Ricky Review: Surowy i szczery dramat badający życie po uwięzieniu

Ricky zaczyna się wzruszającą sceną, w której grupa kobiet otacza Ricardo Smitha — znanego jako Ricky — modląc się po jego wyjściu z długiego, 15-letniego wyroku więzienia. Ten akt solidarności stanowi kluczowe źródło siły zarówno dla Ricky’ego, jak i kobiet, gdy poruszają się po brutalnym amerykańskim systemie więziennym, znanym z cyklu pułapek. Mając przed sobą rok zwolnienia warunkowego, Ricky potrzebuje solidnego wsparcia, aby uniknąć pułapek, które mogą zaprowadzić go z powrotem za kratki.

Podróż Ricky’ego rozpoczęła się od napadu, który przerodził się w usiłowanie zabójstwa, w wyniku czego został oskarżony i osądzony jako dorosły w wieku zaledwie 15 lat. Wychodząc z systemu więziennego w wieku 30 lat, znalazł się w niepewnej sytuacji, uwięziony między młodzieńczą niewinnością, którą kiedyś miał, a zatwardziałą osobowością, którą uwięzienie zmusiło go przyjąć.

Ricky staje w obliczu trudnej rzeczywistości

Stephan James błyszczy w reżyserskim debiucie Rashada Fretta

Stephan James stoi otoczony ludźmi, którzy trzymają go za ręce i modlą się za niego w Ricky (1)

Po powrocie do społeczeństwa Ricky zmaga się z przytłaczającymi przeciwnościami losu.Świat zewnętrzny jest po prostu nieubłagany. Znalezienie zatrudnienia jest dla niego wyzwaniem ze względu na jego kryminalną przeszłość, a mimo to warunki zwolnienia warunkowego wymagają, aby utrzymywał pracę. Jego trudności pogłębiają przyjaciele, którzy nie do końca szanują parametry jego zwolnienia. Co bardziej niepokojące, Ricky zmaga się z głęboko zakorzenionymi emocjami i skłonnością do samosabotażu.

To podejście narracyjne zastosowane przez Fretta i współautora Lin Que Ayoung skutecznie podkreśla poważny brak zasobów rehabilitacyjnych dla osób po uwięzieniu, co przyczynia się do alarmująco wysokich wskaźników recydywy. Chociaż Ricky spotyka się ponownie ze swoją matką i młodszym bratem w East Hartford w stanie Connecticut, podróż ta jest daleka od prostej. Pomimo solidnej sieci wsparcia, zmaga się z redefinicją swojego istnienia, okazjonalnie wyrażając niepokojącą myśl, że powrót do więzienia może być korzystniejszą opcją.

Emocjonalne objawienia zilustrowane w Ricky odzwierciedlają głębokie wyzwania, z jakimi mierzy się ktoś, kto przez wiele lat był zmuszony do trybu przetrwania. Mocne przedstawienie Jamesa jest niezbędne do tej opowieści, zapewniając przekonującą podwójną narrację, która uchwyca zarówno zmagania dorosłego Ricky’ego, który stara się pozostać wolny, jak i młodego Ricky’ego, który dostosowuje się do życia poza więzieniem.

James dostarcza niuansowany występ, szczególnie w intymnych momentach — takich jak jego pierwsze spotkanie seksualne z Cheryl, współuczestniczką grupy wsparcia — co podkreśla jego wrażliwość i oderwanie od otaczającego go świata. Subtelne, ale wpływowe interakcje odbijają się echem w całym filmie, malując żywy portret mężczyzny zmagającego się ze swoją tożsamością.

W tę intensywną opowieść wpleciono przebłyski nadziei. Matka Ricky’ego jest przedstawiona jako filar wsparcia w jego najciemniejszych godzinach, a Simbi Kali daje występ, który jest niczym innym, jak rozdzierającym serce. Ponadto jego kuratorka Joanne, reprezentowana przez uderzającą Sheryl Lee Ralph, uosabia nieoczekiwane połączenie, dzieląc podobne korzenie w karaibskiej społeczności East Hartford.

Jednak film pozostaje nieugięcie prawdziwy, obnażając głęboko zakorzeniony wpływ kompleksu więzienno-przemysłowego zarówno na Ricky’ego, jak i na społeczność, która go otacza. Maluje on otrzeźwiający obraz systemowej niesprawiedliwości, która utrwala cykle rozpaczy, z których trudno się wydostać. Choć nie jest to film poprawiający nastrój, Ricky odważnie porusza istotne kwestie społeczne, znajdując przestrzeń dla nadziei pośród przeciwności losu.

Premiera filmu Ricky odbyła się 24 stycznia na prestiżowym Festiwalu Filmowym Sundance 2025.

Źródło i obrazy