Severance: Wyjaśnienie luki czasowej między sezonem 1 a sezonem 2

Streszczenie

Fałszywe twierdzenie pana Milchicka dotyczące upływu czasu w „Severance” obnaża jego skłonności manipulacyjne.
To oszustwo jest prawdopodobnie taktyką mającą na celu ukształtowanie zrozumienia odłączonych pracowników, a tym samym wzmocnienie dominacji Lumon.
Zdolność Milchicka do oszustwa i manipulacji wskazuje na jego przyjemność w sianiu zamętu i wykazywaniu kontroli.

Severance powrócił triumfalnie z wyczekiwanym drugim sezonem, kontynuując zagłębianie się w niesamowity krajobraz korporacyjny i prezentując mnóstwo nowych tajemnic. Kluczowe pytanie pojawia się na początku sezonu 2.dotyczące koncepcji czasu — konkretnie, ile czasu minęło od wybuchowego finału sezonu 1. Na początku nowego sezonu pan Milchick twierdzi, że minęło pięć miesięcy od uruchomienia Nadgodzin , oświadczenie, które później okazuje się zmyślone. W rzeczywistości minęły tylko dwa dni, dodając kolejną niepokojącą warstwę do historii manipulacji Lumon.

To odkrycie skłania do krytycznego dociekania: dlaczego Milchick miałby wymyślać tak pozornie nieistotny szczegół? Jego nieuczciwość wydaje się być celową strategią mającą na celu wprowadzenie Marka i jego współpracowników w błąd. Chociaż serial nie ujawnił jeszcze dokładnego motywu tego oszustwa, istnieje kilka intrygujących teorii. Biorąc pod uwagę wzorce nieuczciwości i kontroli psychologicznej Milchicka, jego oświadczenie może być częścią większej machinacji, ćwiczeniem władzy lub potencjalnie środkiem do zaciemnienia ważniejszych kwestii w Lumon.

Milchick kontroluje narrację o odcięciu

Jedną z prawdopodobnych interpretacji oszustwa Milchicka jest jego chęć ukształtowania postrzegania rzeczywistości przez odciętych pracowników. Twierdząc, że minęło pięć miesięcy, Milchick tworzy zniekształconą narrację, wpływając na to, jak Mark S rozumie decyzje swojego Outie. Jeśli Mark postrzega, że jego Outie miał znaczny okres na refleksję przed powrotem do Lumon, wzmacnia to iluzję, że wraca dobrowolnie i szczęśliwie. Ta taktyka może skutecznie powstrzymać wątpliwości lub potencjalny bunt wśród pracowników.

Tego rodzaju nieuczciwość wpisuje się w ogólną strategię Lumon polegającą na psychologicznej manipulacji. Podstawowa koncepcja odprawy opiera się na sztywnej granicy między życiem zawodowym a osobistym, jednak kadra kierownicza Lumon stale wprowadza Innies w błąd, sprawiając, że wierzą, że posiadają większą autonomię, niż mają w rzeczywistości. Przekonując Marka i innych, że minęło sporo czasu, Milchick może zmniejszyć ich skłonność do kwestionowania ich okoliczności.

Kłamstwo może ukrywać coś większego

Alternatywnie, oszustwo Milchicka może ukrywać coś o wiele bardziej krytycznego, co dzieje się za kulisami. Wiedza, że minęły zaledwie dwa dni między Nadgodzinami a powrotem Marka, sugeruje, że następstwa finału Sezonu 1 są wciąż bardzo żywe w umysłach bohaterów. Mogły nastąpić natychmiastowe reperkusje, które Lumon i Milchick chcieliby ukryć przed swoimi pracownikami.

Ta rozbieżność czasowa daje Lumonowi okazję do złagodzenia potencjalnych skutków Nadgodzin, ponieważ przedstawienie iluzji pięciomiesięcznej przerwy może zapewnić bufor przed nieścisłościami, które mogą się pojawić. Jeśli Innies uważają, że minął długi okres, mogą odrzucić wszelkie radykalne działania Lumon po wydarzeniu jako przestarzałe, a nie trwające tuszowanie. Ten paradygmat jest zgodny z ugruntowaną praktyką Lumon polegającą na oszustwie i kontroli, co sprawia, że jest prawdopodobne, że to uzasadnienie istnieje na większą skalę.

Dodatkowo, początkowa niechęć Outie Marka do powrotu, a następnie szybka zmiana nastawienia, jeszcze bardziej komplikuje narrację. Jeśli decyzja ta zapadła w ciągu dwóch dni, może to sugerować, że działały na niego naciski zewnętrzne — interpretacja, która mogłaby powstać w umysłach Innies. Zmieniając postrzegane ramy czasowe, Milchick może skutecznie zmniejszyć obawy dotyczące szybkości tych zmian.

Pięciomiesięczna produkcja służy również wzmocnieniu pojęcia, że Lumon jest zmienionym bytem, a nie już złośliwą siłą, z którą walczyli Innies. Choć ta argumentacja wydaje się słuszna, rodzi pytania o częste kłamstwa Milchicka dotyczące nieistotnych szczegółów.

Milchick po prostu lubi się z ludźmi bawić

Ostatecznie, bardziej bezpośrednie wyjaśnienie mogłoby być takie, że Milchick po prostu rozkoszuje się oszustwem. Przez cały czas trwania Severance konsekwentnie wykazywał się talentem do wprowadzania w błąd, manipulowania i grania z odciętymi pracownikami. Jego manipulacja normami korporacyjnymi, w połączeniu z jego protekcjonalnym zachowaniem, podkreśla jego skłonność do sprawowania kontroli. Poprzednie przypadki, takie jak jego fałszywe twierdzenia dotyczące trywialnych faktów, sugerują, że niektóre z jego kłamstw istnieją jedynie dla jego rozrywki.

Stworzone przez	Dan Erickson
Twórca serialu	Dan Erickson
Występujący w rolach głównych	Adam Scott Zach Cherry Britt Dolny Tramell Tillman Jen Tullock Dichen Lachman Michał Chernus Jan Turturro Christopher Walken Patricia Arquette Sara Bock

Można sobie wyobrazić, że Milchick nie ma żadnego skomplikowanego planu za swoim ostatnim oszustwem; wręcz przeciwnie, rozwija się w chaosie, który ono wywołuje. Utrzymywanie Innies of Severance w stanie niepewności i zależności od wersji rzeczywistości Lumona odpowiada szerszym celom organizacji. Nawet drobne wymysły, takie jak wyczarowany pięciomiesięczny odstęp, mogą subtelnie zdestabilizować zrozumienie sytuacji przez Innies. Kiedy pracownicy nie mogą ufać własnym wspomnieniom lub spostrzeżeniom, jest mniej prawdopodobne, że będą kwestionować większe systemy, które ich wiążą.

Jak dotąd Severance nie wyjaśnił dokładnego motywu, który stoi za stwierdzeniem Milchicka o upływie czasu. Niezależnie od tego, czy jest to trybik w większej korporacyjnej zagadce, manewr psychologiczny, czy po prostu ilustracja jego wpływu na Innies, to oszustwo umacnia rolę Milchicka jako wytrawnego manipulatora. Biorąc pod uwagę udokumentowaną historię Lumona, jest całkowicie prawdopodobne, że ukryty powód tego oszustwa jest bardziej niepokojący, niż ktokolwiek mógłby przewidzieć.

Źródło i obrazy