10 najlepszych czarno-białych filmów japońskich

10 najlepszych czarno-białych filmów japońskich

Przegląd ponadczasowych czarno-białych filmów japońskich

  • Wpływowe czarno-białe klasyki japońskie w dalszym ciągu stanowią inspirację dla głównego nurtu filmów zachodnich.
  • Wśród tytułów, które zapewnią Ci niezapomniane wrażenia filmowe, znajdują się m.in.*Zatoichi*, *Harakiri* i *Ugetsu*.
  • W filmie „Yojimbo” Akiry Kurosawy mistrzowsko połączono akcję i humor, tworząc wciągającą sagę o samurajach.

W świecie kina istnieją projekty, które wywołują szum na długo przed premierą. Jednak gdy widzowie się z nimi zmierzą, pozostaje pytanie — czy spełniają oczekiwania? Podczas gdy wiele klasycznych filmów, zwłaszcza czarno-białych, może wydawać się przestarzałych i odstraszać zwykłych widzów, takie postrzeganie pomija ich historyczne znaczenie i nieprzemijającą jakość.

Te klasyki są cenione nie bez powodu; wyróżniają się we wszystkich krytycznych wymiarach tworzenia filmów — opowiadaniu historii, aktorstwie, kinematografii i reżyserii. Wiele czarno-białych arcydzieł pochodzi z Japonii, wywierając głęboki wpływ na znane filmy zachodnie i kształtując krajobraz filmowy.

10. Opowieść o Zatoichim

Dowcip niewidomego masażysty przyćmiewa widzących rywali

Najlepsze czarno-białe japońskie filmy – Opowieść o Zatoichi

Jedna z najbardziej lubianych postaci filmowych w Japonii, Zatoichi, powstała na podstawie artykułu, a nie tradycyjnej powieści. Historia niewidomego szermierza ożyła dzięki adaptacji *Zatoichi Monogatari*, która skupiała się na Sukegoro Ishiwacie, yakuzie z okresu Edo. Początkowo drugoplanowa postać, Zatoichi zyskał znaczną popularność, co zaowocowało powstaniem filmu *Opowieść o Zatoichim*.

Ten film rozwija się jak odcinek *Columbo* z okresu Edo, w którym niewidomy bohater ujawnia więcej o korupcyjnych działaniach wokół niego, niż ktokolwiek się spodziewa. Shintaro Katsu, aktor grający Zatoichiego, umocnił dziedzictwo postaci kilkoma sequelami, tworząc angażujące crossovery, takie jak *Zatoichi Meets Yojimbo*, w którym spotyka samuraja granego przez legendarnego Toshirō Mifune.

9. Harakiri

Odważna prośba samuraja rzuca wyzwanie skorumpowanemu klanowi

Najlepsze czarno-białe japońskie filmy – Harakiri

Masaki Kobayashi może nie być tak powszechnie znany jak Akira Kurosawa, ale jego filmy mają znaczący ciężar w głębi narracji.*Harakiri* opowiada historię Hanshiro, samuraja, który błaga feudalnego pana klanu Iyi o pozwolenie na wykonanie seppuku w ich posiadłości, kwestionując historyczne konstrukcje honoru i oszustwa.

Starszy doradca podejrzewa oszustwo, porównując je do losu poprzedniego samuraja. Jednak intryga się zagęszcza, gdy odkrywa się związek Hanshiro z tym wcześniejszym wydarzeniem, co czyni je mocnym komentarzem na temat prawdy, autorytetu i moralnych dylematów feudalnej Japonii.

8. Ugetsu

Pragnienia i konsekwencje garncarza i jego szwagra

Najlepsze czarno-białe japońskie filmy – Ugetsu

W fascynującej mieszance opowieści reżyser Kenji Mizoguchi zaadaptował *Ugetsu* z dwóch opowieści z *Ugetsu Monogatari* Uedy Akinariego i wzbogacił je elementami z *How He Got the Legion of Honor* Guya de Maupassanta. Film, którego akcja rozgrywa się w epoce Sengoku, opowiada historię garncarza o imieniu Genjuro i jego ambitnego szwagra, którzy ostatecznie zostają wciągnięci we własne pragnienia w burzliwych czasach.

Gdy Genjuro ulega urokowi tajemniczej Lady Wakasa, a Tobei realizuje swoje marzenia o zostaniu samurajem, stają w obliczu strasznych reperkusji. Ich podróż stanowi moralną lekcję na temat kosztów ambicji i znaczenia osobistej odpowiedzialności pośród chaosu.

7. Jojimbo

Odważna strategia bezimiennego samuraja w walce z przestępczością

Najlepsze czarno-białe japońskie filmy - Yojimbo

*Yojimbo* Akiry Kurosawy pozostawił niezatarty ślad w kinie, wpływając między innymi na *A Fistful of Dollars* Sergio Leone. Fabuła opowiada o roninie, który zręcznie manewruje między dwoma rywalizującymi syndykatami przestępczymi. Inspiracja Kurosawy pochodziła z różnych gatunków, łącząc elementy filmu noir z motywami samurajów, prezentując innowacyjne podejście do opowiadania historii.

