Choć gatunek thrillerów szpiegowskich jest przesycony konwencjonalnymi fabułami, oferuje również żyzny grunt dla innowacji i kreatywności. Najnowsze dzieło Neila Brugera, Inheritance , wyróżnia się tym, że zostało nakręcone w całości na iPhonie, a wyróżnia się w nim Phoebe Dynevor z „Bridgerton”.
Dynevor gra Mayę, młodą kobietę zmagającą się ze śmiercią matki, która usiłuje nawiązać kontakt z ojcem Samem (w tej roli Rhys Ifans). To niespodziewane spotkanie wrzuca ją w mroczny świat szpiegostwa i międzynarodowych intryg. Poruszając się po tym niebezpiecznym terenie, Maya musi zebrać kluczowe informacje, aby uratować ojca przed niebezpieczeństwem.
Phoebe Dynevor daje złożony występ w „Dziedzictwie”
„Inheritance” prezentuje nostalgiczny klimat, oddając swoją narrację poprzez ugruntowaną produkcję filmową i szczupłą ekipę produkcyjną. Wykorzystanie rzeczywistych lokalizacji wraz z minimalistycznym podejściem zwiększa zaangażowanie widzów, chociaż surowe wykonanie daje mieszane rezultaty. Jedną z niezaprzeczalnych zalet jest prawdziwa spontaniczność osiągnięta dzięki interakcji w czasie rzeczywistym między obsadą a ekipą.
W materiałach promocyjnych Dynevor podzieliła się zabawnym doświadczeniem wyrwania pary okularów przeciwsłonecznych dla swojej postaci bez zwracania uwagi przechodniów. Ten element realizmu przyczynia się do szaleńczej energii filmu, zapraszając widzów do dołączenia do Mayi w jej niebezpiecznej podróży, z niecierpliwością oczekując jej następnego ruchu w nieznanym otoczeniu.
Okrojony styl produkcji filmu pozostawia wiele przypadkowi, ale jednocześnie emanuje poczuciem skrupulatnej kontroli i ciężkiej pracy, której celem jest uchwycenie autentycznych występów. Dynevor błyszczy jako niespokojna Maya, uosabiając postać, która ewoluuje od bezcelowości do nowo odkrytej determinacji pośród chaosu.
Dynevor umiejętnie konstruuje fascynującą fabułę dla swojej postaci, która przechodzi od poczucia zagubienia i bezsilności do odkrycia swojej siły i celu pomimo mrocznych okoliczności otaczających jej ojca. Podczas gdy podejmuje odważne ryzyko w swoim występie, przejście na amerykański akcent budzi zdziwienie. Chociaż nie każdy aktor potrafi się bezproblemowo dostosować, jej wysiłek zasługuje na uznanie.
Presja, aby dostarczyć bezbłędny występ w jednym ujęciu, może podkopać nawet najbardziej doświadczonych aktorów. Praca nad akcentem staje się szczególnie trudna w nieprzewidywalnych środowiskach, ponieważ aktorzy muszą zarządzać swoim otoczeniem, oceniać reakcje przechodniów i nawigować po pozycjach swoich partnerów scenicznych. Przez cały czas muszą wyrażać skomplikowaną mieszankę emocji – od napięcia po skupienie – która definiuje ekscytację thrillerów szpiegowskich. Chociaż Inheritance ma swoje ostre krawędzie, mocny występ Dynevor utrzymuje film na powierzchni, pokazując jej zdolność do stawiania czoła temu niekonwencjonalnemu stylowi filmowania.
„Dziedzictwo” stawia czoła wyzwaniu filmowania za pomocą iPhone’a
„Inheritance” może nie przypaść do gustu każdemu, zwłaszcza tym, którzy pozostają sceptyczni wobec technik filmowania niskobudżetowego. Jednak idąc w ślady znanych filmowców, takich jak Sean Baker i Steven Soderbergh, Bruger odważnie podejmuje się produkcji na iPhone’a, mając na celu przyczynienie się do tego innowacyjnego trendu.
Film opiera się na narracji rzadko eksplorowanej przez tak hiperrealistyczne soczewki. Brugerowi udaje się umiejętnie uchwycić ekscytację, niepewność i chaotyczną istotę narracji szpiegowskiej, spełniając jednocześnie oczekiwania widzów co do opowieści na wysokim poziomie. Jednak drobne błędy fabularne mogą odciągać uwagę od całościowego doświadczenia oglądania.
Ostatecznie Inheritance stanowi godny pochwały wysiłek eksperymentowania z innowacją techniczną w gatunku thrillerów szpiegowskich. Będzie ekscytująco zobaczyć, czy to podejście zainspiruje przyszłe projekty.
Premiera filmu Inheritance w kinach odbędzie się 24 stycznia 2025 r. Film trwa 101 minut i otrzymał kategorię wiekową R.
Dodaj komentarz