Jako wieloletni wielbiciel gier platformowych, począwszy od NES i SNES, przejście na Sony PlayStation było orzeźwiające, szczególnie po wprowadzeniu Spyro, fioletowego smoka, który szybko zdobył serca już w 1998 roku. Ta pełna temperamentu postać od tamtej pory rozpala świat gier, rozpieszcza graczy zdolnościami ziejącymi ogniem, zadaniami polegającymi na zbieraniu klejnotów i groźnymi przeciwnikami.
Przez ostatnie dwie dekady Spyro The Dragon zachwycał fanów na wielu platformach, zaczynając od PlayStation, a następnie rozszerzając się na obszary zdominowane przez Microsoft i Nintendo. Ta starannie wyselekcjonowana kompilacja podkreśla każdą ważną premierę od oryginału Insomniac Games z 1998 r.do słynnej kolekcji zremasterowanych gier z 2018 r.
Przygotuj się na wzbicie się i szarżę do przodu, gdy odkrywamy szczyt podróży Spyro — czczonej ikony w krajobrazie gier platformowych. Należy pamiętać, że ten ranking nie obejmuje tytułów mobilnych, takich jak Spyro: Ripto Quest.
13 Spyro: Wejście ważki
Rozczarowujące doświadczenie
Jeśli kupiłeś Spyro: Enter The Dragonfly na PlayStation 2 lub GameCube w 2002 roku, prawdopodobnie wyszedłeś rozczarowany. Ten tytuł był pierwszym wydaniem Spyro nie na konsolę przenośną od dwóch lat, ale niestety nie spełnił oczekiwań deweloperów i fanów.
To, co się wydarzyło, to pospieszny projekt pełen błędów i usterek — gracze napotykali nieukończone zadania i częste awarie. Aby pogorszyć te problemy, rodzice dziecka, które miało drgawki podczas gry, złożyli tragiczny pozew przeciwko Universal i innym powiązanym firmom, co jeszcze bardziej podkreśliło problematyczną premierę gry.
12 Spyro Orange: Spisek Cortexa
Nieefektywna współpraca
Vicarious Visions może zasługiwać na uznanie za próbę połączenia światów Spyro Orange: The Cortex Conspiracy i Crash Bandicoot Purple: Ripto’s Rampage, ale te tytuły ostatecznie okazały się niewypałem. Osadzone w uniwersum, w którym znani złoczyńcy Cortex i Ripto łączą siły, gry obiecywały angażującą fabułę, ale dostarczyły nudnego doświadczenia.
Z powodu mylących minigier i krótkiego czasu gry potencjał na niezapomniane przygody został zmarnowany. Wydane w 2004 r., nieco więcej czasu na rozwój mogło uratować te tytuły przed ich rozczarowującym losem.
11 Spyro: Atak Rhynoców
Rozgrywka skoncentrowana na zadaniach pobocznych
Kontynuując sagę Game Boy Advance, Spyro: Attack of the Rhynocs jest trzecią i najsłabszą częścią trylogii, dołączając do Spyro: Season of Ice i Spyro: Season of Flame. Powtarzalne zadania poboczne definiują ten tytuł przede wszystkim, wymagając od graczy zbierania przedmiotów, czasami z obszarów, do których jeszcze nie mają dostępu.
Choć jest to tytuł przynajmniej grywalny, wypada blado w porównaniu do swoich odpowiedników i może sprawić, że gracze będą się zastanawiać, czy nie mogliby zająć się czymś innym, prozaicznymi zadaniami.
10 Spyro: Dziedzictwo Cienia
Aspiracje RPG nie spełniają oczekiwań
W śmiałej próbie połączenia elementów platformowych z elementami RPG powstało Spyro: Shadow Legacy. Początkowe założenie wydawało się ekscytujące, ale rzeczywistość okazała się nudną, ugrzęźniętą rozgrywką z długimi paskami zdrowia, która wystawiała na próbę cierpliwość nawet najbardziej oddanych fanów.
