Mam nadzieję, że Marvel nawiąże ponownie do prawdziwych elementów horroru Venoma

Ostrzeżenie! Zawiera spoilery dotyczące Marvel’s Spider-Man 2! Z czasem, w miarę ewolucji postaci komiksowych, ich odrębne osobowości mogą często ulec rozmyciu. Podczas gdy niektóre adaptacje wzmacniają atrakcyjność postaci, inne mogą zbyt daleko odbiegać od pierwotnej istoty. W przypadku Venoma wydaje się, że Marvel stopniowo traci kontakt z tym, co początkowo czyniło tę postać naprawdę przerażającą, relegując ją do statusu generycznego potwora.

Współczesne przedstawienia Venoma często przedstawiają go jako potężnego brutala skupionego wyłącznie na zniszczeniu lub dominacji nad światem, napędzanego ambicjami gatunku symbiontów. Ta uproszczona reprezentacja odwraca uwagę od zawiłej dynamiki postaci, która uczyniła Venoma wyjątkowym, nadmiernie upraszczając jego motywacje i redukując jego fabułę do zwykłego chaosu.

Ekstremalne zbliżenie symbionta Venoma i jego charakterystycznego, wymachującego językiem.

W swej istocie Venom powinien funkcjonować jako mroczne odbicie Spider-Mana. Jednak w obecnych narracjach wydaje się być rozdźwięk, w którym pisarze często pomijają ten krytyczny aspekt. Rola Venoma nie polega przede wszystkim na sianiu spustoszenia; zamiast tego uosabia on skomplikowaną mieszankę wypaczonego heroizmu i błędnego poczucia odpowiedzialności.

Badanie współczesnego przykładu Venom: interpretacja Insomniac

Atrakcyjność wizualna (dostrzeganie pozytywów)

Bezsenny Venom huśtający się przez miasto w deszczu

Aby zobrazować różnice między błędnym a tradycyjnym przedstawieniem Venoma, przeanalizujmy postać przedstawioną w Marvel’s Spider-Man 2, grze wideo, którą rozpoznaje wiele osób spoza kręgu komiksowego. Podczas gdy gra znakomicie przekłada historię Spider-Mana na angażujący format, przedstawienie Venoma budzi obawy.

W grze Insomniac Venom wyłania się jako znaczący antagonista. Jednak ta wersja znacznie odbiega od tradycyjnych początków postaci. Zamiast Eddiego Brocka wybrali Harry’ego Osborna, co miesza tożsamość Venoma. Co więcej, ta wersja przedstawia go jako klasycznego złoczyńcę kręcącego wąsami z jednym celem dominacji nad światem, bez wysiłku manipulującego Harrym, aby zrealizować ten plan.Ta motywacja wydaje się oderwana od narracji Spider-Mana, przyćmiewając głębię postaci związaną z Venomem.

To, co sprawia, że ta wersja jest problematyczna, to fakt, że Venom jest zasadniczo mrocznym odpowiednikiem Petera Parkera. Wersji Insomniaca brakuje tego powiązania, uosabiając postać, która pomimo deklarowania altruistycznych intencji, przede wszystkim wykorzystuje manipulację dla swoich celów. Jego wybryki często wydają się śmieszne i kapryśne, co stanowi ostry kontrast z jego zamierzoną złośliwością.

Przeciwstawienie głupoty i przemocy w filmie Venom

Od humoru do horroru: charakterystyczna cecha

Spider-Man często używa humoru, aby rozładować napięte sytuacje, podczas gdy żarty Eddiego Brocka wynikają z jego niestabilnej psychiki. To rozróżnienie jest kluczowe; podczas gdy wrogowie Spider-Mana dążą do namacalnych celów, Venom przerażał publiczność, ponieważ jego motywacja wykraczała poza interes własny — pragnął jedynie zniszczyć Spider-Mana, wierząc, że jest to słuszne dążenie. Ta pokręcona logika dodaje jego postaci warstwę złożoności.

Jednym szczególnie pamiętnym przypadkiem, który pokazuje wypaczone poczucie moralności Eddiego, było spotkanie bezdomnego szukającego pomocy. W przypływie błędnej życzliwości Venom napadł na sklep jubilerski i wręczył łup bezdomnemu, pozostając niewzruszonym, gdy organy ścigania aresztowały niczego niepodejrzewającą ofiarę.

Eddie wcielił się w postać walczącą z poważnym oderwaniem od rzeczywistości. Jego błędna próba pomocy poprzez kradzież podkreśla głębokie niezrozumienie heroizmu, co jeszcze bardziej wzmacnia jego przerażającą naturę.

Błędne pragnienie pomocy: paradoks jadu

Prawdziwy horror: błędne intencje

Uproszczenie Venoma do prostego potwora podważa złożoność, która czyni go tak urzekającym. Uosabia to, kim mógłby stać się Spider-Man, gdyby całkowicie stracił swój moralny kompas. Podczas konfrontacji Venom wykazuje chwile moralnej jasności, takie jak przerwanie ataku, aby pomóc cywilowi w niebezpieczeństwie, tylko po to, aby chwilę później powrócić do swojej śmiertelnej obsesji na punkcie Spider-Mana. Ta pełna niuansów kreacja odróżnia Venoma od innych złoczyńców, takich jak Zielony Goblin, ilustrując jego rozumienie dobra i zła, choć przez zniekształconą soczewkę.

Źródło i obrazy