8 najlepszych eksperymentalnych metroidvanii, w które musisz zagrać

8 najlepszych eksperymentalnych metroidvanii, w które musisz zagrać

Od czasu swojego debiutu w połowie lat 80., wraz z kultowym tytułem Metroid, gatunek Metroidvania mocno zakorzenił się w świecie gier. Obecnie termin „Metroidvania” jest powszechnie używany w materiałach promocyjnych i dyskusjach, nie wywołując gniewu Nintendo, co podkreśla, jak bardzo zakorzenił się w słowniku graczy.

Ugruntowanie gatunku tworzy fundament, który pozwala twórcom gier na eksplorację i innowacje wykraczające poza podstawy, gdy tylko gracze zrozumieją podstawowe mechanizmy. Gracze rozpoznają teraz kluczowe elementy, takie jak rozległe mapy połączone z odblokowywalnymi umiejętnościami walki i ruchu. Ta znajomość zachęca do dalszej kreatywności, stawiając projektantom gier wyzwanie dodawania intrygujących zwrotów akcji – od unikalnego stylu graficznego po innowacyjną mechanikę rozgrywki.

Dla miłośników gatunku odkrywanie tytułów rozwijających formułę Metroidvanii to pozycja obowiązkowa. Przedstawiamy kilka najbardziej wciągających i eksperymentalnych tytułów, które warto poznać.

8 Super Daryl Deluxe

Liceum jest brutalne

Daryl jadący na rekinie w Super Daryl Deluxe

Czy kiedykolwiek jakaś gra od razu Cię zafascynowała? W moim przypadku tak było z Super Daryl Deluxe, wyjątkowo ekscentryczną metroidvanią, która wzbudziła moje zainteresowanie jeszcze przed premierą w 2018 roku.

Pierwszym wrażeniem była absurdalna, porywająca ballada w zwiastunie, która pozostawiła po sobie wrażenie, które pozostało długo. Wyobraź sobie świat, w którym niekonwencjonalny urok Napoleona Dynamite’a przeplata się z surrealistyczną tajemnicą science fiction. To właśnie esencja tej gry, w której gracze wcielają się w Daryla, nowego ucznia osobliwego liceum Water Falls, uwikłanego w dziwaczne intrygi, obejmujące wszystko, od nielegalnej sprzedaży podręczników po kosmiczne wymiary kieszonkowe.

Rozgrywka to zachwycające połączenie elementów RPG i mechaniki Metroidvanii, pozwalające graczom przypisać do przycisków wiele niesamowitych umiejętności, z których każda ma swój czas odnowienia. Kaprys gry przejawia się w takich umiejętnościach, jak jazda na rekinie na fali pływowej czy transformacja w groźną piłę tarczową, dzięki czemu każda nowa umiejętność jest miłą niespodzianką.

7 Grób!

Przygoda jest wszędzie

Rozgrywka w Tombę

Rok 1997 był przełomowy dla gatunku metroidvania, nie tylko ze względu na przełomowy tytuł Castlevania: Symphony of the Night, ale również ze względu na wprowadzenie na rynek w Japonii mniej znanej perełki, gry Tomba, która miała premierę w tym samym roku.

Na pierwszy rzut oka Tomba wydaje się typową platformówką z maskotką z lat 90., z bohaterem o dzikich włosach walczącym z dziwacznymi, demonicznymi stworzeniami. Jednak głębsza eksploracja ujawnia rozległy, nieliniowy świat pełen rozgałęzień, które umożliwiają unikalna zdolność Tomby do przeskakiwania między pierwszym a drugim planem.

Godny uwagi system wydarzeń wzbogaca rozgrywkę, pozwalając akcjom i interakcjom aktywować jedno z ponad 130 zadań pobocznych. Gracze mogą wykonywać te wydarzenia w dowolnej kolejności, gromadząc Punkty Przygody, które umożliwiają dalszą eksplorację i odblokowywanie specjalnych skarbów, tworząc bogaty cykl zaangażowania i odkryć.

6 Ultros

Nieskończenie psychodeliczny

Stojąc w pobliżu posągu w Ultros

Gry o efektownej oprawie wizualnej często przyciągają moją uwagę, a Ultros spełnia to marzenie, oferując hipnotyzujący, psychodeliczny styl graficzny. Jednak sama przyciągająca wzrok oprawa graficzna nie gwarantuje treści – to błąd, którego nauczyłem się nie popełniać pochopnie. Na szczęście Ultros łączy żywą estetykę z wciągającą rozgrywką.

Akcja gry toczy się w opanowanym przez demony statku kosmicznym uwięzionym w pętli czasowej. Gracze przemierzają świat zmierzający ku szaleństwu, jednocześnie zmagając się z tą samą pętlą, która ich uwięziła. Jednak ta mechanika ma również swój cel: oferuje strategiczne korzyści, pozwalając graczom resetować postępy umiejętności i odkrywać nowe ścieżki fabularne.

Walka to kolejny atut, kładący nacisk na szybkie i precyzyjne manewry, które pozwalają zdecydowanie pokonać wrogów. Gracze muszą wykonywać precyzyjne uderzenia, unikając ataków wroga, co dodaje rozgrywce emocjonującego charakteru.

