Nastąpił niezwykły wzrost popularności anime na światowej scenie telewizyjnej, w dużej mierze dzięki jego wyjątkowemu podejściu do animacji, opowiadania historii i filozofii kulturowej. Peter Chung, znany z stworzenia Aeon Flux, przedstawił przekonujące spostrzeżenia podczas dyskusji na forum w 2007 r., skupiając się na inherentnych różnicach między japońską a zachodnią animacją. Jego analiza pomaga odkryć powody, dla których anime jest tak fascynujące dla międzynarodowej publiczności. Chung zauważył, że japońska animacja rozwija się dzięki stylizacji i osobistemu podejściu animatora, co ostro kontrastuje z naciskiem animacji zachodniej na osiągnięcie doskonałego realizmu i narracji opartych na postaciach.
Dzięki wykorzystaniu unikalnych technik kulturowych, technicznych i filozoficznych anime wzniosło się na pozycję jednej z najważniejszych form rozrywki na całym świecie. Zrozumienie tej dynamiki pozwala na bogatsze docenienie tradycji zachodnich i japońskich, a jednocześnie pokazuje niezrównaną zdolność anime do inspirowania i budowania połączeń z różnymi widzami.
Filozofia kulturowa stojąca za japońską animacją
Jak dziedzictwo artystyczne Japonii kształtuje jej animację
W swej istocie japońska animacja wyłania się z tradycji kulturowej, która promuje stylizację ponad realizm. W przeciwieństwie do zachodniej sztuki klasycznej, która często dąży do niewidzialnej techniki, która oddaje realistyczne przedstawienia, japońska sztuka celebruje ślad ręki artysty. Filozofię tę można prześledzić aż do tradycyjnych japońskich form teatralnych, takich jak kabuki i noh, gdzie przesadne ekspresje i stylizowane występy podnoszą postacie ponad zwykłą imitację rzeczywistości.
Chung rysuje intrygującą paralelę między japońską animacją a lalkarstwem bunraku, podkreślając widoczność ludzkich wykonawców, podobnie jak animatorzy ujawniają swoje rzemiosło. Nacisk nie jest położony na tworzenie iluzji życia; raczej podkreśla skomplikowane rzemiosło stojące za ruchem. Ta przejrzystość pozwala widzom postrzegać animację jako prawdziwą formę sztuki, która prezentuje unikalne style i pociągnięcia pędzla poszczególnych animatorów.
To kulturowe skupienie się na stylizacji tworzy kreatywny plac zabaw dla animatorów, pozwalając na śmiałe eksperymenty w opowiadaniu historii wizualnych. Kultowe postacie, takie jak Yoshinori Kanada i Shinya Ohira, wywarły głęboki wpływ na krajobraz anime poprzez współpracę ze Studio Ghibli i franczyzą Final Fantasy, inspirując niezliczonych innych twórców do przesuwania granic animacji.
Anime jest definiowane przez swoje innowacje techniczne
Techniki produkcji, które wyróżniają anime
Techniki produkcyjne wykorzystywane w anime znacząco przyczyniają się do jego atrakcyjności. Kluczowym aspektem jest wykorzystanie zapętlonych, nagranych dialogów, które pozwalają reżyserom podkreślać elementy otoczenia, dynamiczne kąty kamery i kompozycję, zamiast skupiać się wyłącznie na dokładności synchronizacji ruchu ust. Ta metoda tworzy wizualnie wciągające doświadczenie, które oczarowuje widzów bogatą animacją i budowaniem świata.
Ponadto struktura operacyjna japońskich studiów animacji promuje wydajne procesy twórcze.Animatorzy często mają za zadanie całe sekwencje, co pozwala im na spójne łączenie postaci, rekwizytów i efektów wizualnych. Kontrastuje to z podziałem pracy w wielu studiach zachodnich, gdzie specjalizacje mogą naruszyć integralność opowiadania historii. Japońskie poleganie na genga (oryginalnych rysunkach) i douga (między rysunkami) dodatkowo wzmacnia ekspresję artystyczną animatorów, wzmacniając więź między twórcami a ich odbiorcami.
W Japonii reżyserzy często angażują się bezpośrednio w proces produkcji, a wielu z nich decyduje się na samodzielne tworzenie storyboardów całych odcinków lub filmów. Wizjonerzy tacy jak Hayao Miyazaki i Satoshi Kon są przykładem takiego praktycznego podejścia, zapewniając, że ich kreatywna wizja przenika każdy aspekt produkcji. To wyraźnie kontrastuje z hierarchicznym modelem Hollywood, w którym reżyserzy często nadzorują ogromne zespoły i szeroko delegują zadania.
Dlaczego anime przyjmuje swoją tożsamość jako animacja
Anime daje dużo swobody ekspresji
W japońskiej animacji ruch stanowi potężną formę autoekspresji. Stanowi to ostry kontrast z zachodnią animacją, która koncentruje się na tworzeniu iluzji życia. Chung zauważył, że podczas gdy amerykańscy animatorzy starają się uwydatnić realistyczne cechy postaci, często zacierając ślady ręki artysty, to skupienie się na tym może stłumić potencjał wyobraźni artysty.
Przyjmując swoją tożsamość jako serię rysunków ożywionych, anime zaprasza animatorów do eksploracji przesadzonych ruchów, abstrakcyjnych stylów i nieliniowych narracji. Ta kreatywna elastyczność pozwala medium objąć różnorodne gatunki i tematy — od czarujących królestw stworzonych przez Studio Ghibli po skomplikowane narracje psychologiczne przedstawione w dziełach takich jak Neon Genesis Evangelion.
Ostatecznie niezwykła trajektoria anime wynika z jej umiejętnego połączenia dziedzictwa kulturowego, innowacji technologicznych i wyjątkowej filozofii artystycznej. Poprzez oddanie hołdu rzemiosłu animatora i celebrowanie stylizacji, japońska animacja zapewnia odświeżający kontrapunkt dla dopracowanych produkcji Hollywood. Ponieważ widzowie coraz częściej poszukują unikalnych form animacji i opowiadania historii, rola anime w kształtowaniu globalnego krajobrazu rozrywkowego ma się jeszcze bardziej rozszerzyć.
Peter Chung jest przejmującym przypomnieniem, że animacja japońska i zachodnia posiadają wyjątkowe mocne strony. Dzięki wzajemnej nauce i współpracy animatorzy na całym świecie mogą udoskonalać sztukę animacji. Na razie anime jest świadectwem siły indywidualności, kreatywności i trwałego uroku narracji, które odważnie przełamują schemat.
Źródło: u/FierceAlchemist na Reddicie
Dodaj komentarz