„Nie mordowałem ludzi”: zrozumienie socjopatów w postaciach takich jak Wednesday Addams i Dexter Morgan, wyjaśnione przez psychologa

Perspektywa psychologa na temat socjopatycznych przedstawień w mediach

Badając popularne seriale, takie jak Wednesday i Dexter, dostrzegamy wnikliwe przedstawienia socjopatii.Wednesday na Netfliksie oferuje współczesne spojrzenie na kultową postać z The Addams Family, z Jenną Ortegą na czele utalentowanej obsady, w której występują Emma Myers, Hunter Doohan, Joy Sunday i Moosa Mostafa. Tymczasem Dexter na Showtime oczarował widzów postacią Dextera Morgana, seryjnego mordercy, którego historia jest kontynuowana w prequelu Dexter: Original Sin.

W niedawnym wywiadzie dla Insider psycholog Patric Gagne dostarcza cennych spostrzeżeń na temat tego, jak seriale Dexter i Wednesday podważają konwencjonalne przedstawienia socjopatów. Gagne podkreśla, że socjopatię należy postrzegać jako zaburzenie osobowości, a nie karykaturę, podkreślając zdolności i złożoności wykraczające poza tradycyjne negatywne przedstawienie.

W rzeczywistości socjopatia jest po prostu zaburzeniem osobowości. I zasługuje na to, by zrozumieć ją poza sensacyjnymi, jednowymiarowymi charakterystykami, z których stała się w dużej mierze znana. Wiesz, pokazujesz tych ludzi jako wyjątkowo złych, pozbawionych zdolności odczuwania, kropka. I to nie jest dokładne. A kiedy jesteś kimś, kto widzi siebie na liście kontrolnej socjopatów, ale gdziekolwiek spojrzysz, socjopata jest przedstawiany jako ktoś okropny, dlaczego na ziemi miałbyś się do tego przyznać? Utrudnia to ludziom takim jak ja zabieranie głosu. I nawet jako dziecko rozumiałem. Dzieci, które mówią, że nie czują wyrzutów sumienia, są wykluczane, odrzucane i nie angażowane w rzeczy, w które powinny być zaangażowane. Gdyby ludzie zrozumieli, że socjopatia to o wiele więcej niż te skrajne charakterystyki, byłoby więcej współczucia i więcej leczenia.

Gagne opisuje Wednesday Addams jako osobę pasującą do wielu cech socjopatycznych, takich jak urok i manipulacja, a jednocześnie ukazującą jej głębię emocji i lojalności. Ta złożoność oferuje bogatsze zrozumienie jej charakteru, kwestionując pogląd, że socjopatom brakuje głębi emocjonalnej. Gagne zauważa, że Wednesday, pomimo trudności w nawiązywaniu więzi, wykazuje zdolność do przeżywania żalu i miłości, cech, które są często pomijane w dyskusjach na temat socjopatii. Ta pełna niuansów narracja zapewnia poczucie ulgi widzom, szczególnie dzieciom, które mogą identyfikować się z jej charakterem.

Reprezentacja transformacyjna w fikcji

Przedstawienie socjopatii w mediach często nie zawiera niezbędnych niuansów. Klasyczne postacie, takie jak Elphaba z Wicked, również reprezentują wielowymiarową naturę socjopatii. Przez pryzmat Gagne’a widzowie są zachęcani do postrzegania tych postaci nie tylko jako złoczyńców, ale jako niuansowanych postaci ukształtowanych przez ich doświadczenia.

Dexter Morgan, mimo że jest seryjnym mordercą-samosądem, oferuje kolejną przekonującą reprezentację. Gagne docenia zdolność postaci do miłości i relacji, kwestionując stereotyp „potwora” często kojarzony z socjopatią. Chociaż działania Dextera są ekstremalne, wywołują głębszą rozmowę na temat możliwości osób, u których można zdiagnozować takie zaburzenia osobowości.

Szersze implikacje dla reprezentacji zdrowia psychicznego

Krajobraz przedstawiania zdrowia psychicznego w mediach jest często skażony negatywnymi stereotypami, co ilustrują filmy takie jak Split M. Night Shyamalana, który sensacyjnie przedstawia zaburzenie dysocjacyjne tożsamości. Spostrzeżenia Gagne’a na temat Wednesday i Dextera dostarczają odświeżającej perspektywy, podkreślając znaczenie przemyślanej reprezentacji. Te postacie, choć wadliwe, służą jako bardziej realistyczne odzwierciedlenie ludzkich doświadczeń, co może sprzyjać zrozumieniu i empatii wśród odbiorców.

Podsumowując, analiza takich postaci wykracza poza rozrywkę; otwiera ona istotne dialogi na temat zdrowia psychicznego i znaczenia współczucia w zrozumieniu złożonych zaburzeń osobowości.

Źródło: Insider