Kolacja w Ameryce Adama Rehmeiera, ekscentryczna komedia punkrockowa, prezentuje wszystkie elementy filmu przeznaczonego do kultowego statusu. Film, który miał premierę na festiwalu filmowym Sundance w 2020 r., spotkał się z polaryzującym przyjęciem i opuścił festiwal bez zabezpieczenia umowy dystrybucyjnej. Dopiero dwa lata później film zadebiutował jako samodzielnie wydany, początkowo zwracając niewielką uwagę. Jednak nastąpił nieoczekiwany renesans, napędzany głównie przez wpływ mediów społecznościowych. Fragmenty filmu zaczęły stawać się wirusowe, umożliwiając rosnącej widowni odkrycie jego wyjątkowego uroku, co ostatecznie doprowadziło do udanego powrotu do kin z wyprzedanymi pokazami repertuarowymi w całym kraju.
Fabuła koncentruje się na Simonie (Kyle Gallner), punkrockerze zamieszanym w drobne przestępstwa, i Patty (Emily Skeggs), ekscentrycznej dziewczynie zauroczonej jego zespołem, która daje mu schronienie, gdy ukrywa się przed organami ścigania. Podczas gdy poruszają się po zawiłościach swojego niezwykłego, ale urzekającego związku, film pokazuje ewolucję ich więzi.
Wykonanie „Watermelon Song” przez Patty w Dinner in America
Wyjątkowa scena z wpadającą w ucho melodią
Film przedstawia przede wszystkim Simona i Patty jako dwuosobową opowieść, zagłębiającą się w ich pogłębiającą się relację. Simon pomaga Patty w zdobyciu siły, kwestionując jej przeszłą traumę, konfrontując się z byłym pracodawcą w sprawie niezapłaconych wynagrodzeń i stawiając czoła swoim prześladowcom w komiczny, ale wpływowy sposób. Ich relacja osiąga punkt kulminacyjny w znaczącym momencie naznaczonym niezapomnianym „Watermelon Song”.
Po intymnym spotkaniu Simon swobodnie podnosi gitarę i zachęcająco zaprasza Patty do wokalizowania tekstów, które skomponowała. Pomimo początkowej niechęci Patty ostatecznie wylewa niespodziewanie chwytliwą melodię, pokazując swój surowy talent.
Jestem arbuzem wbitym w twój podjazd Rozłup mnie, żebym poczuł powietrze w środku Jak język, język W moim bębenku, głupi, głupi Muzyczny chłopaku, jestem twoim pyszności, pyszności Zadzwoń do mnie, a przyjdę Pieprzyć resztę z nich Pieprzyć ich wszystkich Pieprzyć ich wszystkich oprócz nas Czy ja śnię, czy właśnie mnie pocałowałeś? Nie wiesz o tym, ale już za mną tęsknisz Jak język, język W moim bębenku, głupi, głupi Muzyczny chłopaku, jestem twoim pyszności, pyszności Zadzwoń do mnie, a przyjdę Pieprzyć resztę z nich Pieprzyć ich wszystkich Pieprzyć ich wszystkich oprócz nas Pieprzyć resztę z nich Pieprzyć ich wszystkich Pieprzyć ich wszystkich oprócz nas Ale nas, ale nas Pieprzyć ich wszystkich oprócz nas
Rosnąca pewność siebie Patty podczas występu urzeka Simona, ilustrując moment transformacji zarówno dla jej postaci, jak i ich relacji. Ta kluczowa scena nie tylko umacnia ich więź emocjonalną, ale także oznacza kluczowy rozwój w filmie, który początkowo prezentował się jako subwersywna komedia punkowa.
Obejrzyj scenę „Piosenki arbuza”
Link do YouTube’a
W swej istocie Dinner in America to opowieść o buntowniczych outsiderach, którzy kształtują swoją tożsamość i znajdują siłę w nieoczekiwany sposób.„Watermelon Song” stanowi emocjonalne crescendo filmu, uchwytując główne tematy, takie jak samoekspresja, bunt i osobista transformacja — wszystko to opakowane w chwytliwą melodię, która rezonuje z publicznością.
Szybkie stworzenie „Watermelon Song” przez Skeggsa
Współpraca z reżyserem Adamem Rehmeierem
Emily Skeggs, która nie jest obca scenie, ponieważ została nominowana do nagrody Tony za rolę w musicalu Fun Home, zadebiutowała jako autorka piosenek w „Watermelon Song”.Na wczesnym etapie produkcji Dinner in America Skeggs i reżyser Adam Rehmeier świadomie zdecydowali się na współpracę nad piosenką, wierząc, że będzie ona pomocna w przedstawieniu Patty. W rozmowie z Movieweb opowiada o procesie pisania piosenek:
„Częścią umowy z tym filmem było to, że Adam i ja mieliśmy napisać razem piosenkę. To była jedna z pierwszych rzeczy, które zrobiliśmy po przybyciu na miejsce, co naprawdę nadało ton i naprawdę nas pokierowało w stronę miejsca, w którym wiedzieliśmy, że Patty i Simon ostatecznie muszą się spotkać”.
Duetowi udało się stworzyć piosenkę w ciągu zaledwie jednego dnia. Emily czerpała z perspektywy Patty, wyrażając myśli i poetyckie wyrażenia, które wyobrażała sobie, że stworzy jej postać. Skeggs ceniła to doświadczenie, które rozpaliło w niej uznanie dla kompozycji muzycznej:
„Zasadniczo napisałam kilka poezji strumienia świadomości Patty i przyniosłam ją Adamowi, a my tam siedzieliśmy i czytaliśmy ją, i po prostu trochę improwizowaliśmy — Kyle też tam był. Adam i ja napisaliśmy piosenkę w jeden dzień. To było naprawdę wyzwalające w tym sensie, że pomyślałam sobie: „Och, potrafię pisać muzykę. Potrafię pisać piosenki”.
Obecnie Skeggs koncertuje z Dinner in America, uczestnicząc w różnych pokazach wraz ze swoimi współgwiazdami Kyle’em Gallnerem i Adamem Rehmeierem. Jest również aktywna na scenie teatralnej Los Angeles, prezentując swój talent w miesięcznej produkcji zatytułowanej Mamma Mia, But Different w teatrach Upright Citizens Brigade i Dynasty Typewriter.
Dodaj komentarz