Jakie są cechy pająków lejkowatych? Największy samiec najbardziej jadowitego atracidae świata znaleziony w Australii

Australijski Park Gadów przyjął do swojego programu antytoksyny największego samca pająka lejkowatego z Sydney, „Hercules”. Ten budzący grozę pajęczak z kłami zdolnymi przebić ludzki pajęczak został odkryty przez zwykłego człowieka na środkowym wybrzeżu, 50 mil na północ od Sydney.

Pająk początkowo przekazany do lokalnego szpitala został później odnaleziony przez ekspertów z Australijskiego Parku Gadów, którzy zidentyfikowali go jako największego samca, jaki kiedykolwiek otrzymano od australijskiej publiczności. Ten pająk lejkowaty mierzył zwykle od jednego do pięciu centymetrów zdumiewające 7,9 centymetra, przewyższając poprzedniego rekordzistę „Colossusa” z 2018 roku.

Australijski Park Gadów, znany z badań nad jadowitymi stworzeniami, jest podekscytowany potencjalnym wkładem Herkulesa w ich program antytoksyny. Pająk zostanie poddany „dojeniu”, procesowi ekstrakcji jadu, który ma kluczowe znaczenie dla produkcji ratującej życie antytoksyny.

Emma Teni, opiekunka pajęczaków w parku, wyraziła swój entuzjazm, mówiąc:

„Chociaż samice pająków lejkowatych są jadowite, samce okazały się bardziej śmiercionośne. Mając w naszej kolekcji męską sieć lejkowatą tej wielkości, jego wydzielanie jadu może być ogromne, co może okazać się niezwykle cenne dla programu jadu parku”.

Od czasu rozpoczęcia programu antytoksyny w 1981 r. w Australii nie było ani jednej ofiary śmiertelnej w wyniku ukąszenia pajęczaka lejkowatego.

Pajęczyna lejkowata znana jest ze swojego agresywnego zachowania

Pajęczaki lejkowate, takie jak pająk lejkowaty z Sydney, można łatwo rozpoznać po ich błyszczącym, ciemnobrązowym do czarnego wyglądzie i przypominających palce przędziorkach na końcu odwłoka. Samce pajęczaków tego gatunku mają dużą ostrogę godową na drugiej parze nóg. Znane z agresywnego zachowania, gdy są zagrożone, podnoszą się i pokazują imponujące kły.

Samice są na ogół większe, ale mniej jadowite niż ich samce. Można je powszechnie spotkać na terenach zalesionych i podmiejskich ogrodach, szczególnie we wschodnich regionach Australii.

Te pajęczaki są utalentowanymi myśliwymi, którzy w celu łapania zdobyczy polegają na swoim zwyczaju kopania. Tworzą jedwabne potrójne linie wokół wejścia do swoich nor, co pozwala im wyczuwać i łapać owady, takie jak chrząszcze, karaluchy i małe jaszczurki.

Pomimo swojej przerażającej reputacji, przyczyniają się do rozwoju ekosystemu, kontrolując populację szkodników. Chociaż ich jad może być niebezpieczny dla ludzi, odpowiednie zrozumienie, zastosowanie pierwszej pomocy i programy antytoksyny znacznie zmniejszyły ryzyko śmierci w wyniku ukąszeń.

Co sprawia, że te pajęczaki dobrze się rozwijają w Australii?

Deszczowa i wilgotna pogoda na wschodnim wybrzeżu Australii stworzyła idealne warunki do rozwoju pajęczaków lejkowatych. Pajęczaki lejkowate z Sydney występują głównie na obszarach zalesionych i w ogrodach podmiejskich rozciągających się od Sydney, najbardziej zaludnionego miasta Australii, po nadmorskie miasto Newcastle w Australii na północy i Góry Błękitne na zachodzie.

Pomimo swojej przerażającej reputacji, pajęczaki lejkowate z Sydney odgrywają istotną rolę w ekosystemie, kontrolując populację różnych owadów. Ich wyjątkowe nawyki kopania i techniki nocnego polowania czynią je intrygującymi obiektami badań naukowych.

Chociaż ich ukąszenia są niebezpieczne, wdrożenie odpowiednich technik pierwszej pomocy, takich jak bandaż uciskowy/metoda unieruchomienia, oraz dostępność antytoksyny zapewniły śmiertelność są rzadkie.