Małe kobietki: rola Florence Pugh sprawia, że Amy March jest postacią lubianą przez krytyków

Adaptacja Małych kobietek Grety Gerwig z 2019 r. zyskała uznanie za nowatorskie podejście do klasycznej powieści Louisy May Alcott, szczególnie podkreślając wyjątkową interpretację Amy March przez Florence Pugh. Historycznie rzecz biorąc, Jo March, ambitna druga siostra, była czczona jako arcybohaterka, podczas gdy Amy, najmłodsza, często spotykała się z pogardą czytelników i fanów.

Podejście Gerwig wykracza poza samo obsadzenie; inteligentnie zmienia strukturę narracji z chronologicznej na nieliniową, wzbogacając doświadczenie opowiadania historii. Ten wybór pozwolił Pugh, obok utalentowanych gwiazd, takich jak Saoirse Ronan i Timothée Chalamet, na zapewnienie orzeźwiających występów. Co godne uwagi, kreacja Pugh przyniosła jej nominację do Oscara, co jest znaczącym osiągnięciem, biorąc pod uwagę długotrwałą negatywną reputację postaci.

Dlaczego fani Małych Kobietek nie lubią Amy w oryginalnej powieści

Hańba Amy: spalenie rękopisu Jo i ślub z Laurie

Amy March (Florence Pugh) ubrana na czarno, marszcząca brwi, w Małych kobietkach

Amy March, najmłodsza z sióstr March, wykazuje cechy często spotykane u młodszego rodzeństwa. Na początku powieści ma zaledwie 12 lat i jest zajęta stawaniem się wyrafinowaną młodą damą. Pomimo skromnych środków rodziny, Amy marzy o efektownych balach, eleganckich sukienkach i wyższym statusie społecznym. Jednak jej nieco rozpieszczona natura staje się oczywista, gdy jej siostry decydują się przekazać swoje świąteczne śniadanie, gest, którego Amy początkowo nie jest w stanie poprzeć.

Podczas gdy niektórzy czytelnicy mogą przypisywać jej zrzędliwość wiekowi, działania jej postaci budzą głębszą odrazę. W pamiętnej scenie odpłaca się Jo, wrzucając jej ciężko zarobiony rękopis do ognia , głęboko bolesny czyn, który podkreśla jej mściwość pomimo młodego wieku. Chociaż Jo i Amy ostatecznie znajdują przebaczenie, ten okrutny moment wywiera trwałe wrażenie, którego wielu czytelników nie jest w stanie zignorować.

Transformacja Amy: Wpływ Florence Pugh na postać

Pugh podkreśla rozwój i samoodkrywanie Amy

Aby przekształcić Amy w postać bardziej wiarygodną, konieczne było wprowadzenie kilku zmian w adaptacji filmowej. Przede wszystkim Amy jest przedstawiana jako nastolatka podczas retrospekcji, co pozwala widzom postrzegać ją jako rozwijającą się jednostkę, a nie po prostu rozpieszczone dziecko. Ta interpretacja zachowuje równowagę między uznaniem jej młodzieńczych wad a jej wrodzoną dobrocią.

Występ Pugh jest kluczowy w przedstawieniu bardziej złożonej postaci. Jako młoda Amy uchwyciła zarówno niedojrzałość postaci, jak i jej ukryte ciepło. Po dojrzeniu, portret Pugh ujawnia młodą kobietę o silnych przekonaniach i samoświadomości , pozwalając widzom wczuć się w zmagania i ambicje Amy.

Romantyczna fabuła poboczna z udziałem Amy i Laurie również korzysta z niuansów gry aktorskiej Pugh. W oryginalnej książce ich związek rozwija się głównie poza ekranem, co utrudnia czytelnikom odczucie autentyczności ich miłości. Jednak w filmie z 2019 roku chemia między Pugh i Chalamet jest namacalna, co wzbogaca zrozumienie ich więzi przez widzów.

Odświeżająca perspektywa Gerwig na temat Amy March

Amy Pugh: Feministyczna perspektywa małżeństwa

Adaptacja Gerwig zaczyna się od sióstr jako dorosłych, sprytny wybór, który pokazuje ich rozwój i ewolucję. Jedna z wczesnych scen przedstawia Amy malującą w Paryżu, gdzie niespodziewanie spotyka się z Laurie. Ich oczywiste powiązanie stanowi podwaliny pod bardziej wiarygodny romans, pozwalając widzom docenić rozwój ich relacji przed zbadaniem zaangażowania Jo w Laurie.

Ponadto film redefiniuje motywacje Amy dotyczące małżeństwa. W przeciwieństwie do książki, w której aspiracje Amy są w dużej mierze związane z bogactwem, film przedstawia ją wygłaszającą feministyczną mowę krytykującą presję społeczną na kobiety, aby wychodziły za mąż dla bezpieczeństwa finansowego . Ta zmiana narracji potwierdza wpływ jej ciotki March, która podkreśla potrzebę znalezienia przez Amy bogatego męża, aby zabezpieczyć przyszłość rodziny.

Nadając głębię postaci Amy, scenariusz Gerwig przedstawia jej zmagania w bardziej zrozumiałym świetle. Nie jest już tylko powierzchowną dziewczyną poszukującą bogactw; zamiast tego zmaga się ze swoją tożsamością, próbując wytyczyć sobie ścieżkę w świecie zdominowanym przez jej starsze siostry.

Występ Florence Pugh: punkt odniesienia dla Amy March

Analiza porównawcza portretów Amy March

Na przestrzeni lat Małe kobietki zainspirowały liczne adaptacje, z których każda przedstawiała różne interpretacje postaci. Adaptacja z 1933 r., w której Katharine Hepburn grała Jo, a Joan Bennett grała Amy, podkreślała rolę Bennett jako skromnej, ale ostatecznie przyćmionej przez dominującą grę aktorską Hepburn.

Wersja z 1994 r., powszechnie znana przed filmem z 2019 r., przedstawia Amy jako młodą dziewczynę graną przez Kirsten Dunst. Niestety, Dunst uosabia mniej lubiane cechy Amy — przedstawiając ją jako rozpieszczoną i płytką. Dorosła Amy, grana przez Samanthę Mathis, nie ma głębi, często będąc jedynie obiektem miłosnych uczuć Laurie.

Ujęcie Amy przez Florence Pugh jest odejściem od poprzednich przedstawień. Podczas gdy zachowuje ona ambicję lepszego życia, jest ona przedstawiona ze szczerością, a nie z chciwością. Co znamienne, gdy Jo krytykuje jej marzenia o byciu znaną artystką jako „tandetne”, Amy odważnie potwierdza swoje prawo do realizacji swoich pragnień — stwierdzenie, które rezonuje z nowoczesnymi ideałami feministycznymi. Ewolucja postaci Amy w tej adaptacji była zarówno konieczna, jak i umiejętnie wykonana dzięki niezwykłej grze Pugh.

Źródło i obrazy