Doom jest często uznawany za kluczowy tytuł w rozwoju gier FPS (first-person shooter), często nazywany „dziadkiem” gatunku ze względu na jego ogromny wpływ.
Ta kultowa seria gier przeszła niezwykłe transformacje, ewoluując od pikselowych początków, w których toczono walki z piekielnymi przeciwnikami, do brutalnych walk z demonami, a wszystko to przy akompaniamencie elektryzujących metalowych ścieżek dźwiękowych.
Mając na horyzoncie wyczekiwaną kolejną część, to idealny moment, aby zagłębić się w bogatą, trzydziestoletnią historię przygód legendarnego Doom Slayera, który zabija demony i stawia czoła armiom nieczystych.
W tym artykule ocenimy wszystkie główne tytuły Doom wydane od oryginalnej gry z 1993 r., kończąc na uznanym Doom Eternal. Należy pamiętać, że nie będziemy uwzględniać żadnych treści do pobrania (DLC), rozszerzeń ani nieoficjalnych modyfikacji w naszych rankingach.
11 Potężna Zagłada
Prawdziwe zło to mikropłatności
Pamiętasz kolekcjonerskie figurki Mini Slayer, które miło wspominasz z Doom 2016 i Doom Eternal? W Mighty Doom wcielasz się w Mini Slayera, przemierzając dziwaczną wersję uniwersum Doom, aby uratować jego ukochanego królika, Daisy, przed znanymi demonicznymi wrogami.
Jeśli rozgrywka przypomina mechanikę gry mobilnej Habby’ego Archero — angażującej strzelanki na jednego drążka, w której gracze przechodzą przez poziomy, jednocześnie rozprawiając się z demonami — to nie przypadek. Mighty Doom oferuje świeże spojrzenie na formułę, choć w bardziej kreskówkowym otoczeniu.
Niestety, gra Mighty Doom zaczęła tracić popularność, gdy w maju 2024 r., po zamknięciu studia Alpha Dog Games przez Bethesdę, została wycofana ze sklepu App Store, co skutecznie uniemożliwiło jej udostępnienie nowym graczom.
Spoczywaj w pokoju, Mighty Doomie. Miałeś potencjał, by stać się chwalonym dodatkiem do serii.
10 Zmartwychwstanie Zagłady
Czy ludzie nadal grają w strzelanki typu rail shooter?
Doom Resurrection, strzelanka typu rail shooter, która zadebiutowała na iPhone’ach w 2009 r., wykorzystywała ten sam silnik gry i zasoby, co Doom 3. Jest to prequel, w którym gracze wcielają się w anonimowego żołnierza piechoty morskiej próbującego odnaleźć drogę przez demoniczną inwazję na Marsa.
Gra zawiera osiem poziomów przypominających klasyczne strzelanki z automatów do gier, takie jak House of the Dead 2, w których gracze celują, przechylając telefony, zamiast korzystać z tradycyjnych rekwizytów.
Mimo próby przyciągnięcia fanów, Doom Resurrection nie odniósł sukcesu i był postrzegany jako gra nastawiona na zysk, pozbawiona uroku i głębi, jakich można by oczekiwać od gry Doom.
9 Ostateczna zagłada
Trudne jak cholera
Mimo mylącego tytułu, Final Doom nie był ostatnim tytułem serii, lecz kontynuacją Doom i Doom II, która ukazała się na komputerach PC w 1996 r., a później na PlayStation 1.
Trzecia odsłona gry, pierwotnie będąca pakietem poziomów od grupy hobbystycznej TeamTNT, stała się oficjalnym produktem w odpowiedzi na zainteresowanie twórcy Dooma, Johna Romero.
Final Doom zachowuje istotę swoich poprzedników, ale wyróżnia się znacznie wyższym poziomem trudności i odmienną, nastrojową ścieżką dźwiękową, skomponowaną specjalnie na potrzeby wersji na PlayStation, która była także muzyką w Doom 64.
Gra jest znana jako jeden z najtrudniejszych tytułów w serii, charakteryzujący się niską liczbą klatek na sekundę i wymagającą grafiką poziomów, która wystawiała na próbę nawet najbardziej doświadczonych graczy.
8 Doom RPG
Naprawdę… nie jest źle?
Dla tych, którzy pamiętają wczesne czasy gier mobilnych na urządzeniach Nokia i Motorola, Doom RPG zapisał się w pamięci jako turowa gra RPG będąca adaptacją klasycznej gry FPS.
Na pierwszy rzut oka przeniesienie szalonej akcji Dooma do formatu mobilnego wydawało się niemożliwe, jednak Doom RPG z powodzeniem wykorzystał mechanikę turową, aby stworzyć strategiczną rozgrywkę.
Niestety, podobnie jak wiele starszych tytułów, gra ta pozostaje zapomniana, pogrzebana pod warstwą czasu i przyćmiona przez bardziej znane gry.
7 DOOM II RPG
Bezpośrednia aktualizacja
Opierając się na sukcesie poprzedniej gry, id Software wypuściło w 2009 r.grę RPG Doom II, w której wprowadzono udoskonalenia poprawiające wrażenia z rozgrywki.
W tej kontynuacji wykorzystano ten sam silnik, co w Wolfenstein RPG, wprowadzając środowisko generowane w 3D przy jednoczesnym zachowaniu uwielbianych dwuwymiarowych sprite’ów, znanych z serii Doom.
Dzięki płynniejszej grafice i rozgrywce, gracze mieli okazję spotkać angażujących NPC-ów i doświadczyć bardziej intensywnych starć w porównaniu z oryginalną grą RPG Doom.
Zabawa jest przepełniona humorem, ponieważ gracze odkrywają zaskakująco skuteczną i niekonwencjonalną broń, taką jak pistolet na wodę, który rozpyla wodę święconą, by przerazić wrogów.
6 Zagłada 64
Ciemniejszy, bardziej szorstki
Doom 64, początkowo dostępny wyłącznie na konsoli Nintendo 64, został wydany niezależnie od wersji na PC i doczekał się portów dopiero kilkadziesiąt lat później, w 2020 roku.
Konkurując z takimi kultowymi tytułami jak GoldenEye 007, Doom 64 wyróżniał się mroczniejszym i bardziej surowym tonem, nowym kierunkiem artystycznym i większą głębią atmosferyczną.
Rozgrywka pozostaje wierna klasycznej formule Dooma, ale charakterystyczne uzbrojenie i mroczniejsze elementy narracji czynią tę odsłonę wyjątkową. Cechą wyróżniającą jest wprowadzony Unmaker, który później znalazł odzwierciedlenie w Doom Eternal.
Mimo że na początku pozostawał w cieniu, zyskał uznanie jako niedoceniany bohater spuścizny Dooma.
5 DOOM-a 3
Zauważalna zmiana w stronę horroru
Doom 3 wywołał wśród fanów dyskusje ze względu na wyraźne posunięcie w kierunku elementów survival horroru, celowe spowolnienie rozgrywki w celu stworzenia atmosfery grozy.
Odchodząc od ciągłości poprzednich części, Doom 3 zasadniczo wymyśla narrację na nowo, ale nadal umiejscawia Zabójcę Zagłady walczącego z demonicznymi siłami na Marsie.
Ta odsłona kładzie nacisk na horror, potęgując klaustrofobiczne wrażenie ciasnymi, słabo oświetlonymi środowiskami i spotkaniami z wrogami, które wywołują efekt jump-scare’a.
Choć początkowo gra budziła kontrowersje, obecnie zajmuje cenione miejsce wśród fanów, gdyż redefiniuje sposób rozgrywki w uniwersum Dooma.
4 ZAGŁADA
Czy może uruchomić Doom?
Moje pierwsze zetknięcie z Doomem nastąpiło za pośrednictwem portu dostępnego w Doom Eternal, co zminimalizowało moje osobiste doświadczenie z jego oryginalnymi wersjami.