5 Lilii Endera: Quietus Rycerzy

Niech duchy się tym zajmą

Walczący Rycerz Kapitan Juliusz w Ender Lilies

Tradycyjnie metroidvania kładła nacisk na samotną eksplorację, gdzie postacie takie jak Samus czy Alucard samotnie dźwigają ciężar swoich misji. Jednak Ender Lilies: Quietus of the Knights odwraca tę koncepcję do góry nogami, pozwalając graczom doświadczyć towarzystwa poprzez duchy poległych wojowników.

Ta gra należy do kategorii „Soulsvania”, łącząc trudne elementy znane z gier Souls z eksploracją charakterystyczną dla metroidvanii. Gracze kierują Lily, kruchą postacią, która przemierza nawiedzony krajobraz z pomocą różnych duchów, które napotyka i pokonuje. Każdy duch dodaje unikalne umiejętności i schematy ataków, tworząc wszechstronne opcje rozgrywki dopasowane do indywidualnego stylu gry.

Sukces zależy od opanowania strategii walki, gdyż wrażliwość Lily sprawia, że ​​kluczowe jest skuteczne wykorzystanie duchów, równoważenie ryzyka i mistrzostwa w walce z potężnymi wrogami.

4 Axiom Verge

Zhakuj świat

Duże ściany w Axiom Verge

Urok metroidvanii tkwi w ich potencjale naginania zasad rozgrywki. Gracze często eksperymentują z sekwencjami i wykorzystują błędy, ale Axiom Verge wykorzystuje tę ideę, wbudowując takie mechanizmy w rdzeń rozgrywki.

Gracze wcielają się w Trace’a, zwykłego naukowca, który zostaje uwięziony we wrogim, biomechanicznym środowisku, uzbrojony jedynie w potężny blaster. W miarę postępów gracze zbierają ulepszenia, które ulepszają tę broń, wprowadzając różne funkcje, takie jak możliwość manipulowania światem gry.

Innowacyjna broń Address Disruptor pozwala Trace’owi na „zakłócanie” przeciwników i terenu, zmieniając ich atrybuty i tworząc nowe ścieżki. Taka mechanika zapewnia intrygującą, świeżą perspektywę, przekształcając tradycyjną eksplorację w stylu metroidvanii w sprytny test kreatywności.

3 noce Touhou Luna

Zrób to jak Dio

Rzucanie nożami w zatrzymanym czasie w grze Touhou Luna Nights

Choć nie jestem dobrze obeznany z rozległym uniwersum Touhou, Touhou Luna Nights oferuje wystarczająco dużo wciągających mechanik, by przyciągnąć uwagę nawet niewtajemniczonych. Główny bohater, Sakuya Izayoi, posiada niezwykłą zdolność manipulowania czasem, zatrzymując go całkowicie, by stawić czoła wyzwaniom, niczym Dio Brando.

Rozgrywka integruje elementy klasycznego stylu bullet hell, wprowadzając system Graze, w którym gracze mogą odzyskiwać zdrowie i punkty magii poprzez umiejętne unikanie ataków. To połączenie manipulacji czasem i intuicyjnej mechaniki walki zapewnia wciągające i świeże doświadczenie, niezależnie od wcześniejszej znajomości serii.

2 Dandara

Odbijając się od ścian

Odbijanie się od platform w Dandarze

Platformówka to znak rozpoznawczy gier typu metroidvania, często wykorzystujących wertykalność, by rzucić wyzwanie umiejętnościom graczy.Dandara wyróżnia się innowacyjną mechaniką poruszania się: możliwością odbijania się od ścian.

Zamiast polegać wyłącznie na tradycyjnych skokach ze ścian, gracze mogą skakać i trzymać się powierzchni oznaczonych dedykowanymi panelami, wystrzeliwując się w linii prostej w kierunku celu. Ta mechanika umożliwia płynne poruszanie się po rozległych lokacjach, umożliwiając dynamiczną walkę i eksplorację.

1 Studnia dla zwierząt

Polegaj tylko na swoim sprycie

Spacer po dużych ptakach w Animal Well

Ostatnim trendem w gatunku metroidvania jest pojawienie się tytułów typu „Metroidbrainia”, które stawiają rozwiązywanie zagadek i dedukcję ponad tradycyjną mechanikę walki. Jednym z godnych uwagi przykładów jest Animal Well, która zyskała popularność między innymi dzięki unikalnej historii wydawniczej, w którą zaangażowany jest youtuber Dunkey.

Gracze poruszają się jako drobne stworzenie w rozległym, połączonym labiryncie, koncentrując się przede wszystkim na eksploracji, bez żadnych oczywistych celów poza odkryciem. Nieliniowa mapa zapewnia prawdziwą swobodę; jeśli graczom uda się dotrzeć do platformy, gra akceptuje ich wybór bez z góry określonych ścieżek.

W trakcie gry gracze odkrywają rozmaite przedmioty, które zapewniają im tymczasową przewagę, ale nigdy nie osiągają prawdziwej niezależności. To poleganie na intelekcie i refleksie potęguje wyzwanie i utrzymuje stałe poczucie zagrożenia wobec czyhających w labiryncie niebezpieczeństw.

Źródło i obrazy

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *