Reddit omawia najbardziej przygnębiające zakończenia filmów: „Najlepszy film, którego nigdy więcej nie chcę oglądać”

Odkrywanie najbardziej rozdzierających serce zakończeń filmów: dyskusja na Reddicie

Po raz kolejny zbiorowa mądrość Reddita rzuciła światło na temat filmowy, który głęboko rezonuje z miłośnikami kina. Tym razem użytkownicy zebrali się, aby wyróżnić charakterystyczny gatunek filmów: te, które są oszałamiająco dobre, ale pozostawiają widzów emocjonalnie wyczerpanych i niechętnych do ponownego obejrzenia. Pierwszy post na ten temat wyróżnił *Million Dollar Baby* , film, który rzeczywiście dostarcza miażdżącego duszę doświadczenia.

W reżyserii Clinta Eastwooda *Million Dollar Baby* to fantastyczne osiągnięcie w opowiadaniu historii, ale jego zakończenie jest emocjonalnym ciosem, który pozostaje w pamięci długo po obejrzeniu. Wywołało to falę komentarzy, a użytkownicy sugerowali inne filmy znane z druzgocących zakończeń. Na przykład wspomniano *Requiem dla snu* Darrena Aronofsky’ego, a jeden z użytkowników trafnie zauważył: „To najlepszy film, którego nigdy więcej nie chcę oglądać”.

Zanim przejdziemy dalej, należy ostrzec o spoilerach dotyczących filmów, które zostaną omówione. Bez zbędnych ceregieli, ujawnijmy niektóre z najbardziej wstrząsających tytułów filmowych wymienionych w wątku Reddit.

Który film ma najbardziej przygnębiające zakończenie? autorstwa u/phantom_avenger w moviecritic

Tajemnica Brokeback Mountain

Jednym z najczęściej cytowanych filmów był *Brokeback Mountain* w reżyserii Anga Lee. Ta poruszająca opowieść o zakazanej miłości oddaje próby, którym stawiano czoła w czasach surowych ograniczeń społecznych. Niezapomniany występ Heatha Ledgera w roli Ennisa, szczególnie w poruszającym momencie, gdy ściska koszulę swojego partnera, wystarczy, by doprowadzić do łez nawet najsilniejszą osobę. Fraza „Chciałbym wiedzieć, jak cię rzucić” rozbrzmiewa głębokim smutkiem, podkreślając piękno i tragedię ich miłości.

Komentarz użytkownika u/phantom_avenger z dyskusjiw krytyku filmowym

Zielona Mila

Następny na liście jest *Zielona mila*, w której Tom Hanks gra rozdzierającą serce rolę Paula Edgecomba. Ten film zagłębia się w moralne dylematy strażnika skazanego na śmierć, który ma wykonać egzekucję niewinnego człowieka. Portret Johna Coffeya w wykonaniu Michaela Clarke’a Duncana pozostawia trwałe wrażenie, a wielu widzów pozostaje w oszołomionej ciszy, gdy pojawiają się napisy końcowe. Jeden z użytkowników Reddita opowiedział, jak ich teatr pogrążył się w cichej refleksji pod koniec filmu.

Komentarz użytkownika u/phantom_avenger z dyskusjiw krytyku filmowym

Chłopcy nie płaczą

Występ Hilary Swank w *Boys Don’t Cry* to kolejny mocny hit na tej liście. Film przedstawia nieugiętą relację o przemocy wobec osób transseksualnych, co czyni go krytycznym, ale wstrząsającym filmem. Jego surowe przedstawienie realnego okrucieństwa służy zarówno jako bolesne przypomnienie, jak i wezwanie do działania, zapewniając, że widzowie pozostaną emocjonalnie zdruzgotani na koniec.

Komentarz użytkownika u/phantom_avenger z dyskusjiw krytyku filmowym

Wyrzucać

Co zaskakujące, *Cast Away* również znalazło się na tej liście, mimo że nie jest bezpośrednio kojarzone z rozstaniem. Zniszczenie nie dotyczy tylko tragicznego losu siatkówki Wilsona, ale powrotu Chucka Nolanda granego przez Toma Hanksa do cywilizacji. Emocjonalny ciężar związany ze świadomością, że życie toczy się dalej bez niego, jest przejmującym przypomnieniem nieprzewidywalności życia, głęboko rezonującym przez lata.

Komentarz użytkownika u/phantom_avenger z dyskusjiw krytyku filmowym

Mgła

Gdybym miał dokonać własnego wyboru, byłby to *The Mist* Franka Darabonta. Ten film mistrzowsko przedstawia ponurą walkę o przetrwanie z surrealistycznymi horrorami, kulminując w zakończeniu pełnym czystej ironii i rozpaczy, które przewyższa oryginalną powieść Stephena Kinga. Sam King poparł zakończenie filmu, zauważając jego szokujący zwrot akcji, który rzuca widzom wyzwanie zmierzenia się z głębokimi tematami nihilizmu i egzystencjalnego strachu.

Dlaczego oglądamy takie filmy?

Co zmusza nas do wielokrotnego oglądania tych emocjonalnie obciążających filmów? Czy jest to poszukiwanie katharsis, docenianie kunsztu opowiadania historii, czy też po prostu mamy skłonność do trudnych narracji? Te pytania pozostają, gdy poruszamy się po fascynującym, ale rozdzierającym serce świecie kina.

Niezależnie od tego, czy zdecydujesz się powrócić do tej listy podczas następnego wieczoru filmowego, czy też grzecznie wymówić się od rozważań, jedno pozostaje jasne: nadal będziemy przyjmować łzy, żal i obietnicę, że nigdy więcej nie doświadczymy takiego bólu. Dopóki nie pojawi się kolejne tragiczne arcydzieło.

Źródło i obrazy