Seria filmów Tony Hawk przeżyła w ciągu swojego istnienia wiele wzlotów i upadków.
Myśląc o oryginalnej grze, wielu nadal uważa ją za szczyt serii. Jej wciągająca rozgrywka w połączeniu z doskonałą ścieżką dźwiękową od samego początku wyznaczały wysoki standard.
Należy jednak docenić wzrost, jaki przyniosły sequele. Zarówno Tony Hawk’s Pro Skater 2, jak i 3 wprowadziły znaczące usprawnienia, w szczególności przełomową mechanikę powrotu w Tony Hawk 3.
Pomimo wczesnych sukcesów, seria stopniowo traciła na jakości na przestrzeni lat. Pogorszenie nie ograniczało się do spin-offów ani tytułów mobilnych; nawet główne odsłony nie spełniały oczekiwań.
Remaster wydany w 2020 r., Tony Hawk’s Pro Skater 1 + 2, był genialnym odrodzeniem dwóch najbardziej cenionych gier sportowych, jakie kiedykolwiek opracowano, przywracając esencję, którą uwielbiają fani. Oczekuje się, że nadchodzące tytuły, takie jak Tony Hawk’s Pro Skater 3 + 4, będą kontynuować ten trend doskonałości.
Ale co kryje się za klasyką? Czy niektóre z mniej docenianych tytułów są lepsze, niż pamiętamy, czy też stały się reliktami minionej epoki? Dołącz do nas, gdy ponownie przyjrzymy się każdemu tytułowi Tony Hawk, klasyfikując je od najmniej do najbardziej przychylnego, celowo pomijając remastery i porty mobilne. Co ciekawe, jedynym tytułem mobilnym wartym wspomnienia jest Tony Hawk’s Pro Skater 1 + 2.
14 Tony Hawk’s Pro Skater 5
Wymazać
Wydanie Tony Hawk’s Pro Skater 5 w 2015 r.było znaczącym momentem dla serii. Po dekadzie zmian i nowych kierunków ta odsłona miała na celu powrót do korzeni. Niestety, gra nie spełniła tych oczekiwań.
Grafika była poniżej przeciętnej, rozgrywka wydawała się oderwana od poprzednich tytułów, a gra była pełna problemów technicznych. Podczas gdy zespół deweloperski był nowy, Tony Hawk’s Pro Skater 1 + 2 — również stworzony przez inny zespół — zdołał ożywić serię. Niestety, THPS5 nie jest warte ponownego obejrzenia.
13 Tony Hawk: Ruch
O czym oni myśleli?
Przygotuj się, bo rozczarowanie trwa.
Ponieważ Nintendo odniosło niezwykły sukces dzięki innowacyjnym kontrolom, wielu deweloperów, w tym ci stojący za franczyzą Tony Hawk, starało się wykorzystać ten trend. Niesławny Tony Hawk: Ride jest żywo pamiętany, ale jeszcze mniej przychylnie wspominany był Tony Hawk: Motion, wydany wyłącznie na Nintendo DS.
Implementacja sterowania ruchem na urządzeniu przenośnym, zwłaszcza takim, które nie zostało zaprojektowane do takiej technologii, była zagadkowa. Nasuwa się pytanie: dlaczego w ogóle opracowano tę grę, skoro konsole wrażliwe na ruch były już dostępne?
12 Tony Hawk: Jazda
Chcę zabrać Cię na przejażdżkę
Tytuł ten ma na celu sensacyjną prezentację skateboardingu, ale nie spełnia oczekiwań.
Podczas gdy można by oczekiwać naturalnej ewolucji serii wraz z wprowadzeniem nowego urządzenia peryferyjnego sterowanego ruchem, zaskakująco wydano je na konsole Xbox 360 i PS3. Decyzja ta wydaje się być podyktowana raczej pogonią dyrektorów za ulotnymi trendami niż rzeczywistym zainteresowaniem graczy.
11 Tony Hawk: Niszczenie
Ciąg dalszy, o który nikt nie prosił
Czy naprawdę stworzyli sequel Tony Hawk: Ride ? Tak, i szczerze mówiąc, niewiele można powiedzieć pozytywnego o Tony Hawk: Shred.
Choć przewyższa swojego poprzednika, porównywanie go do wzorowego steka z ekskluzywnej restauracji i do steka z sieci fast-food trudno uznać za pochwałę.
Jedynymi pozytywnymi elementami są dodanie snowboardu i fakt, że dotychczasowi właściciele desek nie musieli nadmiernie inwestować w tę rozczarowującą kontynuację.
