Przestarzała aplikacja Windows: dlaczego niektórzy użytkownicy nadal na niej polegają

Ewolucja sprzętu sprawiła, że wiele poprzednich funkcji systemu Windows stało się przestarzałych, a wśród nich jest ReadyBoost. Jeśli nadal polegasz na nim w 2025 r., możesz w rzeczywistości ograniczać wydajność swojego komputera, zamiast ją zwiększać.

Rewolucja prędkości w magazynowaniu i pamięci

ReadyBoost, wprowadzony wraz z systemem Windows Vista, pozwala użytkownikom wykorzystać dysk flash USB lub kartę SD jako pamięć podręczną, symulując dodatkową pamięć RAM dla systemu. Ta funkcja była korzystna w czasach, gdy normą były tradycyjne dyski twarde (HDD), ponieważ zapewniała wzrost wydajności poprzez wykorzystanie szybszych prędkości pamięci flash USB.

Jednak od tego czasu krajobraz technologiczny uległ transformacji. Nowoczesne systemy są wyposażone głównie w dyski SSD i znacznie szybszą pamięć RAM niż te dostępne w momencie, gdy ReadyBoost został pomyślany. Ponieważ dyski SSD są standardowo instalowane w większości nowych komputerów, potrzeba ReadyBoost znacznie zmalała.

Jeśli Twój komputer ma dysk SSD, nie zobaczysz nawet dostępnej opcji ReadyBoost, co pokazuje, jak daleko odeszliśmy od czasów Visty. W tamtych czasach dyski SSD były luksusem zarezerwowanym dla produktów z najwyższej półki, co czyniło ReadyBoost realną opcją. Jednak obecnie pamięć flash USB nie może konkurować z wydajnością obecnych dysków SSD.

Co więcej, prędkości pamięci RAM również odnotowały niesamowity postęp. Na przykład mój HP Omen Transcend 14 ma pamięć LPDDR5X działającą z szybkością 7462 MT/s, znacznie przewyższając możliwości większości dysków USB dostępnych na rynku. Wraz z przejściem komputerów na pamięć LPCAMM2, różnice w wydajności będą się tylko pogłębiać.

Większość nowoczesnych systemów jest wyposażona w co najmniej 8 GB pamięci RAM, co jest znacznie więcej niż skromne ilości, do których ReadyBoost został zaprojektowany. Przy wystarczającej ilości pamięci Windows optymalnie wykorzystuje funkcje takie jak SuperFetch do buforowania często używanych plików. W związku z tym scenariusze, w których ReadyBoost zapewniał znaczącą korzyść, stają się coraz bardziej przestarzałe.

Krańcowy wzrost wydajności — jeśli w ogóle istnieje

Nawet jeśli uda Ci się wdrożyć ReadyBoost w systemie z małą ilością pamięci RAM i dyskiem twardym, wzrost wydajności, którego doświadczysz, będzie w najlepszym razie minimalny. Korzyści płynące z inwestycji w dysk SSD lub zwiększenia ilości pamięci RAM przyćmiewają korzyści płynące z używania ReadyBoost.

Osobiście eksperymentowałem z ReadyBoost, aby ulepszyć starzejącego się netbooka, a nawet próbowałem odmłodzić starszą maszynę, w której brakowało kompatybilnych części. Modernizacja dysku SSD SATA za 10 USD w obu urządzeniach zapewniła niezwykły wzrost responsywności, znacznie przekraczający to, co ReadyBoost mógł osiągnąć sam.

Mężczyzna trzymający dysk SSD Samsung 990 Pro — Hadrian / Shutterstock

W rzeczywistości używanie ReadyBoost z nowoczesnym sprzętem zazwyczaj skutkuje spadkiem wydajności, a nie zyskiem. Jeśli nie posiadasz dziesięcioletniego systemu bez funduszy na modernizację, skromne korzyści ReadyBoost bledną w porównaniu z transformacyjnymi efektami ulepszeń sprzętowych. W najlepszych przypadkach może zapobiegać awariom z powodu małej ilości pamięci, ale to mniej więcej tyle, jeśli chodzi o jego przydatność.

Potencjalne szkody dla dysków flash

Być może jedną z najpoważniejszych wad korzystania z ReadyBoost jest jego wpływ na same dyski flash. Ciągłe operacje zapisu występują, gdy system Windows aktualizuje pamięć podręczną na tych urządzeniach. Biorąc pod uwagę, że pamięć flash ma skończoną liczbę cykli odczytu/zapisu, może to prowadzić do przedwczesnego zużycia i degradacji dysku USB.

Pamięć flash po prostu nie jest zaprojektowana do działania jako systemowa pamięć RAM, a jej użycie w tym celu może znacznie skrócić żywotność dysku, czasami do zaledwie kilku miesięcy. Podczas gdy Microsoft twierdzi, że urządzenia z obsługą ReadyBoost mogą działać przez dekadę lub dłużej, rzeczywistość ograniczonych cykli zapisu budzi wątpliwości co do dokładności takich zapewnień.

Wraz z postępem technologii Microsoft stopniowo wycofuje tę funkcję w nowszych wersjach systemu Windows. W rzeczywistości system Windows 11 całkowicie wyeliminował ReadyBoost. Chociaż nie ma oficjalnego oświadczenia o całkowitym wycofaniu tej funkcji, trend sugeruje, że jej dni mogą być policzone.

To, co zaczęło się jako innowacyjne rozwiązanie dla osób ograniczonych przestarzałym sprzętem, stało się nieistotne w erze zdominowanej przez szybkie dyski SSD i dużą ilość pamięci RAM. Czas rozważyć alternatywy, które zapewnią rzeczywiste, trwałe ulepszenia wydajności systemu.

Często zadawane pytania

1. Czym jest ReadyBoost i dlaczego był przydatny w przeszłości?

ReadyBoost to funkcja wprowadzona w systemie Windows Vista, która umożliwiała użytkownikom używanie dysków flash USB lub kart SD jako dodatkowej pamięci podręcznej, skutecznie symulując dodatkową pamięć RAM w systemach z ograniczoną pamięcią. Była ona korzystna głównie dla starszych maszyn z mechanicznymi dyskami twardymi, zapewniając wzrost wydajności poprzez wykorzystanie szybszych prędkości pamięci flash.

2. Dlaczego ReadyBoost jest dziś uważany za przestarzały?

ReadyBoost stał się przestarzały, ponieważ nowoczesne systemy wykorzystują głównie dyski SSD, które oferują znacznie lepsze prędkości w porównaniu z pamięcią flash USB. Ponieważ większość nowych komputerów zawiera odpowiednią ilość pamięci RAM i szybką pamięć masową, zalety ReadyBoost są nieistotne i nie jest już potrzebne do optymalnej wydajności.

3. Czy używanie funkcji ReadyBoost może uszkodzić mój dysk USB?

Tak, używanie ReadyBoost może znacznie skrócić żywotność dysku USB. Ciągłe operacje odczytu/zapisu, gdy system Windows aktualizuje pamięć podręczną, przyspieszają zużycie dysków flash, które są zaprojektowane do ograniczonych cykli. Może to prowadzić do szybszego zużycia dysku w porównaniu do normalnego użytkowania.

Źródło i obrazy