Ten wpis stanowi ambitne ryzyko, które ostatecznie sprawiło, że zapomniano o tym, co sprawiło, że Spyro był tak uwielbiany.
9 Spyro: Sezon Lodu i Sezon Płomienia
Przypadek pomysłowości
Chociaż technicznie rzecz biorąc, Spyro 2: Season of Flame i jego poprzednik zostały wydane w odstępie roku, są niemal nie do odróżnienia. Te przenośne wydania na Game Boy Advance, które skupiają się na zróżnicowanej rozgrywce obejmującej ratowanie wróżek i chochlików, pokazują, jak kreatywność może się rozwijać nawet przy ograniczonych budżetach.
Te tytuły udowodniły, że twórcy gier potrafią tworzyć wysokiej jakości wrażenia z gry dzięki starannemu planowaniu i innowacyjnemu projektowaniu, a nie poprzez czyste inwestycje finansowe.
8 Legenda Spyro: Nowy początek
Ożywienie serii
Mając aspiracje, by tchnąć nowe życie w franczyzę, deweloperzy z Krome Studios współpracowali z kilkoma partnerami, aby stworzyć The Legend of Spyro: A New Beginning. Ten tytuł wyraźnie przesuwa nacisk z platformówki na akcję, wnosząc świeżą perspektywę, która wzbogaca rozgrywkę.
W tej odsłonie gry, w której wystąpiła imponująca obsada aktorów głosowych, m.in. Elijah Wood i Gary Oldman, udało się na nowo ugruntować pozycję Spyro jako groźnego rywala w uniwersum gier.
7 Legenda Spyro: Wieczna Noc
Rozszerzona kontynuacja
Pomimo mieszanych recenzji, The Legend of Spyro: The Eternal Night wyróżnia się jako imponująca kontynuacja trylogii, wzbogacająca rozgrywkę o większą ilość eksploracji i trudniejsze łamigłówki.
Nowe żywiołowe umiejętności oddechowe Spyro dodają strategicznej głębi, angażując graczy w scenariusze walki, w których muszą zmierzyć się z różnymi słabościami wrogów.
6 Legenda Spyro: Świt Smoka
Zwycięski finał
Kończąc trylogię, The Legend of Spyro: Dawn of the Dragon wzbiło się ponad swoich poprzedników, prezentując znaczące ulepszenia ułatwione przez ulepszoną grafikę PlayStation 3. Wydana w 2008 roku, gracze docenili szersze krajobrazy i możliwość swobodnego latania, co wzbogaciło ogólne wrażenia.
Ta odsłona wyznaczyła wyższy standard dla przyszłych tytułów dzięki swojemu zaangażowaniu w wciągającą rozgrywkę.
5 Spyro: Ogon bohatera
Przygoda ze zbieraniem klejnotów
Spyro: A Hero’s Tail było przełomowe jako pierwsza gra z serii, która ukazała się na wszystkich trzech głównych konsolach — GameCube, PlayStation 2 i Xbox — pozwalając większej liczbie graczy zaangażować się w przygody Spyro. Ten tytuł wprowadził rozgrywkę wielopostaciową, oferując uczestnikom szansę wcielenia się w różne ukochane postacie z serii.
Jednak istotną wadą gry jest konieczność zbierania klejnotów, która może stać się monotonna i zniechęcić niektórych graczy do czerpania przyjemności z rozgrywki.
4 Spyro: Rok Smoka
Klasyka na nowo
Odświeżające odświeżenie serii, Spyro: Year of the Dragon skutecznie zachowało podstawowe elementy rozgrywki uwielbiane przez fanów, jednocześnie wplatając humor i nieoczekiwane zwroty akcji w trakcie rozgrywki. Gra była dostępna na szerokim zakresie poziomów trudności, co wzbudziło zainteresowanie zarówno początkujących, jak i doświadczonych graczy.
Ten tytuł jest znakiem rozpoznawczym serii, cenionym za kreatywność i rozrywkę, a często uznawanym za preludium do ciemniejszych dni uwielbianej franczyzy.
Dodaj komentarz