10 Tony Hawk’s Downhill Jam
Profesjonalny snowboardzista Tony’ego Hawka
Gra Tony Hawk’s Downhill Jam, która ukazała się w 2006 r., prezentowała unikalną wizję gry w erze zdominowanej przez duże postępy w dziedzinie konsol, takie jak Project 8 na konsole Xbox 360 i PlayStation 3. Niestety, Downhill Jam nie oddał w pełni tej magii.
Ta odsłona znacznie różniła się od poprzednich, przenosząc nacisk z gry skoncentrowanej na sztuczkach na wyścigi zjazdowe podobne do serii SSX. Choć oferowała nowość, wielu uważało, że zbyt daleko odbiegała od prawdziwej istoty spuścizny Tony’ego Hawka.
Podstawowym problemem pozostaje to, że rozgrywka wydawała się przestarzała, odzwierciedlając strategię nastawioną na zysk, skierowaną do graczy korzystających ze starszego sprzętu.
9. Poligon doświadczalny Tony’ego Hawka
Ostatnia gra Neversoft
Rok 2007 był momentem przełomowym dla Neversoft, który zaczynał tracić swój blask.
Podczas gdy franczyza walczyła o utrzymanie popularności po THUG, konkurencja ze strony Skate od EA zapewniła fanom potencjalnie lepsze wrażenia z jazdy na deskorolce.Proving Ground, niestety, nie spełniło wysokich standardów franczyzy.
Brak innowacyjności jest przypomnieniem, że czasami lepiej, aby seria zrobiła sobie przerwę i przemyślała wszystko na nowo, niż wymuszać dalszy rozwój, którego jakość stopniowo spada.
8 Projekt Tony’ego Hawka 8
Początek końca
Projekt 8 miał na celu tchnąć nowe życie w serię poprzez powrót do tradycyjnych zasad rozgrywki i odejście od przesadnej stylistyki, która zdefiniowała serię.
Tytuł ten nie tylko stanowi ósmą część, ale również koncentruje się na dążeniu gracza do dołączenia do grona ośmiu najlepszych łyżwiarzy na świecie.
Pomimo zamierzeń gra miała problemy z wykonaniem, prezentując szeroki zakres treści bez dostarczania jakości. Wiele uwielbianych funkcji z wcześniejszych tytułów poszło na marne, ostatecznie odciągając uwagę od nostalgicznego uroku poprzedników.
7 Tony Hawk’s American Wasteland
Amerykański idiota
Wyobraź sobie grę Tony Hawk rozgrywającą się całkowicie na jednym ogromnym poziomie. To było ambicją American Wasteland i chociaż nie do końca się udało, jest przyjemniejsza niż wielu graczy pamięta.
Ten tytuł znacznie usprawnia rozgrywkę w porównaniu do THUG2, obejmując bardziej bezpośrednie doświadczenie jazdy na deskorolce przypominające wcześniejsze odsłony. Jednak dziwnie wydaje się być cieniem swojego potencjału ze względu na jego niesamowite podobieństwo do poprzednich odsłon.
Brak osobowości i angażujących elementów w porównaniu do poprzedników sprawił, że niektórzy gracze chcieli więcej. Neversoft miał wyjątkową okazję do innowacji, ale ich poprzednie eksperymenty zaczęły utrudniać ewolucję franczyzy.
6 Tony Hawk’s Underground
Pozostawienie zarządu w tyle
Przygotujcie się na kontrowersyjne opinie, gdy będę umieszczał Tony Hawk’s Underground w rankingu.
Ta gra oznaczała odejście od tradycyjnej rozgrywki w stylu arcade do doświadczenia sandbox. Choć nie jest to zła gra, to jednak stanowi odejście od tego, co początkowo urzekło graczy.
Eric Sparrow pozostaje jednym z najbardziej zapadających w pamięć antagonistów serii, ale sama gra wydaje się przestarzała, ponieważ próbuje wykorzystać trendy kultury popularnej tamtych czasów, takie jak dostosowywane kariery graczy i rosnący wpływ programów takich jak Jackass.
5 Tony Hawk’s Underground 2
Niech żyje La Bam
Jeśli uważasz, że w grze Tony Hawk’s Underground czegoś brakuje, z przyjemnością odkryjesz, że Tony Hawk’s Underground 2 oferuje przesadnie wciągającą opowieść o rywalizacji między Tonym Hawkiem i Bamem Margerą.
Gra przesuwa punkt ciężkości z poważnych ambicji na żartobliwy hołd dla kultury skaterów z początku XXI wieku i zadziwiająco dobrze uchwycono w niej istotę poprzedniczek.
Choć opinie na temat aktualności gry we współczesnym świecie mogą być podzielone, THUG 2 nadal stanowi autentyczny hołd dla kultury skateboardingu, a nie płytki chwyt marketingowy.
Dodaj komentarz