W dzisiejszych czasach rzadko można obejrzeć film bez zalewu materiałów promocyjnych. Udało mi się jednak ominąć znaczną część marketingu Companion . Chociaż byłem świadomy jego ogólnego klimatu, pozostałem błogo nieświadomy jego faktycznego założenia — faktu, z którego jestem dumny. Ten film uosabia kwintesencję filmu Premise, często opierając się mocno na ujawnieniach fabuły jako strategii marketingowej, postrzegając spoilery jako swojego największego wroga. Jako punkt odniesienia rozważmy zeszłoroczny Abigail , film, który opierał swoją atrakcyjność na głównym zwrocie akcji, opłakiwany przez widzów za ujawnianie zbyt wiele w zwiastunach.
Dobra wiadomość jest taka, że Companion jest w dużej mierze odporny na spoilery. Początkowo przedstawia się jako film Premise napędzany tajemnicą, ale żartobliwie sugeruje prawdę niemal natychmiast, tworząc atmosferę, która jest zarówno intrygująca, jak i komiczna. Podobnie jak Knives Out , szybko ujawnia kluczowe elementy, pozwalając widzom podróżować z postaciami, zamiast po prostu podążać za nimi. Jeśli wolisz unikać jakichkolwiek spostrzeżeń, możesz przestać czytać w tym miejscu — powodzenia w unikaniu szczegółów do czasu premiery. Jednak jako ktoś, czyje własne teorie okazały się słuszne, mogę śmiało powiedzieć, że pewna wcześniejsza wiedza wzmacnia wrażenia.
Towarzysz omija pułapkę zbyt sprytnego planowania
To thriller, ale przygotuj się na więcej śmiechu niż krzyków
Fabuła koncentruje się na Iris (Sophie Thatcher), która jest zauroczona Joshem (Jack Quaid). Ich romans rozpoczyna się podczas uroczego spotkania w sklepie spożywczym, do którego Iris odnosi się w narracji jako do jednego z dwóch momentów zmieniających jej życie — drugim jest dzień, w którym go „zabiła”. Narracja przeskakuje do czasu, gdy wciąż żywy Josh zabiera Iris do odległego domku nad jeziorem, gdzie spędza weekend ze swoimi przyjaciółmi, w tym Kat (Megan Suri) i jej podejrzanym rosyjskim kochankiem, Siergiejem (Rupert Friend), a także Elim (Harvey Guillén) i jego partnerem Patrickiem (Lukas Gage), który zapewnia wgląd w ich luksusowy wypad.
Nieświadoma Iris, wszyscy inni są świadomi jej prawdziwej natury: jest robotem towarzyszącym zaprojektowanym tak, aby zapewnić ulepszone przez AI doświadczenie dziewczyny — oferując wszystkie radości towarzystwa bez komplikacji, które wiążą się z ludzką autonomią. Iris jest przedstawiana jako łagodna, potulna, w pełni konfigurowalna i niezdolna do oszustwa. Jednak gdy niespodziewanie popełnia akt przemocy, który powinien być poza jej programowaniem, następuje chaos.
W grudniu, przed premierą teasera, Jack Quaid namawiał widzów, aby unikali oglądania kolejnego zwiastuna filmu, jeśli już zdecydowali się go obejrzeć. Niestety, zwiastun ze stycznia ujawnił istotę Iris jako sztucznego bytu.
Nie będę zagłębiał się w fabułę dalej, ale ważne jest, aby zauważyć, że film rozwija się na podstawie „jak” wydarzenia się rozwijają, a nie „co” się dzieje. Scenarzysta i reżyser Drew Hancock nie ukrywa wiele przed widzami (ani nawet postaciami) przez dłuższy czas. Przygotowuje scenę, w którą film zmierza, zachęcając widzów do skupienia się na tym, jak zaangażuje się w tematy lub jak zareagują postacie. Companion ma na celu zadziwienie, ale nie wykazuje chęci przechytrzenia publiczności.
Ta koncepcja wydaje się odświeżająco wyjątkowa, oferując znaną, ale nieuchwytną narrację. Czerpie elementy ze współczesnego kina, ale opiera się łatwemu klasyfikowaniu obok filmów takich jak Ready or Not , The Menu , Promising Young Woman , M3GAN i Barbarian . Podczas gdy zwiastuny sugerują horror, Companion ujawnia się bardziej jako komediowy thriller z niuansami science fiction . Jego głównym celem jest rozrywka i wie, jak ją dostarczyć.
Występy Sophie Thatcher i Jacka Quaida wyznaczają ton filmu
Towarzysz błyszczy, gdy wykorzystuje elementy komediowe
Występy aktorskie odgrywają kluczową rolę w osiągnięciu tego lekkiego, ale ekscytującego doświadczenia, a obsada wydała mi się przyjemna przez cały czas. Portret Iris autorstwa Sophie Thatcher jest godny uwagi, z powodzeniem przekazując autentyczną głębię emocjonalną. Daleka od bycia zimnym, wyrachowanym robotem, Iris jest towarzyszką napędzaną miłością, której uczucia naprawdę rezonują. W rozwijającym się chaosie jej uczucie do Josha pozostaje widoczne, dzięki czemu jej portret wydaje się autentyczny i możliwy do zrozumienia.
Jack Quaid jest kamieniem węgielnym tonu Companion . Podobnie jak sprytne obsadzenie przeciwko tropowi „Miłego faceta” w Promising Young Woman , Quaid uosabia Josha z urokiem i humorem, z którym można się utożsamić, choć z nutą cech przegranego. Od razu widać, że sytuacja, w której się znajduje, jest daleko poza jego kontrolą. Hancock opiera postęp filmu na tym występie; komediowe podejście tworzy lekki ton, podczas gdy poważny wątek rzuca mroczniejszy cień na całą narrację.
Osobiście uważam, że Companion działa najlepiej, gdy porusza się po lżejszych aspektach swojej narracji. Podczas gdy film rzeczywiście porusza tematy istotne dla historii „nieuczciwego robota seksualnego”, Hancock decyduje się pozwolić tym ideom subtelnie kipieć w tle, wzmacniając smak narracji bez dominowania nad fabułą. Niezależnie od perspektywy na te tematy, niezaprzeczalnym jest, że społecznie świadome, metaforyczne komedie grozy zyskały ostatnio znaczną popularność. Wybór przedstawienia Companion jako filmu działającego na poziomie około 40% zaangażowania poznawczego wydaje się celowy.
Jako ktoś, kogo fascynują w kinie potwory przesiąknięte traumą, nie miałbym nic przeciwko oglądaniu większej liczby filmów tego typu — mogących być zarówno oświecającymi, jak i przyjemnymi w odbiorze, bez przesady w samoświadomości.
Powiązane artykuły:
Data premiery filmu Gears of War przewidziana na okres po 2027 roku
7:01
Adaptacja filmowa „The Medium”: Gary Dauberman, twórca „To” i „Annabelle”, napisze i wyprodukuje grę grozy Bloober Team
16:45
Pobierz wersję EMDB 5.38
18:52
Dodaj komentarz