Koji Igarashi to imię, które głęboko rezonuje w społeczności graczy. Choć jego znakomita kariera obejmuje znacznie więcej niż kultową serię Castlevania, jest on najbardziej kojarzony z dreszczykiem emocji związanym z walką z hordami nieumarłych stworzeń w mrocznych zamkach.
Chociaż Igarashi nie jest już oficjalnie związany z ukochaną franczyzą, jego wkład w liczne fascynujące przygody jest niezaprzeczalny. Niniejszy artykuł ma na celu uczczenie jego spuścizny poprzez zbadanie każdej gry, na którą znacząco wpłynął, jako producent lub scenarzysta.
Nasze ostateczne rankingi Igavanii
Dla oddanych entuzjastów Castlevanii przedstawiamy nasz ostateczny ranking wszystkich gier Igavania wydanych do tej pory. Od wspaniałych do osobliwych, każdy tytuł zawarty tutaj odzwierciedla wpływowy dotyk Igarashi.
Choć większość wybranych gier pochodzi z serii Castlevania, dodaliśmy również tytuły inspirowane jej tematyką, pokazując w ten sposób szeroki wachlarz dzieł Igarashiego.
15 Castlevania: Harmonia Rozpaczy
Zabawa z przyjaciółmi
| Platforma | PS3, Xbox One, Xbox 360 |
|---|---|
| Wydawca | Konami |
| Genre | Wieloosobowa, Akcja Przygoda |
| Data wydania | 4 sierpnia 2010 |
Castlevania: Harmony of Despair wywołało poruszenie swoim konceptem. Pozwoliło fanom połączyć siły jako ukochane postacie, takie jak Shanoa, Soma Cruz, Richter Belmont i Alucard, biorąc udział w sesjach wieloosobowych online i lokalnych.
Jednak gra spotkała się z krytyką za grindową rozgrywkę, frustrujące limity czasowe i wyzwania podczas samotnych biegów.Pomimo interesującego generowania proceduralnego, środowiska wydawały się uproszczone, pozbawione wzniosłości typowej dla serii.
14 Castlevania Wyrok
Wyjątkowy wojownik
Choć nie jest to najbardziej znana odsłona, Castlevania Judgment ma swoje zalety. Choć nie plasuje się wysoko wśród gier walki, oferuje oszałamiającą grafikę i odważnie wprowadza innowacje.
W grze występują takie kultowe postacie jak Simon, Grant, Death i Dracula, z których każda wnosi unikalne umiejętności, podkreślając kreatywny potencjał gry. Wyróżniła się slashingowa przygoda w trybie Castle Mode, chociaż problemy z równowagą i wyłączność na Wii utrudniały jej ogólne przyjęcie.
13 Kroniki Castlevanii
Remake klasyki
Wpływ Koji Igarashiego wykracza poza tytuły Metroidvania; nadzorował również remake’i, takie jak Castlevania Chronicles. Ten tytuł powrócił do oryginalnej gry na komputery domowe, remasterując ją na PlayStation.
Chronicles trafiło do fanów nostalgii dzięki trybowi Original, a dla współczesnych graczy zostało zaktualizowane o tryb Arrange. Niemniej jednak zachowało wymagający poziom trudności charakterystyczny dla wcześniejszych doświadczeń Castlevania. Pomimo dodania ulepszonej grafiki i nowego wprowadzenia, nie osiągnęło statusu kultowego wśród dzieł Igarashiego.
12 Castlevania: Klątwa Ciemności
Zemsta Mistrza Kuźni
Pomimo powszechnej negatywnej opinii na temat gier 3D Castlevania, Curse of Darkness ma swój niepowtarzalny urok, zwłaszcza dla fanów serii Netflix, w której występują postacie takie jak Hector, Mistrz Diabła.
W tej opowieści Hector próbuje prowadzić normalne życie po tragicznym wydarzeniu, które zmusza go do zemsty na odpowiedzialnych za nie osobach. Cechą charakterystyczną rozgrywki jest zdolność Hectora do przywoływania Niewinnych Diabłów jako sojuszników, co dodaje głębi walce, choć ogólnie rzecz biorąc, nie dorównuje najlepszym dziełom Igarashiego.
