W ciągu prawie 16 lat Ubisoft znacząco rozwinął swoją kultową serię Assassin’s Creed, wprowadzając liczne pakiety zawartości do pobrania (DLC) oparte na fabule. Rozszerzenia te rozpoczęły się w 2009 roku od Assassin’s Creed II i będą kontynuowane w 2025 roku wraz z Assassin’s Creed Shadows.
Te dodatki DLC często stanowią bezpośrednie kontynuacje głównych wątków fabularnych, podczas gdy inne wprowadzają misje poboczne z udziałem uwielbianych postaci drugoplanowych, umożliwiając głębszą eksplorację postaci i unikalną mechanikę rozgrywki. Niedawna premiera dodatku Claws of Awaji do gry Shadows od Ubisoft Bordeaux stanowi dogodną okazję do ponownego zapoznania się z najważniejszymi dodatkami DLC z serii Assassin’s Creed.
W tym artykule ocenimy te rozszerzenia pod kątem głębi narracji, mechaniki rozgrywki, unikalnych funkcji i wkładu w szerszą historię Assassin’s Creed. Uwaga: lista nie obejmuje pakietów map do trybu wieloosobowego ani krótkich aktualizacji pojedynczych misji.
20 Assassin’s Creed Revelations: Zaginione Archiwum
Rozdział nieinspirujący
Choć Assassin’s Creed Revelations jest znane z zakończenia historii Ezia Auditore da Firenze i Altaira Ibn-La’Ahada, to stara się również zgłębić ciągłą walkę Desmonda Milesa z zakonem templariuszy. W Lost Archive gracze poruszają się po wyspie Animusa w tradycyjny sposób. Jednak znaczną część rozgrywki psują nudne sekwencje pierwszoosobowe w monotonnych lokacjach, w których gracze muszą wchodzić w interakcję z unoszącymi się w powietrzu blokami i rampami.
Choć eksploracja historii Claya Kaczmarka i Lucy Stillman z Obiektu 16 dostarcza kilku intrygujących spostrzeżeń, ogólna rozgrywka nie zachwyca. Narracja zasługuje na bardziej wciągające podejście, a nie na sprowadzenie jej do warstwy dźwiękowej, a nie do słabej platformówki.
19 Assassin’s Creed Syndicate: Ostatni Maharadża
Niezbyt imponujący dodatek
Pomimo tego, że Assassin’s Creed Syndicate jest jedną ze słabszych odsłon serii, zawiera kilka dodatków DLC, z których najbardziej rozczarowującym jest The Last Maharadża. Ten dodatek próbuje przedstawić życie Duleepa Singha, rycerza i księcia, żyjącego w Londynie pod koniec XIX wieku, dając wgląd w dynamikę relacji brytyjsko-indyjskich. Nie wprowadza jednak żadnych wciągających elementów rozgrywki i cierpi na jedne z najbardziej widocznych błędów w grach Ubisoftu.
Rozwój postaci jest minimalny i ogranicza się głównie do Duleepa Singha, a główna fabuła skupia się wokół Koh-i-Noora, który okazuje się być podróbką, przez co fabuła wydaje się mdła i nieistotna.
18 Assassin’s Creed: Brotherhood: Spisek Kopernika
Stracone szanse
W trylogii Ezia, obecność postaci historycznych, takich jak Mikołaj Kopernik, okazała się obiecującym elementem dodatku Copernicus Conspiracy do gry Assassin’s Creed: Brotherhood. Początkowo wydany jako ekskluzywny dodatek na PlayStation 3, ten dodatek przedstawia Ezia próbującego chronić Kopernika przed templariuszami Borgiów, którzy chcą stłumić jego przełomowe odkrycia. Jednak dodatek składa się głównie z monotonnych misji eskortowych i prób czasowych, którym brakuje głębi.
Biorąc pod uwagę znaczenie Kopernika, wydaje się, że zmarnowano szansę na jego pełne włączenie do fabuły, a zwłaszcza na ukazanie jego postaci w bardziej aktywnej roli, analogicznej do roli Leonarda da Vinci.
17 Assassin’s Creed 4: Black Flag: Aveline
Niewystarczający powrót
Uznany za jeden z najlepszych tytułów w serii Assassin’s Creed i wyróżniającą się grę o piratach, dodatek do Assassin’s Creed 4: Black Flag „Aveline” niestety nie spełnia oczekiwań. Akcja dodatku rozgrywa się lata po wydarzeniach z Black Flag, a Connor Kenway prosi Aveline de Granpré o pomoc w misji uwolnienia zniewolonej kobiety z rąk templariuszy.
Pomimo świetnych kreacji głosowych, dodatek jest rozczarowująco krótki – rozgrywka zajmuje niecałe 40 minut. Prosta mechanika nie oddaje w pełni charakteru postaci Aveline, przez co doświadczenie wydaje się nieistotne.
16 Assassin’s Creed Odyssey: Los Atlantydy
Odkrywanie mitologii
Choć Assassin’s Creed Odyssey opiera się głównie na fikcji historycznej, to dzięki dodatkowi „Los Atlantydy” znacząco wkracza w świat mitologii. Choć niektórzy fani doceniają tę adaptację, inni, tak jak ja, wolą bardziej historyczne podejście serii od wprowadzenia mitycznych stworzeń, takich jak cyklopi i minotaury. Pięknie zaprojektowane krainy Elizjum, Podziemia i Atlantyda podkreślają artystyczne zaangażowanie, ale jednocześnie odwracają uwagę od podstawowych założeń serii, które zachęcają do angażowania się w autentyczne narracje historyczne.
