo było stosownym zakończeniem jego historii, konieczność tego osiągnięcia jest wątpliwa.
Umiejętności Asha były widoczne już na długo przed tym, jak został mistrzem
Występ Asha w bitwie był godny szacunku
Podczas gdy wczesne porażki Asha w lidze często spotykają się z krytyką ze strony fanów, ważne jest, aby uznać jego status jako zawodnika najwyższej klasy od czasu debiutu. W swojej pierwszej lidze Indigo, Ash wszedł do grona 256 trenerów i imponująco zapewnił sobie miejsce w pierwszej szesnastce. Ten niezwykły wyczyn utorował drogę do kolejnych turniejów, w których konsekwentnie plasował się w pierwszej ósemce lub wyżej, osiągając ćwierćfinały lub wyżej sześć razy.
To imponujące dziedzictwo jest jeszcze bardziej wzmocnione, gdy weźmie się pod uwagę wyzwania, z którymi musiał się zmierzyć na różnych turniejach. Na przykład podczas konferencji Silver Conference Ash zmagał się z nieznanymi Pokémonami, takimi jak Blaziken i Kecleon, co ostatecznie przyczyniło się do jego porażki. Podobnie, podczas słynnej konferencji Lily of the Valley w Sinnoh musiał zmierzyć się z Tobiasem, trenerem władającym wieloma legendarnymi Pokémonami, takimi jak Darkrai i Latios — przeciwnikami, których przytłaczająca moc uczyniła zwycięstwo nieuchwytnym.
Potem jest konferencja Lumiose w Kalos, gdzie Ash o włos przegapił mistrzostwo, zajmując drugie miejsce za rywalem, Alainem. To starcie zakończyło się emocjonującym finałem, w którym obaj trenerzy polegali na swoim ostatnim Pokémonie. Strategiczny geniusz i determinacja Asha przebijały się, podkreślając jego zasłużoną naturę tytułu mistrza, mimo że tym razem go nie zdobył. Gdyby Ash był profesjonalnym sportowcem, jego liczne miejsca w pierwszej dziesiątce niewątpliwie oznaczałyby, że jest jednym z elitarnych zawodników.
Prawdziwym celem Asha nie było zostanie mistrzem
Zostanie „Mistrzem Pokémonów” nie polega na walce
Od pierwszego odcinka do końcowych momentów serialu Ash konsekwentnie deklarował swoje aspiracje, by zostać „Mistrzem Pokémonów”. Jednak prawdziwe znaczenie tego celu zostało celowo pozostawione niejednoznaczne przez scenarzystów. W ostatnim odcinku Journeys Ash introspektywnie zdefiniował, co naprawdę oznacza bycie mistrzem. Dla niego Mistrz Pokémonów uosabia osobę, która tworzy połączenia z każdym Pokémonem, a to zadanie pozostaje nieskończone. Podczas gdy bitwy z pewnością mogą pielęgnować specjalne relacje z Pokémonami — czego przykładem jest Zjawisko Więzi Greninji lub Mega Ewolucja — czynniki te nie są warunkiem koniecznym do osiągnięcia jego ostatecznego celu.
Udział w bitwach pozwala Ashowi poznać nowe umiejętności Pokémonów i zwiększa jego zrozumienie związków trenerów z Pokémonami. Niemniej jednak, nawet przed zostaniem mistrzem lub udziałem w turniejach League, Ash pilnie realizował swoją interpretację zostania mistrzem. Często spotykał i pomagał dzikim Pokémonom, od powszechnych gatunków, takich jak Spearow, po legendarne istoty, takie jak Latias, którym pomagał w ostatnich odcinkach Journeys . Zaufanie , które zdobył od licznych Legendarnych Pokémonów, podkreśla znaczenie relacji ponad triumfalne zwycięstwa w osiągnięciu jego celu.
Podejście Asha do zaprzyjaźniania się z Pokémonami, często przed ich złapaniem — jak w przypadku Bulbasaura — ilustruje jego zaangażowanie w budowanie zaufania. Jego traktowanie Pokémonów z godnością, często prowadzące do ich dobrowolnego towarzystwa, a nie wymuszonego złapania, dodatkowo podkreśla jego dojrzałość. Co godne uwagi, chętnie pozwalał Pokémonom takim jak Butterfree odejść, jeśli było to zgodne z ich najlepszym interesem. Stawiając na pierwszym miejscu dobro swoich towarzyszy Pokémonów, Ash ugruntował swoją pozycję niezawodnego i dojrzałego partnera przez całą swoją podróż.
Zwycięstwo Asha w Masters Eight zapowiadało emocjonujący finał, ale nie było to konieczne
Ash zasłużył na tytuł, ale nie musiał go zdobyć
W kulminacyjnym World Coronation Series i towarzyszącym Masters’ Eight Tournament, Ash zmierzył się z potężną grupą wysoce utalentowanych przeciwników, w tym szanowanymi mistrzami, takimi jak Cynthia i Leon. Jego kunszt był po raz kolejny widoczny, gdy pokazał swoje umiejętności w tych ekscytujących konfrontacjach — podkreślając swój rozwój i zdolność adaptacji jako trenera. Jednak wygranie mistrzostw przede wszystkim przyniosło Ashowi uznanie wśród rówieśników, nie wzmacniając znacząco jego dążenia do zostania Mistrzem Pokémon. W końcu legendarny Pokémon, taki jak Mew, nie dałby się przekonać tylko tytułem.
Decyzja o zakończeniu wątku Asha finałowym turniejem o wysoką stawkę niewątpliwie dobrze rezonuje na poziomie narracji. Niemniej jednak Ash szybko pokazał, że nie zraża się swoim ostatnim zwycięstwem, wskazując, że jego prawdziwe aspiracje wykraczają poza zwykłe wyróżnienia. Pomimo posiadania tytułu Mistrza Świata, kontynuuje swoją podróż, nawiązując więzi z Pokémonami i zbliżając się do swojej osobistej definicji mistrzostwa. Chociaż fani Pokémonów świętują osiągnięcie Asha jako mistrza, jasne jest, że pozostałby oddany swojemu ostatecznemu celowi, nawet gdyby nie zdobył tytułu.
Dodaj komentarz