Czy te gwiazdy YouTube’a zdają sobie sprawę, że nie muszą rozmawiać o „Wicked”?

W dzisiejszym krajobrazie medialnym nie jest niczym niezwykłym, że osoby na platformach takich jak YouTube wyrażają niezamówione opinie na różne tematy. Zjawisko to jest uporczywe, szczególnie wśród niektórych komentatorów płci męskiej, którzy odrzucają media jako „nieprzeznaczone dla ich odbiorców”, a mimo to nadal je krytykują. Nasuwa się pytanie: po co w ogóle angażować się w tę negatywność?

Ci komentatorzy często uciekają się do agresji, atakując każdego, kto odbiega od ich punktów widzenia, tłumiąc w ten sposób prawdziwe uznanie dla różnorodnych doświadczeń medialnych. Tworzą wrogie środowisko dla fanów — ostatnio wielu z nich wzięło na celownik tych, którzy cenią tytuły takie jak The Acolyte lub, ostatnio, film Wicked .

Zrozumienie krytyki Wicked

Zanim zagłębimy się bardziej, wyjaśnijmy: w pełni uznaję, że mężczyźni mogą i lubią Wicked . Moja krytyka jest skierowana konkretnie do tych, którzy przewidywalnie nie lubią tego filmu, ale decydują się wyrazić swoją pogardę dla sportu. Przykładem jest YouTuber znany jako Critical Drinker.

Jego ostatnia część zatytułowana „Wicked – I Can’t Believe I’m Reviewing This Movie” nieświadomie prezentuje raczej przychylną recenzję, choć pełną zastrzeżeń. Zaczyna od wspomnienia swojej początkowej sarkastycznej uwagi skierowanej do Cynthii Erivo, nadając filmowi ton niechętnego podziwu.

Mimo że Krytyczny Pijak przyznał, że film jest „całkiem zabawny sam w sobie”, jego wypowiedzi często zamieniają szczere uznanie w pułapkę, utrudniając widzom potwierdzenie przyjemności z oglądania filmu bez zapoznania się z jego sarkastycznym komentarzem.

Może po prostu nie… nikt cię do tego nie zmusza. Płacenie za obejrzenie filmu, o którym wiedziałeś, że go znienawidzisz, to strata czasu.
pic.twitter.com/NR2WacHLh7

— Maximus Decimus Meridius (@Cambergh02C) 30 listopada 2024 r

Nietrafiony przekaz Wicked

Częstą krytyką tych osobowości YouTube jest ich niezdolność do uchwycenia głównych przesłań przekazywanych przez recenzowane przez nich media. Na przykład Wicked głęboko rezonuje z nastrojami politycznymi z ery George’a W. Busha, które Critical Drinker odrzuca jako pozbawione jednoznaczności w przekazie.

Aby wzmocnić swój argument, porównuje go do innych filmów, takich jak Barbie , najwyraźniej szukając potwierdzenia swoich sprzecznych poglądów na temat Wicked . To prowadzi nas do kluczowego pytania: czy każdy film musi udowadniać swoją wartość, aby można go było lubić?

Zajmowanie się krytyką filmową, w której filmy są poddawane rygorystycznej kontroli, może wydawać się kontrproduktywne. Ten film służy jako przypomnienie, że nie każdy film zasługuje na recenzję, szczególnie gdy wniosek sprowadza się do: Jeśli ci się podoba, spodoba ci się — w przeciwnym razie idź dalej.

Przyjęcie prostoty przyjemności

Choć jest w pewnym sensie przyjemnie widzieć kogoś takiego jak Critical Drinker angażującego się w film taki jak Wicked i doceniającego go , jego komentarze często nie trafiają w sedno po prostu cieszenia się sztuką bez żadnego planu. Nie ma wymogu, aby każdy wyrażał opinię na temat danego medium, szczególnie jeśli kończy się ona letnią krytyką.

Jego ostateczny wniosek — jeśli ci się podoba, świetnie; jeśli nie, znajdź coś innego — rzadko można uznać za konstruktywną krytykę. Co więcej, podczas gdy krytyka filmowa rozwija się na poglądach przeciwstawnych, udawanie niespodziewanej sympatii do krytyki musicalowej, której celem jest pogarda, jest nieszczere.

Ostatecznie jego recenzja podważa talent takich artystów jak Ariana Grande i Cynthia Erivo, ujawniając schemat drwin, który przewija się w jego komentarzach. Obecnie żyjemy w kulturze, w której mówienie o wszystkim wydaje się obowiązkowe, ale nie jest to konieczne. Nawet namiętni miłośnicy filmów mogą wybrać, kiedy zachować milczenie.

Dla kolejnej fali komentatorów, którzy czują się zdezorientowani recenzowaniem filmów, które pierwotnie zamierzali krytykować, lepszym rozwiązaniem może być całkowita rezygnacja z publikowania recenzji — zwłaszcza gdy opierają się na wątpliwych materiałach filmowych, a zamiast tego nie dostrzegają istoty krytykowanego materiału.

Źródło i obrazy