Stephen King, znany ze swoich wciągających powieści i mrożących krew w żyłach opowiadań, odważył się na kręcenie filmów z tylko jednym filmem. Choć to przedsięwzięcie, Maximum Overdrive, może nie być uważane za jego koronne osiągnięcie, to jednak zawiera element, który niezwykle przetrwał próbę czasu.
W 1986 roku King przyjął podwójną rolę scenarzysty i reżysera horroru Maximum Overdrive, który powstał na podstawie jego opowiadania „Trucks” z antologii Night Shift. Film przedstawia przerażający scenariusz, w którym Ziemia przechodzi przez ogon komety, w wyniku czego codzienne maszyny zyskują świadomość i rozpoczynają śmiertelną wojnę przeciwko ludzkości. Pomimo założenia, Maximum Overdrive spotkał się ze słabymi recenzjami i marnym wynikiem w kasie, co skłoniło Kinga do odrzucenia filmu. Jednak pośród jego niedociągnięć jeden aspekt pozostaje niezaprzeczalnie znakomity.
Gwiezdna ścieżka dźwiękowa: wkład AC/DC w Maximum Overdrive
Jak AC/DC podniosło maksymalny overdrive
Pośród chaosu maszyn, takich jak kosiarki do trawy i bankomaty, zwracających się przeciwko swoim ludzkim operatorom, elektryzująca muzyka AC/DC dodaje energii Maximum Overdrive. Założony w 1973 roku, kultowy australijski zespół rockowy, w którego skład wchodzili tacy członkowie jak główny gitarzysta Angus Young i wokalista Brian Johnson, odcisnął znaczące piętno w latach 80. Ich wydawnictwo z 1980 roku, Back in Black, zawierało takie klasyki jak „You Shook Me All Night Long” i „Hells Bells”, umacniając ich status w historii rocka.
W tym samym duchu AC/DC wyprodukowało album Who Made Who w 1986 r., który posłużył jako ścieżka dźwiękowa do Maximum Overdrive. Album zawierał mieszankę nowych utworów i wcześniej wydanych hitów, w szczególności tytułowy utwór „Who Made Who”, który tematycznie nawiązuje do narracji filmu o podporządkowaniu ludzkości maszynom.
Choć ciężkie gitarowe riffy AC/DC mogą nie do końca uzupełniać kiczowate elementy Maximum Overdrive, ścieżka dźwiękowa stała się punktem kulminacyjnym. Wbrew przyjęciu filmu, album zebrał pochwały i pozostaje jednym z najbardziej cenionych projektów zespołu, ostatecznie oferując dziedzictwo, które przyćmiewa sam film.
Analiza wad maksymalnego nadbiegu
Eksploracja niewykorzystanego potencjału filmu
Od samego początku Maximum Overdrive zmagało się z wieloma wyzwaniami. Podczas kręcenia filmu King zmagał się z problemami związanymi z zażywaniem substancji psychoaktywnych, a nawet w wywiadzie z 2002 r.ujawnił, że był „naćpany” i miał problemy z koncentracją (źródło: Stephen King z Hollywood ).Raporty wskazują, że jego nawyki związane z piciem podczas produkcji również negatywnie wpłynęły na film, co pogłębiło jego ograniczone doświadczenie reżyserskie.
Niespójny ton Maximum Overdrive jeszcze bardziej osłabił jego wpływ, ponieważ próba połączenia czarnego humoru i horroru nie przyniosła spójnego doświadczenia. Ponadto występy i dialogi spotkały się ze znaczną krytyką, co doprowadziło do braku zaangażowania widzów. Chociaż ten film może być wyryty w spuściźnie Kinga jako niewypał, pozostawił po sobie imponującą ścieżkę dźwiękową, która nadal rezonuje z fanami.
Źródło: Stephen King z Hollywood.
Dodaj komentarz