Dragon Ball podjął odważną decyzję, decydując się na postarzenie Goku do jego dorosłej formy, co ostatecznie przekształciło serię — i znacząco wpłynęło na gatunek akcji shonen. Ta strategiczna decyzja uwolniła wielu pisarzy od ograniczeń ich łuków postaci, torując drogę dla innowacyjnego opowiadania historii.
Nazwa „Goku” zazwyczaj przywołuje obrazy dorosłego bohatera z ukochanej serii. Jednak fani serii doskonale wiedzą, że podróż Goku rozpoczęła się w dzieciństwie. Takie podejście było dość konwencjonalne dla mangi shonen, ponieważ wiek bohatera odpowiadał wiekowi docelowej grupy odbiorców, ułatwiając narrację, z którą można się utożsamić. Koncepcja starzenia się Goku nie była początkowo częścią planu, co doprowadziło twórcę Akirę Toriyamę do znacznego sprzeciwu ze strony redaktorów, którzy obawiali się, że zmiana postaci może zagrozić nowo odkrytemu sukcesowi serii.
Rozwój Goku w dorosłego człowieka był wyłącznie zasługą Toriyamy
Toriyama sam postanowił postarzyć Goku
Jak opowiadał Toriyama w wywiadzie przetłumaczonym przez Kanzenshuu, napotkał on znaczny opór, gdy proponował zmianę: „Najwyraźniej w mandze shonen zmiana wyglądu głównego bohatera była wielkim nie-nie, ale mnie to nie obchodziło.[Goku] stosunek głowy do ciała utrudniał walkę, więc powiedziałem, że jeśli seria ma zacząć bardziej skupiać się na bitwach, to muszę zrobić z niego dorosłego. Ale to ich naprawdę zszokowało: 'Serial w końcu stał się popularny, a teraz chcecie iść i zmienić wszystko!’” Jego determinacja ostatecznie wymusiła tę kwestię, pozwalając na transformację Goku pomimo nacisków ze strony redakcji.
To był rzeczywiście ryzykowny manewr. Koncepcja przeskoku w czasie i starzenia się postaci w trakcie narracji była wówczas niemal niespotykana. Gdyby fani odrzucili nowy projekt Goku, mogłoby to doprowadzić do spadku popularności, co mogłoby przedwcześnie zakończyć serię przed osiągnięciem kultowej ery Z. Niemniej jednak Toriyama umiejętnie zachował kluczowe cechy Goku, takie jak jego charakterystyczna fryzura i pomarańczowe gi, tworząc wersję dla dorosłych, która zachowała istotę młodości postaci.
Transformacja okazała się korzystna, szczególnie widoczna w Piccolo Jr. Saga, gdzie przeprojektowany Goku zaprezentował bardziej dynamiczny styl walki. Co więcej, decyzja Toriyamy otworzyła wrota dla innych postaci, które miały zostać przeprojektowane, zapowiadając odświeżoną erę dla serii, która stała się symbolem dla niezliczonych fanów.
Goku utorował drogę innym przeróbkom przeskoków czasowych
Przeskok czasowy Dragon Ball stał się wzorem dla innych serii
Innowacyjne podejście zastosowane przez Dragon Ball do przeskakiwania okresów czasu, starzejących się postaci i wprowadzania nowych projektów było rewolucyjne. Zainspirowało to wiele serii, szczególnie te, które pojawiły się w latach 90.i 2000., w tym słynną „Wielką Trójkę”.Na przykład znaczący przeskok w czasie w Naruto doprowadził do zmiany nazwy serii na Naruto Shippuden, odzwierciedlając dojrzałą obsadę i fabułę. Takie transformacje wstrzyknęły nową witalność do długotrwałych sag, umożliwiając rozwój postaci poza ekranem.
Fascynujące jest rozważenie wpływu determinacji Toriyamy przeciwko naciskom redakcyjnym; bez niej fani mogliby nigdy nie spotkać dorosłego Goku, który stał się ikoną, rozpoznawalną nawet dla osób spoza fandomu. Podkreśla to cenną lekcję, że tworzenie angażujących narracji czasami wymaga podejmowania ryzyka — coś, co Toriyama zademonstrował w sposób mistrzowski. Decyzja o postarzeniu Goku nie tylko udoskonaliła jego wygląd, ale także dostosowała ton serii do nadrzędnej narracji, którą Toriyama chciał opowiedzieć.
Obecnie przeskoki czasowe są standardowym tropem w opowiadaniu historii anime, obok łuków turniejowych i transformacji postaci — wiele elementów zostało utrwalonych przez pionierską pracę Toriyamy. Jego gotowość do przeciwstawiania się konwencjom i orędowania za tym, co uważał za niezbędne dla narracji, pomogła Dragon Ball osiągnąć światowe uznanie, potwierdzając jego status mistrza opowieści. Starzenie się Goku okazało się kluczowym wyborem, znacznie zwiększając głębię i rezonans narracji.
Dodaj komentarz