Seria STALKER pierwotnie zyskała popularność jako tytuł niszowy w Europie Wschodniej, ale wkrótce przekroczyła swoje lokalne korzenie, zyskując globalne uznanie. Ta kultowa seria ustanowiła punkt odniesienia dla gatunku Slavjank, wpływając na szeroką gamę duchowych następców, takich jak Metro i Escape From Tarkov.
Łącząc survival horror, pełną akcji rozgrywkę i głębokie dylematy moralne, STALKER uosabia wszystko, co kochamy w jego pięknie chaotycznym, radioaktywnym wszechświecie. Gracze często znajdują się w pułapce zdrady, czy to poprzez egzekucję innych dla ich łupów, czy kradzież ciężko zdobytych artefaktów. Niebezpieczeństwo „Zony” dodaje warstw napięcia, które są kluczowe dla jej atrakcyjności.
Choć każda odsłona serii STALKER ma swoje zalety, niuanse rozgrywki i fabuły pozwalają na klasyfikację tych niezwykłych tytułów. Poniżej znajduje się przegląd głównych gier z serii:
4. STALKER: Czyste niebo
Za dużo, za wcześnie
Niestety, umieszczenie STALKER: Clear Sky na końcu listy jest niefortunne, ale wydaje się uzasadnione. Gra oferuje znaczące ulepszenia wizualne w porównaniu do swojego poprzednika, Shadow of Chernobyl, i wprowadza nowe funkcje rozgrywki, choć nie łączą się one płynnie.
Wizualnie Clear Sky imponowało cieniowaniem powierzchni, mgłą objętościową i dynamicznymi efektami świetlnymi. Było też pionierem wydarzeń emisyjnych, zmuszając graczy do gorączkowego szukania schronienia, aby przetrwać lub zaryzykować przedwczesną śmierć.
Pomimo ambicji innowacji, STALKER: Clear Sky zmagał się z wykonaniem. Zaangażowanie frakcji i wojna o kontrolę terytorialną oferowały intrygi, a gracze mogli angażować się w szturmy na różne strategiczne miejsca. Jednak doświadczenie było często psute przez błędy i nieprzewidywalną rozgrywkę.
Obecność agresywnych wrogów miotających granaty powodowała dodatkowe poczucie frustracji, gdyż często potrafili oni zadać natychmiastową śmierć praktycznie bez ostrzeżenia.
3. STALKER 2: Serce Czarnobyla
Blask w błyskach
Jako najbardziej zaawansowana technologicznie pozycja w serii, STALKER 2: Heart of Chornobyl skorzystał z długiego okresu rozwoju trwającego 15 lat od poprzedniego tytułu. Pomimo monumentalnych wyzwań, w tym zamknięcia studia i trwającego konfliktu na Ukrainie, gra została pomyślnie wydana.
W rezultacie powstała gra pełna niespójności, która momentami potrafi znaleźć się w czołówce najlepszych, by chwilę później okazać się nieskuteczna.
Wciągające środowisko gry wyróżnia się. Podczas gdy system A-Life nie osiąga szczytów poprzedników, nieskazitelny dźwięk i projekt artystyczny wzmacniają wrażenia z nawigacji po Strefie, potęgując poczucie izolacji.
Gracze napotkają niepokojące sygnały dźwiękowe, od odległych wyć mutantów po dźwięki otoczenia, wzmacniające pustkę charakteryzującą Strefę. Jednak STALKER 2 cierpi z powodu zagadkowych wyborów projektowych, szczególnie w odniesieniu do równowagi broni i wytrzymałości wrogów.
2. STALKER: Cień Czarnobyla
Arcydzieło atmosfery Buggy
W społeczności STALKER gracze albo cenią, albo krytykują STALKER: Shadow of Chernobyl. Pierwsza odsłona jest znana ze swojej mrocznej atmosfery, w dużej mierze dzięki talentowi twórczemu Andrieja Prochorowa, Olesa Szyszkowcowa i Aleksandra Maksimczuka, którzy później przyczynili się do powstania serii Metro.
Mimo że rozgrywka jest nieco toporna według współczesnych standardów, przytłaczająca wrogość, z jaką spotykają się gracze, wzmacnia niepokojący klimat gry. Gdy Marked One przemierza Strefę, stawia czoła ograniczonym zasobom, nieustępliwym mutantom i pozornie niezwyciężonym przeciwnikom.
Spotkania z przeciwnikami-gąbkami na pociski mogą być frustrująco nostalgiczne, przywodząc na myśl wyzwania, jakie napotkasz w STALKER 2. Jednak zanurzenie się w świecie gry okazuje się satysfakcjonujące – atmosfera w połączeniu z jazzową ścieżką dźwiękową zapewnia wciągające doświadczenie.
Szczyty atmosfery Shadow of Chernobyl często leżą w jego podziemnych elementach grozy. Wielu weteranów serii wciąż odczuwa dreszcz na dźwięk złowrogiego, wirującego światła Agropromu.
1. STALKER: Zew Prypeci
Strefa bez filtrów
Spośród czterech tytułów STALKER tylko STALKER: Call of Pripyat zapewnia spójne doświadczenie od początku do końca. Wydany w 2009 r., był kluczowym momentem dla GSC Game World i ustanowił wysoki standard.
Podczas gdy Clear Sky bazowało na poprzedniku, Call of Pripyat wprowadza graczy do nowych miejsc, mając minimalne powiązania z oryginalną narracją. Poruszasz się po Strefie jako Aleksandr Degtyarev, lokalny tajny agent z Prypeci, wyposażony w karabinek AK i sprzęt ochronny, aby zbadać losy Operation Fairway.
To badawcze podejście zmienia dynamikę rozgrywki, kładąc nacisk na strategiczne interakcje, a nie na samo gromadzenie zasobów.
Choć mechanika wizualna i walki w grze jest godna pochwały, to co naprawdę podnosi STALKER: Call of Pripyat na wyższy poziom, to jej żywy ekosystem. NPC-e realizują własne cele, oferując graczom możliwość obserwowania ich różnorodnych interakcji bez konieczności stawania się centrum uwagi.
Ta dwoista perspektywa eksploracji z perspektywy obserwatora pozwala głębiej spojrzeć na życie w Strefie, wyznaczając ton dla tworzonych przez fanów modów, które podtrzymywały dziedzictwo serii aż do wydania STALKER 2.
Mimo że STALKER: Zew Prypeci nie jest powszechnie uznawany za ulubioną grę fanów, jest to najlepsza część serii STALKER.
Dodaj komentarz