11 Castlevania: Lament niewinności
Odsłonięte początki
W Lament of Innocence udało się przenieść serię do 3D, oferując jednocześnie wciągającą fabułę, która bardzo przypomina doświadczenie z SOTN — eksplorację rozległych obszarów, stawianie czoła potężnym bossom i klasyczną walkę na baty.
Wprowadzenie odblokowywanych postaci – Pumpa i Joachima – zwiększyło wartość gry, oferując świeże spojrzenie na rozgrywkę i jeszcze bardziej wzbogacając podstawy fabuły.
10 Castlevania: Harmonia dysonansu
Oszałamiające wizualnie
Po sukcesie Symphony of the Night fani doświadczyli serii przeciętnych kontynuacji, zanim pojawił się Harmony of Dissonance. Choć może brakować mu głębi innych Metroidvanii, olśniło graczy żywą grafiką, która doprowadziła GBA do granic możliwości.
Kolorowe otoczenie, szczegółowe projekty wrogów i skomplikowany poziom rozgrywki wizualnej były urzekające. Jednak ostatecznie gra cierpiała na brak wyzwań, przez co była nieco rozczarowująca dla zagorzałych fanów poszukujących bardziej wymagającego doświadczenia.
9 Castlevania: Portret ruin
Praca zespołowa w działaniu
Emocjonalnie, Portrait of Ruin zajmuje wysokie miejsce na mojej liście. Uchwycając ducha 20.rocznicy serii, wprowadził mechanikę podwójnej postaci z Jonathanem i Charlotte. Chociaż może nie konkurować z każdym tytułem krytycznie, rozkwitł pod względem kreatywności.
Dzięki pomysłowym projektom poziomów, wciągającym walkom z bossami i ekscytacji związanej z dynamiką dwóch postaci, gra pokazuje talent Igarashiego do innowacji. Kulminacyjna ostateczna bitwa należy do najbardziej pamiętnych w serii.
8 Zakrwawiony: Rytuał Nocy
Nowy rozdział
Jako zagorzały fan Castlevanii i crowdfundingu, z zapałem wsparłem Bloodstained: Ritual of the Night. Powstało ono po długiej przerwie Konami w produkcji nowych tytułów, symbolizując zaufanie do wizji Igarashiego.
Oszałamiająca wizualnie gra zachowała wiele uwielbianych funkcji, chociaż wersja na Nintendo Switch cierpiała na problemy z równowagą i wydajnością. Niemniej jednak jej odbiór wykazał silne zapotrzebowanie na przygody gotyckie, przygotowując grunt pod przyszłe przedsięwzięcia.
7 Zakrwawiony: Klątwa Księżyca
Arcydzieło retro
Choć może to być zaskakujące, Bloodstained: Curse of the Moon jest wyżej oceniane niż jego odpowiednik, ze względu na niemal perfekcyjne wykonanie.Świętując klasyczne elementy Castlevania III, z powodzeniem łączy współczesne postacie w nostalgicznej oprawie.
Podkreślając doskonałą mechanikę platformową, wymagające spotkania z bossami i uczciwą krzywą trudności, gra zaprasza graczy do doskonalenia umiejętności i delektowania się wyzwaniem. W tej nostalgicznej podróży najważniejsze są czas i rozpoznawanie wzorców.
6 Castlevania: Aria Smutku
Odkrywanie sekretów
Moja sympatia do Aria of Sorrow wzrosła po kilku rozgrywkach, pogłębiając moje uznanie dla bogatej narracji i elementów rozgrywki. Gracze przemierzają zagadkową podróż Somy Cruz, odkrywając potężne objawienia.
