Poniższy artykuł zawiera spoilery do filmu The Brutalist. The Brutalist to głęboko poruszający film, który bada surowe realia amerykańskiego snu, co czyni go jednym z najbardziej oczekiwanych doświadczeń kinowych 2024 roku. Narracja koncentruje się wokół László Tótha, granego przez Adriena Brody’ego, węgierskiego architekta pochodzenia żydowskiego, który ucieka przed koszmarem obozu koncentracyjnego i przeprowadza się do Stanów Zjednoczonych. Osiedlając się w Filadelfii, spotyka bogatego Harrisona Van Burena (Guy Pearce) i jego syna Harrisa, co prowadzi do podjęcia kluczowego projektu architektonicznego, który zdefiniuje jego karierę. Pod reżyserią Brady’ego Corbeta film zdobył zdumiewające dziesięć nominacji do Oscara, w tym za najlepszy film i najlepszego aktora dla Brody’ego.
Pomimo pochwał, film spotkał się z pewną reakcją. Krytycy wyrazili obawy dotyczące integracji sztucznej inteligencji w częściach dialogów węgierskich wygłaszanych przez Brody’ego. Ponadto widzowie kwestionowali znaczną długość filmu, która przekracza trzy godziny, co czyni go jednym z najdłuższych kinowych wydań w ostatnich latach. Ten wydłużony czas trwania przywołuje porównania do uznanych dzieł Martina Scorsese, takich jak Killers of the Flower Moon i The Irishman, chociaż The Brutalist wyjątkowo zawiera oficjalnie sankcjonowaną przerwę, co jest rzadkością wśród współczesnych filmów.
Analiza czasu trwania i struktury brutalizmu
Wyjątkowa struktura: dwa akty i epilog
Brutalista składa się z czterech segmentów: dwóch aktów, przerwy i epilogu. Pierwszy akt, zatytułowany „Część I: Zagadka przybycia”, trwa około godziny i 40 minut, zanurzając widzów w ponurej podróży László po USA w 1947 roku. Ten akt szczegółowo opisuje jego zmagania i kluczowy moment, gdy rodzina Van Buren zleca mu zaprojektowanie centrum społeczności.
Po tym akcie film zawiera przerwę przed przejściem do „Części II: Twarde jądro piękna”, która przenosi narrację do 1953 roku. W tym drugim akcie László zmaga się ze swoimi obowiązkami architektonicznymi, problemami merytorycznymi i złożoną dynamiką z rodziną Van Buren. Tutaj poznajemy żonę László, Erzsébet, graną przez Felicity Jones, która wyłania się jako wyróżniająca się postać. W miarę jak fabuła się zagęszcza, rodzina Van Buren decyduje się przerwać projekt centrum społecznościowego, co skłania László i jego rodzinę do przeprowadzki do Nowego Jorku, przygotowując grunt pod mroczną eksplorację ambicji i rozpaczy.
Film kończy się krótkim epilogiem zatytułowanym „Pierwsze Biennale Architektury”.Ten końcowy fragment przenosi uwagę z László na jego siostrzenicę, Zsófię (Ariane Labed), która rozmyśla nad pracą swojego wujka. Wyjaśnia, w jaki sposób projekt Centrum Społeczności Van Buren nawiązuje do architektury obozów koncentracyjnych, symbolizując próby László, by poradzić sobie z traumą. Zsófia powtarza poruszającą lekcję, której udzielił jej wujek: „Bez względu na to, co inni próbują ci sprzedać, liczy się cel, a nie podróż”.
Znaczenie długości brutalizmu
Symbolika przerwy
W połowie pierwszego aktu Brutalisty László podejmuje się ambitnego przedsięwzięcia, jakim jest zbudowanie kompleksowego centrum społeczności dla bogatej rodziny Van Buren. Jego obsesja na punkcie projektu znacząco wpływa na jego codzienne życie, przyćmiewając inne aspekty. Przerwa służy jako symboliczne przedstawienie znaczącego upływu czasu i żmudnej natury przedsięwzięć László, na co wskazuje sześcioletni skok, gdy wznawia się Część Druga.
Za pomocą pięknego montażu film ilustruje stopniowy montaż centrum Van Buren, prezentując nie tylko fikcyjny wkład László, ale także imponującą wizję reżyserską Corbeta.15-minutowa interludium działa jak krytyczna pauza, pozwalając widzom wchłonąć zarówno długość procesu budowy, jak i emocjonalną wagę podróży László.
Uzasadnienie reżysera Brady’ego Corbeta dla włączenia przerwy
Niezbędna przerwa dla widzów
Przerwa w filmie The Brutalist następuje po zakończeniu „Part I: The Enigma of Arrival”, dokładnie po godzinie i 40 minutach tego rozszerzonego, 3-godzinnego i 35-minutowego filmu. Podczas tej 15-minutowej przerwy na ekranie wyświetlane jest zdjęcie rodzinne i licznik czasu, zanim film zostanie wznowiony wśród dźwięków muzyki fortepianowej skomponowanej przez Johna Tilbury’ego, dostosowanej do partytury Daniela Blumberga.
Brady Corbet zaprojektował przerwę z myślą o widzach, rozpoznając ich potrzebę chwili refleksji i odnowy podczas tak długiego oglądania. W wywiadzie dla IndieWire powiedział, że woli pauzę podczas długich filmów, zauważając: „Mam trudności z siedzeniem w miejscu przez trzy i pół godziny”.
W wywiadzie dla „The Times” Corbet szczegółowo wyjaśnił powody, dla których przerwa trwała dokładnie 15 minut :
„To 15 minut, ponieważ tyle czasu zajmuje ludziom wyjście, skorzystanie z toalety, zapalenie papierosa i powrót na czas na część drugą. Miejmy nadzieję, że widzowie będą cieszyć się tym wspólnym doświadczeniem”.
Partnerka reżysera, Mona Fastvold, wniosła swoją perspektywę do tej przerwy. Porównała doświadczenie oglądania The Brutalist do oglądania serialu telewizyjnego, sugerując, że:
„Wiesz, ludzie siedzą w domu i oglądają osiem do szesnastu godzin limitowanej serii z małymi przerwami, więc jeśli zastosujesz tę ideę do tego filmu, po prostu oglądasz go z małą przerwą w środku. Więc nie bój się przerwy”.
Podczas niektórych pokazów kinowych widzowie odkryli, że przerwa następowała po minutach pustego ekranu. Zjawisko to występowało w miejscach, w których film był wyświetlany na 35-milimetrowych lub 70-milimetrowych rolkach, co wymagało fizycznej zmiany rolek ze względu na film kręcony w formacie VistaVision, co jeszcze bardziej wydłużało wrażenia z oglądania The Brutalist.
Dodaj komentarz