Podróż Kassandry przez fantastyczną krainę wydaje się sprzeczna z fundamentami położonymi w poprzednich grach, co jeszcze bardziej zbliża serię do tytułów skupionych na mitach, a nie na jej historycznych korzeniach.
15 Assassin’s Creed Valhalla: Świt Ragnaroku
Zaangażowanie w legendy nordyckie
Podobnie jak w przypadku Losu Atlantydy, dodatek Dawn of Ragnarok do Assassin’s Creed Valhalla zagłębia się w mitologię nordycką, zamiast koncentrować się na wydarzeniach historycznych. Gracze przemierzają przeszłość Eivora jako Odyn, próbując uratować swojego syna Baldra przed piekielnym Surtrem i jego armią ognistych olbrzymów. Choć dodatek oferuje wizualnie oszałamiające przedstawienia mitologii, ogólne wykonanie wydaje się niespójne z ugruntowanym systemem Assassin’s Creed.
Ta interpretacja mitów nordyckich nie jest zbyt angażująca i przyćmiona jest nadmiarem zbędnych elementów, które przenikają podstawową rozgrywkę Valhalla. W efekcie nawet nowe umiejętności Eivora nie podnoszą poziomu rozgrywki.
14 Assassin’s Creed Odyssey: Dziedzictwo Pierwszego Ostrza
Rzucając światło na Dariusza
Choć mniejszy niż Los Atlantydy, pierwszy dodatek do Assassin’s Creed Odyssey, Legacy of the First Blade, oferuje bogatszą historię i rozwój postaci Kassandry. Fabuła śledzi losy Kassandry w Macedonii, gdzie pomaga ona Dariuszowi, twórcy ukrytego ostrza, i jego synowi Natakasowi w walce z Perskim Zakonem Starożytnych.
Chociaż Darius nie jest postacią grywalną, jego historia stanowi fascynujący wgląd w genezę jednego z kultowych narzędzi serii, a jednocześnie wprowadza graczy we wczesne machinacje poprzednika Templariuszy. Jednak wymuszony wątek romantyczny może odciągać uwagę graczy od immersji, zwłaszcza tych, którzy w głównej grze inaczej kształtowali postać Kassandry.
13 Assassin’s Creed Valhalla: Gniew Druidów
Krótki rzut oka na historię Irlandii
Jako pierwsze znaczące rozszerzenie do Valhalli, Wrath of the Druids może nie oferować rozbudowanych, nowych mechanizmów rozgrywki, ale rekompensuje to wciągającą eksploracją średniowiecznego krajobrazu Irlandii i klimatu politycznego końca IX wieku. Akcja tego DLC, rozgrywającego się między 879 a 881 rokiem, pozwala Eivorowi pomóc swojemu kuzynowi, królowi Baridowi mac Imair, w zjednoczeniu irlandzkich frakcji przeciwko pogańskiej rebelii.
Historyczne niuanse, takie jak koronacja Sinny i zrozumienie kulturowych interakcji między rdzennymi Irlandczykami a Wikingami, tworzą angażującą atmosferę. Choć dodatek porusza wątki fantastyczne, takie jak wilkołaki, są one przedstawiane jako halucynacje, co pozwala zachować integralność narracji historycznej.
12 Assassin’s Creed 2: Bitwa pod Forli
Niepotrzebne zadanie poboczne
Pierwszy dodatek do serii Assassin’s Creed, Bitwa o Forli, oferuje nieco zbędny dodatek do głównego wątku fabularnego Assassin’s Creed II. Ten dodatek powraca do wczesnych lat Ezia, snując opowieść o jego współpracy z Katarzyną Sforzą w obronie Jabłka Edenu przed najemnikami Templariuszy. Choć dodatek ten pozwala lepiej poznać postać Ezia, graczom może wydawać się, że fabuła jest pozbawiona znaczącego rozwoju lub ekscytujących antagonistów, przez co jest jednym z tych, które można pominąć.
11 Assassin’s Creed Valhalla: Oblężenie Paryża
Przyjęcie dziedzictwa Asasynów
Kiedy Assassin’s Creed Valhalla został zaprezentowany z sugestiami powrotu do korzeni serii, czyli skradania się w towarzystwie, wielu spodziewało się, że Eivor ucieleśni prawdziwą esencję wikińskiego asasyna. Choć początkowo nie spełnił oczekiwań, dodatek „Oblężenie Paryża” w końcu spełnia tę obietnicę, pozwalając graczom zaangażować się w klasyczne mechanizmy skradania się i rozbudowane misje zabójstw, nawiązujące do otwartej struktury Unity.
Ten dodatek oferuje wciągający obraz IX-wiecznej Francji, w której kontrast z Irlandią staje się namacalny dzięki złożonym środowiskom miejskim i burzliwym krajobrazom, co wzbogaca ogólne wrażenia z rozgrywki.
Dodaj komentarz