Były dyrektor generalny Intel Pat Gelsinger sprzeciwił się podziałowi firmy w 2022 r., opowiadał się za zatrudnieniem „PE Guy” do podejmowania strategicznych decyzji

W zaskakującym obrocie wydarzeń niedawna zmiana kierownictwa Intela rzuciła światło na wewnętrzne strategie byłego CEO firmy, Pata Gelsingera. Raporty sugerują, że Gelsinger miał poważne zastrzeżenia co do potencjalnego podziału sektorów biznesowych Intela, stanowisko, które wyraził w znaczącym wywiadzie ponad dwa lata temu.

Obawy dotyczące podziału biznesu: spostrzeżenia Pata Gelsingera

Nieoczekiwane odejście Gelsingera rodzi pytania dotyczące motywów stojących za tą decyzją. Bliższe przyjrzenie się jego wypowiedziom z wnikliwego wywiadu dla Stratechery w 2022 r. ujawnia, że nie był on zwolennikiem podziału firmy. Wskazał, że gdyby Intel miał dążyć do takiego podziału, wymagałoby to zatrudnienia eksperta ds. kapitału prywatnego, a nie kogoś skupionego na jego wizji strategicznej, którą nazwał „IDM 2.0”. Jego własnymi słowami:

Pierwsza z nich polegała na tym, że napisałem dokument strategiczny dla zarządu i powiedziałem, że jeśli chcesz podzielić firmę na dwie części, to powinieneś zatrudnić gościa typu PE, który to zrobi, a nie mnie. Moja strategia to to, co stało się IDM 2.0 i opisałem ją.

– Były dyrektor generalny Intela za pośrednictwem Stratechery

Przez cały okres swojej kadencji Gelsinger promował produkcję wewnętrzną, która była centralnym punktem inicjatyw Intel Foundry. Pomimo entuzjazmu dla krajowej produkcji, wyniki osiągnięte podczas jego przywództwa nie spełniły oczekiwań. Ostatnie wydarzenia pokazały, że zewnętrzne naciski ekonomiczne i wyzwania w segmencie Intel Foundry mogły znacząco przyczynić się do rezygnacji Gelsingera.

Intel ujawnia plany rozbudowy zakładu w Chengdu w Chinach, integrując zaawansowane usługi pakowania układów scalonych 1

Kontekst odejścia Gelsingera podnosi prawdopodobieństwo, że zarząd Intela opowiadał się za podziałem dywizji, co było sprzeczne z jego wizją „IDM 2.0”. Wydaje się, że Gelsinger wybrał rezygnację jako sposób na dostosowanie się do swojej wiary w utrzymanie zintegrowanych procesów produkcyjnych. Ponadto jego obrona procesu produkcyjnego 18A Intela wskazuje na zaangażowanie w dążenie do technologicznego przywództwa pomimo niepowodzeń gospodarczych.

Ta teoria dotycząca odejścia Gelsingera sugeruje szerszą narrację, w której wzajemne oddziaływanie filozofii strategicznych i realiów ekonomicznych osiągnęło punkt kulminacyjny w kluczowym momencie dla Intela. Trwająca ewolucja od strategii korporacyjnej do interesu narodowego dodatkowo ilustruje złożoność decyzji podejmowanych przez zarząd Intela, szczególnie w świetle ich ostatnich wyzwań w zakresie wydajności.

Źródło i obrazy