Choć *Yojimbo* może nie posiadać głębokich elementów tematycznych niektórych innych dzieł Kurosawy, jego unikalny koktajl humoru i akcji znalazł oddźwięk wśród widzów, ustanawiając jego bohatera jako jednego z kultowych samurajów kina. Sukces filmu doprowadził do sequeli i dalszych historii w jego uniwersum.

6. Ikiru

Nieuleczalnie chory urzędnik odnajduje sens życia

Najlepsze czarno-białe japońskie filmy – Ikiru

Nie ograniczając się wyłącznie do opowieści o samurajach, Akira Kurosawa eksplorował również współczesne tematy, jak pokazano w *Ikiru*.Ta poruszająca historia koncentruje się na Watanabe, umierającym biurokracie, który próbuje znaleźć cel w ostatnich dniach.

Odrzucając hedonizm, jego podróż ostatecznie prowadzi go do odkrycia spełnienia, które pochodzi z poprawiania życia innych. Prawdziwy emocjonalny rezonans tego filmu wynika z jego prowokującej do myślenia przesłanki i ogólnego przesłania altruizmu i odkupienia.

5. Raszomon

Badanie subiektywności prawdy w sprawie morderstwa samuraja

Najlepsze czarno-białe japońskie filmy - Rashomon

*Rashomon* to coś więcej niż kolejny film Kurosawy, wprowadził koncepcję niewiarygodnych narracji, co doprowadziło do słynnego „Efektu Rashomona”, w którym pojawiają się sprzeczne interpretacje tego samego wydarzenia. Film misternie splata różne opowieści o morderstwie samuraja z perspektywy bandyty, żony i księdza, rozplątując wątki percepcji i moralności.

Dzięki podniesieniu stylu narracji na wyższy poziom i poruszeniu tematu prawdy, *Rashomon* zyskał uznanie krytyków i pozostaje kamieniem węgielnym światowego kina.

4. Późna wiosna

Emocjonalne zmagania córki opiekującej się starzejącym się ojcem

Najlepsze czarno-białe japońskie filmy – późna wiosna

Fani reżysera Yasujirō Ozu mogą rozpoznać *Late Spring*, który jest poruszającą eksploracją rodziny, tradycji i poświęcenia. Film opowiada o Noriko, która decyduje się opiekować starzejącym się ojcem zamiast wychodzić za mąż, co odzwierciedla emocjonalne zawiłości zakorzenione w obowiązkach rodzinnych.

Ta wciągająca opowieść ukazuje zmagania między oczekiwaniami społecznymi i pragnieniami osobistymi, co czyni ją mocnym dziełem w cenionej filmografii Ozu.

3. Opowieść o Tokio

Współczesne wyobcowanie pary starszych osób

Najlepsze czarno-białe japońskie filmy – Tokyo Story

Dekady po premierze *Tokyo Story* pozostaje niezwykle aktualny, podejmując tematy zaniedbania rodziny i odłączenia pokoleniowego. Film przedstawia starszą parę odwiedzającą swoje obojętne dzieci w Tokio, a jedynie ich synowa, Noriko, stale okazuje im współczucie.

Mimo początkowej krytyki ze względu na tempo akcji i subtelności, dzieło to stało się najbardziej cenionym dziełem Ozu i stanowi ponadczasową refleksję nad złożonością relacji rodzinnych w ewoluującym społeczeństwie.

2. Sansho Komornik

Dzieci zachowują współczucie pośród wstrząsających prób

Najlepsze czarno-białe japońskie filmy – Sansho the Bailiff
  • Reżyser: Kenji Mizoguchi
  • Autorzy: Fuji Yahiro i Yoshikata Yoda
  • Czas trwania: 124 minuty

*Sansho the Bailiff*, kolejny głęboki film Kenji Mizoguchiego, opowiada naładowaną emocjami historię matki i jej dzieci rozdzielonych przez tragedię i chaos. Czerpiąc inspirację z twórczości Mori Ogai, płynnie przedstawia ich wstrząsającą podróż w poszukiwaniu ponownego spotkania pośród tragicznych okoliczności, na które wpływ ma okrutny tytułowy komornik.

Równowaga między rozpaczą a nadzieją sprawia, że ​​film ten staje się klasyką kina, podejmując tematy odporności i niezłomnego ducha ludzkiego w obliczu przeciwności losu.

1. Siedmiu samurajów

Kamień milowy w historii kina

Najlepsze czarno-białe japońskie filmy – Siedmiu samurajów

Niewiele filmów osiąga uznanie *Siedmiu samurajów*, arcydzieła Akiry Kurosawy, które jest synonimem kinowej innowacji. Opowieść opowiada o tym, jak farmerzy werbują siedmiu samurajów, aby chronili ich przed napadami bandytów, opowieść, która położyła podwaliny pod niezliczone remake’i i adaptacje w różnych gatunkach, od westernów po filmy animowane.

Pomimo epickiego czasu trwania wynoszącego 207 minut, tempo filmu utrzymuje widzów w zachwycie. Każda scena jest skrupulatnie opracowana, aby dostarczyć głębokich emocjonalnych i filozoficznych spostrzeżeń, umacniając jego status jako jednego z najbardziej wpływowych dzieł w historii światowego kina.

Źródło i obrazy

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *