Wizją Yuji Horii dla Dragon Quest było udoskonalenie pewnych aspektów gier RPG, takich jak Wizardry i Ultima. Ta innowacja zapoczątkowała pojawienie się uproszczonych gier RPG, które wkrótce zyskały miano JRPG. Wraz z rozwojem branży gier różni deweloperzy zaczęli wprowadzać unikalne interpretacje JRPG, co doprowadziło do mnóstwa skomplikowanych i niekonwencjonalnych systemów.
Podczas gdy niektóre tytuły wymagają solidnego opanowania ich mechaniki, inne mogą nie być tak wymagające, ale nadal zapewniają znaczące nagrody graczom, którzy poświęcają czas na eksplorację każdej funkcji. W tym artykule zagłębimy się w dziewięć gier JRPG uznanych za ich imponujące krzywe uczenia się, wynikające ze złożonych systemów walki, ram progresji lub kombinacji obu.
Wiele starszych gier często umieszczało swoje treści instruktażowe w instrukcjach użytkownika, które, bądźmy szczerzy, są rzadko czytane. Instrukcje te mogą być teraz pomijane przez niektórych nostalgicznych graczy.
9 Świat Digimonów
Nienawidzę Numemona
Granie w Digimon World może Cię zdezorientować, zwłaszcza gdy próbujesz rozszyfrować optymalny schemat treningu dla swojego Digimona. Ile razy zdarzyło Ci się utknąć z Numemonem zamiast pożądanego Garurumona? Ten tytuł wspaniale oddaje kapryśną naturę ewolucji Digimonów, choć czasami nadmiernie.Gdy Twój potwór ginie, reinkarnuje się jako Fresh Digimon, a jego późniejsza ewolucja zależy od tego, jak go wychowasz.
Ten łańcuch ewolucji trwa aż do poziomu Mega, prowadząc do wyzwania zdobycia idealnego Digimona. Jednak nawet jeśli uda ci się zdobyć MetalEtemona, twój sukces w bitwach zależy od lojalności twojego potwora, ponieważ nie możesz bezpośrednio dowodzić jego umiejętnościami. Gra rzeczywiście oferuje niezapomniane wrażenia.
8 Rezonans losu
Co do cholery się dzieje?
Resonance of Fate szybko przychodzi na myśl, gdy omawia się gry JRPG z stromymi krzywymi uczenia się. Ten tytuł uosabia złożoność, prezentując styl rozgrywki, który łączy mechanikę turową i czasu rzeczywistego.
W tej grze postacie pędzą po polu bitwy, atakując wrogów nieustannym ostrzałem. Gdy jedna postać się porusza, wskaźnik otaczający wroga się wypełnia, a po jego wypełnieniu wyzwala serię ataków. Haczyk? Odległość od wroga wpływa na czas ładowania ataków — większa odległość wydłuża czas oczekiwania, ale zapewnia bezpieczeństwo przed kontratakami.
Istnieją taktyczne kombinacje, takie jak Tri-Attack, gdzie postacie koordynują swoje pozycjonowanie, aby wspólnie wyzwolić niszczycielskie ruchy. Wielu graczy może ukończyć grę, mając jedynie częściowe zrozumienie jej skomplikowanych systemów, ale co dziwne, może to być do przyjęcia.
7 Romancing SaGa: Pieśń Minstrela
Przestań mnie karać, grze
Wiele tytułów SaGa z łatwością mogłoby znaleźć się na tej liście, jednak Romancing SaGa: Minstrel Song Remastered wyróżnia się, głównie ze względu na brak poziomów trudności.
Ta gra jest wyjątkowo niekonwencjonalna, prezentując graczom scenariusz o dowolnej formie, który może zapewnić satysfakcjonujące doświadczenie doświadczonym graczom, ale potencjalnie frustrować nowicjuszy. Jedną z jej znanych cech jest system Battle Rank: każde zwycięstwo zwiększa twoje statystyki, ale jednocześnie zwiększa Battle Rank, zwiększając tym samym siłę wrogów.
Znalezienie się w sytuacji, w której utknąłeś przeciwko śmiesznie trudnym wrogom, ponieważ awansowałeś za bardzo, jest bolesnym doświadczeniem, szczególnie gdy gra karze za grindowanie — ostateczna sprzeczność w grach JRPG. Podczas gdy poprzednie tytuły z serii SaGa mogą być bardziej złożone, to dyskusja na inny czas.
6 opowieści zestirii
Nie patrz na interfejs Fuse Weapons
Tales of Zestiria często spotyka się z krytyką jako jedna z gorszych pozycji w serii Tales of. Choć doceniałem rozgrywkę wykraczającą poza narrację, przechodziłem przez nią bez pełnego zrozumienia jej mechaniki.
Bitwy w Zestirii obejmują System dla Artes, który wymaga SC, które jest odzyskiwane poprzez działania obronne. Jednak SC max po bitwie spada o jeden, co ostatecznie prowadzi do maksymalnego SC równego zero po 100 bitwach, co skutecznie czyni cię niezdolnym do walki w nadchodzących spotkaniach. Gracze mogą przywrócić SC poprzez posiłki lub gospody, ale wielu pomija ten kluczowy szczegół, co komplikuje ich rozgrywkę.
Do tego dochodzi Armatization, który działa jako mechanizm fuzji podczas bitew, obok Blast Gauge i elementarnej dynamiki, która dyktuje skuteczność Artesa przeciwko pewnym wrogom. Zawiłości wyposażenia i systemów fuzji broni dodają warstw złożoności do rozgrywki.
Choć gracze okazjonalni mogą robić postępy bez zagłębiania się w mechanikę gry, osoby chcące w pełni doświadczyć wszystkiego muszą skorzystać z zaawansowanych samouczków.
