Interstellar doskonale uchwycił relację między Murphym, Tomem i Cooperem

Uznany film Christophera Nolana Interstellar niedawno obchodził swoje 10-lecie, zdumiewającą reedycją w IMAX. Oglądanie tego arcydzieła science fiction w 70 mm jest naprawdę transformujące, ale także rzuca światło na niuanse relacji, które wcześniej przeoczyłem: kontrastową dynamikę interakcji Coopera z jego dziećmi, Tomem i Murphym.

Bycie najmłodszym z trójki rodzeństwa i jedyną córką pozwoliło mi zaobserwować odrębne wątki emocjonalne wplecione w więź między ojcem a synem, w porównaniu do więzi między ojcem a córką. Mój najstarszy brat ma innego ojca, co dodaje kolejną warstwę złożoności do dynamiki naszej rodziny. Oglądając Interstellar , zastanawiałem się, w jaki sposób traktowanie Murphy’ego przez Coopera odbiega od jego podejścia do Toma.

Odrębne obowiązki i metody komunikacji

Tom, grany przez Timothée Chalamet, jako starszy brat dźwiga na swoich barkach znaczną odpowiedzialność. Jego pasja do rolnictwa i zaufanie, jakim darzy go ojciec, kształtują ich relację. Chociaż Cooper, grany przez Matthew McConaugheya, nigdy nie sugeruje wprost, że Murphy (Mackenzie Foy) jest w niekorzystnej sytuacji ze względu na płeć, ich interakcje ujawniają subtelne różnice w stylu komunikacji. Jak zauważył ich dziadek, Donald (John Lithgow), Murphy uosabia wiele cech Coopera.

Podczas gdy filmy często eksplorują dynamikę między ojcami i ich dziećmi, Interstellar w wyjątkowy sposób uchwycił relację między starszym synem i młodszą córką. Być może moja zwiększona świadomość tych niuansów wynika z osobistych doświadczeń, ale stanowi ona niezwykłe świadectwo kunsztu opowiadania historii Nolana. Zręcznie ilustruje, jak ojciec taki jak Cooper może poruszać się po zawiłościach rodzicielstwa, podczas gdy występ McConaugheya oferuje głęboki wgląd w motywacje postaci i jej emocjonalną głębię.

Serdeczne pożegnanie

Jeden z kluczowych momentów filmu pojawia się, gdy Cooper przygotowuje się do misji NASA, niepewny, kiedy i czy w ogóle wróci. Jego pożegnanie z Tomem jest zwięzłe — tylko krótki uścisk i obietnica, że przywiezie ciężarówkę. Ta chwila uosabia praktyczność i odporność związaną z ich relacją, odzwierciedlając zrozumienie roli ojca przez nastolatka.

W przeciwieństwie do tego pożegnanie Murph jest pełne emocji. Podczas gdy niektórzy mogą interpretować jej reakcję jako z natury kobiecą, odzwierciedla ona emocjonalną intensywność Coopera. Ich wspólne połączenie staje się jaskrawo widoczne, gdy odczytuje mu tajemniczą wiadomość od swojego widmowego widziadła: „ZOSTAŃ”. Ten moment głęboko rezonuje, ilustrując nie tylko ich więź, ale także zbiorowe emocjonalne zamieszanie otaczające jego odejście.

Oglądanie tej sceny w kinach doprowadziło mnie do łez, a także do tęsknoty za podobnym połączeniem z moim ojcem. Pożegnanie Murphy’ego i Coopera uosabia głęboką głębię miłości i straty, prezentując rzadki wgląd w eksplorację przez Nolana tematów emocjonalnych i relacyjnych.

Mistrzostwo Nolana w tworzeniu historii opartych na postaciach

Często chwalony za swoje wielkie narracje i intelektualne tematy, Christopher Nolan czasami spotykał się z krytyką dotyczącą emocjonalnej głębi relacji między jego postaciami. Jednak Interstellar służy jako przeciwwaga dla tej koncepcji, pokazując zdolność Nolana do tworzenia głęboko osobistych historii pośród ogromnych kosmicznych przedsięwzięć.

Niezależnie od tego, czy z powodu zawiłości fabuły, czy emocjonalnego ciężaru niektórych scen, uważam, że nigdy nie obejrzę Interstellar bez wzruszenia. Podróż Murphy’ego i Coopera pozostaje przejmującym przypomnieniem siły więzi rodzinnych, zapewniając ukojenie, gdy potrzebne jest szczere oczyszczenie.

Źródło i obrazy