Przegląd podróży filmowej Golluma
- Andy Serkis zrewolucjonizował technologię aktorską motion capture dzięki swojej ikonicznej roli Golluma.
- Animowana wersja Golluma z 1977 r., choć często pomijana, odegrała znaczącą rolę w ukształtowaniu dziedzictwa tej postaci.
- Niezwykły występ wokalny Brata Theodore’a pozwolił spojrzeć na Golluma z innej perspektywy, różniącej się od późniejszych interpretacji.
Niezwykłe przedstawienie Golluma przez Andy’ego Serkisa w filmowych adaptacjach Władcy Pierścieni jest często uznawane za kwintesencję połączenia rzemiosła aktorskiego i technologii cyfrowej. Jego nowatorska praca przesunęła granice występów motion-capture, wlewając postać w głęboką emocjonalną głębię i złożoność. Wraz z upływem czasu od debiutu trylogii, przedstawienie Serkisa stało się kultowe, tworząc punkt odniesienia, który trudno przewyższyć lub powtórzyć.
Serkis nadal wcielał się w Golluma, powtarzając tę rolę w filmie Hobbit z 2012 r., a powróci w nadchodzącym projekcie zatytułowanym Władca Pierścieni: Polowanie na Golluma, który również wyreżyseruje. Pomimo jego wpływowego występu, należy przyznać, że Serkis nie był pierwszym, który tchnął życie w Golluma. Dwadzieścia lat przed jego uznanym przedstawieniem, Gollum pojawił się w adaptacji, która pozostaje niedoceniona, ale zasługuje na uznanie.
Pochodzenie Golluma na ekranie
Alternatywna interpretacja i wolność artystyczna
Podróż Golluma rozpoczęła się od krótkometrażowego filmu Gene’a Deitcha z 1967 r., stworzonego głównie w celu zachowania praw filmowych do Hobbita. Ta 12-minutowa animacja ma niewiele wspólnego z historią Tolkiena i służy jako przypis historyczny. Pierwsza pełnometrażowa adaptacja pojawiła się dekadę później, w 1977 r., wraz z animowanym specjalnym programem telewizyjnym Rankin/Bass, co stanowiło znaczącą zmianę w stosunku do typowej świątecznej oferty studia, takiej jak Rudolf czerwononosy renifer.
Choć ta wersja została pozytywnie przyjęta w momencie premiery, współcześni fani często odnoszą się do adaptacji z 1977 roku z krytyką. Wyzwanie skondensowania narracji do filmu trwającego poniżej 80 minut doprowadziło do znaczących pominięć, przez co wiele kluczowych elementów fabuły pozostało niezbadanych. Ponadto folkowo-popowa ścieżka dźwiękowa Glenna Yarbrougha wydaje się przestarzała dla współczesnej publiczności. Niemniej jednak film skutecznie podkreśla kluczowe momenty z twórczości Tolkiena, a animacja, stworzona przez Topcraft — poprzednika Studio Ghibli — prezentuje szczegółowe kunszty.
W kontekście narracji Gollum jest kluczową postacią, stanowiącą wyzwanie dla Bilba Bagginsa w jego bohaterskiej wyprawie. Wizualnie ten animowany Gollum uchwyca bardziej płazią istotę w porównaniu do późniejszego przedstawienia Serkisa, z opadającą skórą, otwartą paszczą i zgarbioną postacią. Ten wybór projektowy ilustruje artystyczną swobodę, jaką mieli animatorzy, ponieważ w tamtym czasie nie było ustalonego konsensusu co do wyglądu Golluma.
Rezonans Głosu Golluma
Wyjątkowy występ wokalny Brata Theodore’a
Podczas gdy reprezentacja wizualna jest kluczowa, głos Golluma jest równie znaczący w ustanawianiu jego charakteru. Głos Golluma w tej wersji został ożywiony przez Theodore’a Gottlieba, powszechnie znanego jako Brat Theodore. Jego wciągająca opowieść o życiu obejmuje przetrwanie Holokaustu i karierę obejmującą występy sceniczne i telewizyjne, słynącą z oczarowywania publiczności swoim surrealistycznym stylem znanym jako „tragedia stand-upu”.Jego późniejsze występy, zwłaszcza w Late Night with David Letterman, uwydatniły jego ekscentryczną osobowość i wyjątkowy humor.
Głos Golluma Brothera Theodore’a odbiega od interpretacji Serkisa, oferując głęboki i chrapliwy tembr, który skutecznie przekazuje szaleństwo Golluma i obsesję na punkcie Jedynego Pierścienia. Ten występ uosabia szalone cechy postaci, które silnie rezonowały z widzami, a wielu zauważyło, że Gollum był szczególnie przerażający dla dzieci, które oglądały film. Przejmująca wokalizacja dodaje przekonującej głębi animowanej postaci, niezatarte piętno na niej w umysłach osób niezaznajomionych z twórczością Tolkiena.
Chociaż kreacja Andy’ego Serkisa rzuca długi cień na kinowe dziedzictwo Golluma, wersja z 1977 r.i charakterystyczny głos Brothera Theodore’a zasługują na pochwały same w sobie. Dla wielu widzów ten wcześniejszy Gollum był pierwszym spotkaniem z postacią, ustanawiając fundament, na którym później zbudowano zmieniającą zasady gry adaptację Serkisa.
Powiązane artykuły:
Pierwsze spojrzenie: „The Phoenician Scheme” Wesa Andersona zachwyca na CinemaCon
4:47
„Ponieważ cię znałem”: moja perspektywa po obejrzeniu materiału filmowego „Wicked: For Good”
4:43
Obsada „Jurassic World: Rebirth” omawia wyzwania związane z filmowaniem nowej przygody z dinozaurami
23:47
Dodaj komentarz