Granie w „klasyczną” wersję charakteryzowało się niezwykłą grywalnością, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, że gra ma już prawie trzy dekady na karku i jest kompatybilna z niemal każdym urządzeniem.
Prostota gry Doom sprawiła, że stała się ona trwałym memem, co zainspirowało słynny trend „It Runs Doom”, w ramach którego entuzjaści próbują uruchomić grę na szeregu dziwacznych urządzeń.
Doom nie tylko wyznaczył standardy dla gatunku FPS, ale do dziś pozostaje jedną z najbardziej cenionych klasyków w historii gier wideo.
3. DOOM II
Lepiej być nie może, prawda?
Moje własne doświadczenie z grą Doom II odzwierciedlało to z poprzednika poprzez nowoczesną adaptację w Doom Eternal. Jednak zapewniało jeszcze więcej przyjemności dzięki licznym udoskonaleniom.
Doom II przyniósł liczne udoskonalenia, w tym więcej muzyki heavymetalowej i większą intensywność dynamiki walki.
Wprowadzenie Super Shotguna, broni będącej obecnie synonimem Doom Slayera, jeszcze bardziej umocniło pozycję gry jako jednego z najbardziej kultowych tytułów serii.
2 Zagłada (2016)
Walcz jak diabli
Mimo że moje dzieciństwo wypełnione było fragmentami poprzednich tytułów, to Doom (2016) stał się moim oficjalnym wejściem do serii, a ja szybko dałem się oczarować jej szybkiej rozgrywce.
Jako wspaniała kontynuacja starszych tytułów, gra udoskonala podstawy zapierającymi dech w piersiach efektami wizualnymi, wciągającą fabułą i innowacyjną mechaniką, taką jak Glory Kills.
Współczesna wersja jeszcze bardziej rozwija historię, przekształcając Doomguya w groźnego i intensywnego Doom Slayera.
Adrenalina krążąca podczas rozgrywki, uzupełniona o zapierającą dech w piersiach ścieżkę dźwiękową Micka Gordona, tworzy niepowtarzalne doświadczenie w świecie strzelanek.
Mimo krytyki za pewne powtarzalne aspekty, Doom (2016) nadal wyróżnia się wśród gier FPS tej dekady.
1 DOOM Wieczny
KAR I TUK
Jeśli Doom (2016) zdołał zyskać miano jednej z najważniejszych strzelanek lat 2010., to Doom Eternal zdecydowanie umacnia swoją pozycję jako monumentalny tytuł kształtujący krajobraz gier FPS lat 2020.
Dzięki zawrotnemu tempu, imponującym kompozycjom Micka Gordona i oszałamiającej grafice, Doom Eternal pozwala graczom wcielić się w ekscytującą postać Doom Slayera.
Opierając się na fundamentach poprzedniej części, Doom Eternal wzbogaca wrażenia z akcji o niezliczoną ilość mechanizmów ruchu i broni, pozwalając graczom z niezwykłą łatwością likwidować demony.
Udoskonalona grafika tworzy żywe i wciągające środowisko, dzięki któremu gracz czuje się naprawdę niezwyciężony pośród chaosu, a jednocześnie może służyć jako oczyszczające schronienie w trudnych chwilach.
Co więcej, integracja kodów znacznie zwiększa wartość powtarzalności gry, pozwalając graczom cieszyć się nią na różne sposoby.
Co ciekawe, gra ukazała się tego samego dnia co Animal Crossing: New Horizons, co wywołało falę crossoverowej grafiki i memów, które ukazały wyjątkowy moment w kulturze gier.
Doom Eternal to hołd dla gatunku FPS i bogatego dziedzictwa serii Doom — pozycja obowiązkowa dla każdego fana gier strzelankowych. Gdyby entuzjazm dla frazy „HELL YEAH” znalazł się w jakiejkolwiek grze, bez wątpienia byłby to Doom Eternal.
Dodaj komentarz