Możliwość wchłaniania dusz potworów dodaje warstwę strategii, nawet jeśli grind może być czasami żmudny. Zaleta gry jest dodatkowo podkreślona przez angażujące walki z bossami i zapadające w pamięć postacie drugoplanowe, co prowadzi do udanej kontynuacji, która jeszcze bardziej rozszerzyła historię.
5 Zakrwawiony: Klątwa Księżyca 2
Udoskonalone wrażenia z rozgrywki
Opierając się na sukcesie swojego poprzednika, Curse of the Moon 2 wyróżnia się pod każdym względem, oferując różnorodne scenariusze i nowe grywalne postacie, w tym psa w kombinezonie mecha. Grafika i walki z bossami utrzymują wysokie standardy oczekiwane od współpracy Inti Creates.
Dzięki wciągającej fabule Igarashiego kontynuacja oferuje emocjonującą rozgrywkę, a także zaprasza nowych graczy do gry w trybie współpracy lokalnej. Dzięki temu każdy gracz znajdzie przyjemność w tej ekstremalnej przygodzie retro.
4 Castlevania: Kroniki Draculi X
Przenośny klasyk
Dracula X Chronicles oferuje graczom, którzy przegapili oryginalne Rondo of Blood, szansę na doświadczenie jego genialności. Ta kolekcja na PSP może pochwalić się pięknie zremasterowaną grafiką, przerywnikami filmowymi i odblokowywaną zawartością, w tym utworami muzycznymi i ukochaną Symfonią Nocy.
Zawarte w grze funkcje, takie jak Boss Rush i niesamowita ścieżka dźwiękowa, czynią z niej kolekcję, którą trzeba mieć, oddając istotę uwielbianej serii.
3 Castlevania: Świt Smutku
Dalsza historia Somy
W odróżnieniu od swojego poprzednika, Dawn of Sorrow oferuje bardziej dopracowaną rozgrywkę, od razu angażując graczy swoją wyjątkową, kultową narracją o powrocie Draculi.
Ulepszony system Tactical Soul i mechanika stylusa DS do pieczętowania bossów dodają wszystkiego, co nie jest konwencjonalną rozgrywką. Ta kontynuacja jest przykładem kreatywnego potencjału Igarashiego, odkrywającego po drodze intrygujące narracje i rozwój postaci.
2 Castlevania: Zakon Eklezji
Rozdział zamykający
Kończąc erę DS, Order of Ecclesia wyłonił się jako duchowy następca historii Somy. Złożona opowieść Shanoa jest pięknie wpleciona w system Glyph, który umożliwia unikalne parowanie broni i eksplorację wielu zamków.
Na szczególną uwagę zasługują wymagające walki z bossami, które zmuszają graczy do doskonalenia refleksu i strategicznego myślenia, co przypomina brutalność często spotykaną w grach Soulslike.
1 Castlevania: Symfonia Nocy
Ponadczasowa klasyka
Symphony of the Night pozostaje kamieniem milowym w grach dla wielu, w tym dla mnie. Gra zmieniła moje postrzeganie świata Castlevanii i zainspirowała moją miłość do Metroidvanii.
Oszałamiające otoczenie, wyjątkowe projekty wrogów i niezapomniana orkiestrowa ścieżka dźwiękowa wciągają graczy, sprawiając, że jest to doświadczenie, które należy pielęgnować. Choć jej liniowy poziom trudności może niektórych odstraszyć, zwiększa ona powtarzalność, szczególnie na platformach takich jak PSP z Dracula X Chronicles.
Ten tytuł nie jest tylko wspaniałą odsłoną Castlevanii, ale monumentalnym wkładem w branżę gier. Gorąco mam nadzieję, że Konami dostrzeże potencjał przyszłych przygód, podsycając pasję fanów na lata.
Powiązane artykuły:
Pokonanie Nowakiego w Assassin’s Creed Shadows Claws of Awaji: kompleksowy poradnik
15:25
10 najlepszych gier z otwartym światem i oszałamiającą pionowością
13:06
Przewodnik po ekspedycji Clair Obscur 33: Ukończenie zadania Benissaur Nevron
12:21
Dodaj komentarz