W miarę rozwoju technologii, szczególnie w obszarze rzeczywistości wirtualnej (VR), możliwość stworzenia całej symulowanej rzeczywistości staje się coraz bardziej prawdopodobna. Choć być może nie osiągnęliśmy jeszcze poziomu „Matrixa”, intrygujące jest zastanowienie się, co to może oznaczać.
Co ciekawe, kreatywne narracje zawarte w tym gatunku fikcji literackiej stanowią dowód na to, że prawdopodobnie nie żyjemy w symulacji, a prawdziwa symulacja mogłaby być o wiele bardziej fascynująca.
Ta koncepcja rozciąga się na sferę gier wideo; podczas gdy wiele przykładów tej koncepcji ma swoje korzenie w science fiction, takie symulacje mogą również wynikać z elementów magicznych lub skomplikowanych maszyn. Warto zauważyć, że czasami ujawnienie symulowanego świata nie jest tylko zwrotem akcji, ale raczej elementem wprowadzonym na początku historii. Poniżej przedstawiam kilka gier wideo, które wykorzystały motyw symulacji w szczególnie przekonujący sposób.
Ostrzeżenie: Uwaga, poniżej znajdują się poważne spoilery!
9. Saints Row 4
Mamy Matrix w domu
Saints Row 4 pierwotnie pomyślano jako rozszerzenie do pobrania (DLC) Saints Row: The Third zatytułowane „Enter the Dominatrix”.Jednak koncepcja stała się tak rozbudowana, że rozwinięto ją w samodzielny tytuł z rozbudowaną fabułą.
W klasycznym stylu Saints Row, symulacja gry czerpie obficie z różnych odniesień, przede wszystkim „Matrixa”.Po inwazji obcych gracz, który obecnie pełni funkcję prezydenta, zostaje uwięziony w symulacji, która odzwierciedla najgorsze obawy Zinów — niegroźny, rodzinny sitcom. Z pomocą Kinzie gracze uciekają z tej symulacji do cyfrowej wersji Steelport, gdzie mogą swobodnie hakować i manipulować otoczeniem, co prowadzi do jednych z najbardziej oburzających i zabawnych momentów rozgrywki w historii serii.
8. Shin Megami Tensei: Saga cyfrowego diabła
Życie w koszu na śmieci
Digital Devil Saga wyróżnia się w serii Shin Megami Tensei ze względu na otwarte połączenie mistycznych elementów i technologii. Kulminacją jest zaskakujące odkrycie: świat przemierzany w grze, znany jako Junkyard, jest w rzeczywistości wyrafinowaną wirtualną konstrukcją.
Symulację stworzyła postać o imieniu Sera, która szukała ucieczki od swojej trudnej rzeczywistości.Środowisko i jego mieszkańcy odzwierciedlają mentalne zawirowania Sery; po traumatycznym wydarzeniu Junkyard pogrąża się w chaosie, odzwierciedlając jej pogarszający się stan umysłu.
7.Łup (2017)
Przejdź milę w butach Morgana
Na pierwszy rzut oka fabuła Prey wydaje się prosta: grasz jako Morgan Yu, naukowiec nieświadomie uwikłany w obcy chaos na pokładzie stacji kosmicznej. Jednak fabuła głęboko zanurza się w złożoność, gdy okazuje się, że wcale nie jesteś Morganem.
Zamiast tego gracze odkrywają, że są Tyfonami, którym wszczepiono wspomnienia Morgana za pomocą Neuromodów, poruszając się po symulowanym środowisku przypominającym inwazję Tyfonów na Talos I. Ten zwrot akcji wzmacnia temat tożsamości i empatii, rzucając graczom wyzwanie określenia własnego człowieczeństwa poprzez kluczowe wybory.
6. Profesor Layton i ciekawa wioska
To jednak mały świat
Koncepcja symulacji rozciąga się na namacalne struktury, jak widać w Professor Layton and the Curious Village, gdzie gracze zagłębiają się w dziwactwa St. Mystere. Wielki zwrot akcji? Miasto okazuje się być wyrafinowanym zespołem automatów stworzonych w celu ochrony sekretów związanych z tajemniczym Złotym Jabłkiem.
Złożone warstwy wciągającej fabuły podkreślają również dylematy etyczne, z którymi mierzą się gracze. Ostatecznie Flora, prawdziwa tożsamość Złotego Jabłka, decyduje się zachować istnienie miasta, stawiając sztuczne życia ponad własne cele.
5. Danganronpa 2: Żegnaj rozpaczy
Zły przypadek Monokumy
Danganronpa 2 wynosi ekscentryczność na nowe wyżyny dzięki umiejscowieniu na wyspie Jabberwock, miejscu pełnym dziwacznych doświadczeń i niebezpieczeństw. Pośród chaosu gracze powoli odkrywają, że ten świat istnieje jako terapeutyczna symulacja zaprojektowana przez Future Foundation w celu rehabilitacji osób dotkniętych Ostateczną Rozpaczą.
Misją było stworzenie spokojnego środowiska szkoły średniej, które pozwoliłoby zapomnieć o traumatycznych wspomnieniach. Jednak nieprzewidziane komplikacje udaremniają realizację planu, wskutek czego wybucha wciągająca narracja.
4. Amerykańska Arkadia
Wyprodukowano na wielu poziomach
American Arcadia ukazuje protagonistę, Trevora Hillsa, żyjącego w wymyślonej rzeczywistości przypominającej „Truman Show”, gdzie każdy ruch jest transmitowany dla rozrywki. Gdy Trevor planuje ucieczkę ze swojego ograniczającego środowiska, nieświadomie znajduje się w skomplikowanej intrydze zorganizowanej przez firmę medialną stojącą za jego miastem.
Ta meta-narracyjna warstwa oferuje głębokie spostrzeżenia na temat zgody i rzeczywistości, zmuszając graczy do dokonywania wyborów, które podważają ich postrzeganie autonomii w wymyślonej rozrywce.
3. Wizjer
Świat, jaki mógłby być
W grze Viewfinder gracze szybko dowiadują się, że zamieszkują symulację stworzoną w ramach inicjatywy odnowy ekologicznej. Gracze poruszają się po pięknym, ale niepewnym syntetycznym świecie, a rzeczywistość jego sztuczności wyłania się w miarę postępów w grze.
Fabuła gry osiąga punkt kulminacyjny w momencie uświadomienia sobie, że symulowane środowisko ostatecznie zmierza ku zagładzie. Wzywa to graczy do docenienia podróży, jednocześnie pozostawiając po sobie ślad nadziei w postaci młodego drzewka — symbolu odrodzenia w dystopijnej rzeczywistości.
2.Światłocień: Ekspedycja 33
Wejście w sztukę
W Clair Obscur: Expedition 33 gracze wyruszają w skomplikowaną podróż przez świat pełen surrealistycznych zjawisk i istot nadprzyrodzonych. Iluzja fantastycznego świata o wysokim koncepcie zaczyna się rozpuszczać, gdy gracze dowiadują się, że wszystko w tym płótnie jest dziełem magicznego malarstwa.
Poprzez pryzmat żalu i twórczości, opowieść odsłania emocjonalne warstwy bohaterów, eksponując poruszające tematy straty i walki o tożsamość pośród sztucznych tworów.
1. Krwawienie
Potwory są fałszywe, umieranie jest prawdziwe
Illbleed oferuje unikalną przesłankę: uczestnicy mogą wygrać 100 milionów dolarów, jeśli przetrwają podstępne pułapki parku rozrywki w klimacie horroru. Tym, co wyróżnia tę grę, jest wyraźne uznanie niebezpieczeństw osadzonych w symulowanych scenariuszach horroru — to śmiertelny plac zabaw, w którym główną grą jest przetrwanie, a konsekwencje są ponuro reklamowane.
Pomimo jawnego niebezpieczeństwa park pozostaje operacyjny, co stawia pytania o moralność i rozrywkę w obliczu realnych konsekwencji. Illbleed sprytnie łączy czarny humor z przerażającą rozgrywką, sprawiając, że gracze zastanawiają się nad pokusą symulowanego strachu.
Aby dowiedzieć się więcej na temat gier wideo, które w zaskakujący sposób zawierają elementy symulacji, przeczytaj oryginalny artykuł tutaj.
Dodaj komentarz