5 Historia włóczęgi
Już samo granie jest ryzykowne
Vagrant Story to kolejny doskonały przykład gry wymagającej od gracza zrozumienia, aby móc skutecznie postępować. W przeciwieństwie do niektórych gier, w których niezrozumienie systemów może nie utrudniać postępu, w Vagrant Story znajomość mechaniki walki jest niezbędna.
Walka polega na wykonywaniu kombinacji, a gracze wybierają obszary docelowe na wrogach, które chcą zaatakować. Jednak takie podejście podnosi wskaźnik ryzyka, zwiększając zarówno szanse na trafienie krytyczne, jak i obrażenia, jakie otrzymuje Ashley.
Rozważanie strategiczne jest kluczowe; wykorzystanie odpowiedniego sprzętu dostosowanego do typów wrogów jest najważniejsze dla udanych starć. Zaniedbanie tego może prowadzić do daremnych bitew z rutynowymi wrogami i katastrofalnych porażek z bossami. Złożony system wytwarzania może być pomocny, gdy gracze poruszają się po wieloaspektowej rozgrywce Vagrant Story — ale może wydawać się przytłaczający.
4 Oddech Ognia: Smoczy Kwartał
Władza rzeczywiście deprawuje ludzi
Moje pierwsze doświadczenie z Breath of Fire: Dragon Quarter było dość wstrząsające. Podczas gdy system walki wydawał się prosty — postacie zużywają AP podczas poruszania się lub wykonywania umiejętności — gra szybko staje się trudniejsza.
Gracze napotykają coraz bardziej przytłaczających wrogów, a pułapek jest mnóstwo, przez co gra wydaje się karna, a nie przyjemna. Punkt zwrotny następuje, gdy odblokowuje się transformacyjną smoczą moc Ryu, pozwalając mu na wyprowadzanie niszczycielskich ataków i poczucie się niemal niezwyciężonym. Jednak brak monitorowania interfejsu D-Ratio może prowadzić do tragicznych konsekwencji.
Po osiągnięciu współczynnika D wynoszącego 100% gra się kończy — dosłownie — ponieważ gracze zdają sobie sprawę, że ich autozapis znajduje się niebezpiecznie blisko tego progu, zmuszając ich do ponownego rozpoczęcia gry. Ta katastrofalna konsekwencja ucieleśnia główne założenie Dragon Quarter.
3 Ostatnia resztka
Gra SaGa w przebraniu
The Last Remnant, stworzone przez weteranów serii SaGa, stawia znane wyzwania fanom tej serii. Akcja rozgrywa się w świecie, w którym miasta-państwa rywalizują o Remnants — potężne artefakty — a gracze dowodzą grupami postaci zwanymi Squads, a nie pojedynczymi jednostkami.
Rozkazy takie jak atakowanie, obrona lub leczenie muszą zostać wydane całemu oddziałowi, a konsekwencje tych poleceń mogą wahać się od strategicznych zwycięstw do irytujących porażek, w zależności od tego, jak dobrze oddział wykonuje twoje polecenia. Gry zawierają również system morale, mechanikę flankowania i inne niuanse, z których każdy może zamienić standardowe bitwy w potencjalne zakończenia gry.
Dodatkowo, The Last Remnant wprowadza mechanizm rangi bitewnej, dzięki któremu przeciwnicy mogą stawać się silniejsi w zależności od zwycięstw twojej drużyny, co stanowi odzwierciedlenie pułapek związanych z nadmiernym grindowaniem z serii SaGa.
2 Taktyki Final Fantasy
Kiedy gracze potrzebują pracy
Final Fantasy Tactics zajmuje szanowane miejsce w serii; nie można jednak zignorować jego reputacji jako onieśmielającego. Osoby podchodzące do niego bez wcześniejszej wiedzy mogą poczuć się przytłoczone zawiłościami, jakie prezentuje.
Po premierze gry takie jak ta nie miały luksusu rozbudowanych samouczków, pozostawiając graczom samodzielne rozszyfrowywanie mechaniki.Mając do opanowania ponad 20 różnych zadań, gracze stają przed wyjątkowo trudną podróżą przez krainę Ivalice.
Jednak dla tych, którzy są gotowi zainwestować czas w opanowanie umiejętności i niuansów każdego Joba, nagroda może być ogromna. Budowanie potężnych buildów może prowadzić do satysfakcjonujących doświadczeń bojowych, które pozostawiają w drżeniu nawet najtwardszych bossów.
1 Kroniki Xenoblade 2
Tropes w anime to najmniejszy z twoich problemów
Xenoblade Chronicles 2 wyróżnia się na tle innych gier z tej serii nadmierną złożonością, polegającą na zalewaniu graczy samouczkami, które mają na celu wyjaśnienie złożonych systemów.
Mimo irytującej obecności motywów anime, gra cechuje się zróżnicowanym systemem Blade i dopracowaną mechaniką walki, co wpłynęło na udoskonalenie rozgrywki w Xenoblade Chronicles 3.
Opanowanie systemu walki w XC2 nie jest małym wyczynem; wymaga zaangażowania poznawczego, które sprawdza granice nawet oddanych fanów JRPG.Mnogość zmiennych bojowych — takich jak cechy towarzyszącego Blade’a, wpływ umiejętności żywiołów i kolejność używania umiejętności — może stworzyć zniechęcającą krzywą uczenia się.
Nawet po spędzeniu ponad 100 godzin w Xenoblade Chronicles 2, rozumiem frustracje, które mogą odczuwać inni gracze. Chociaż zrozumiałem zawiłości systemu walki, jest jasne, że projekt gry miał duże możliwości udoskonalenia. Na szczęście te udoskonalenia stały się rzeczywistością w jej następcy, Xenoblade Chronicles 3.
Dodaj komentarz