Z biegiem czasu nabrałem głębokiego uznania dla gier wideo, których akcja rozgrywa się w opuszczonych lub odludnych światach. Takie scenerie pobudzają refleksyjny nastrój, torując drogę do głębokiego zanurzenia i głębokich przeżyć.
Jest coś wyjątkowo angażującego w eksplorowaniu ruin zaginionych cywilizacji i wspominaniu niegdyś chlubnych epok. Jako gracze staramy się odkryć historie ukryte pod resztkami czasu, zestawiając przeszłość ze współczesnym światem, aby wchłonąć ich historię i emocjonalną głębię.
Jednym z fascynujących wątków tego tematu jest spojrzenie na niego przez pryzmat religii, szczególnie w kontekście eksploracji relacji ludzkości z istotami boskimi. Brak tych bóstw i wpływ takiej pustki mogą znacząco zmienić świat przedstawiony w tych grach.
Ten aspekt narracyjny, choć rzadko eksplorowany, może zapewnić niezwykłe wrażenia z gry. Przedstawiam siedem najwyższej klasy gier wideo, w których bogowie spotkali swój koniec, zachwycających designem i przemyślaną fabułą.
7 Wiara: Nieświęta Trójca
Jest miejsce tylko dla demonów
W książce „Wiara: Nieświęta Trójca”, pomimo chrześcijańskiego tła i zbliżającej się obecności Boga, nigdy nie jesteśmy świadkami Jego pojawienia się. Zamiast tego, narracja koncentruje się na ojcach Garcii i Wardzie, którzy wykorzystują swoje egzorcyzmy i inne ziemskie taktyki, aby walczyć z kultystami, którzy za wszelką cenę chcą przywołać istotę niosącą zagładę świata.
Pomimo niezliczonej ilości demonicznych potworności, bohaterowie nie mogą liczyć na boską pomoc. W chwilach grozy muszą polegać wyłącznie na swojej odporności i wierze, co potęguje poczucie rozpaczy.
Choć waham się, czy uznać Boga za całkowicie martwego w świecie tej gry, mniejszy wpływ boskości i zależność postaci od osobistych przekonań sugerują dystans, który może sprawić, że zaczną kwestionować Jego istnienie.
6 Neonowy biały
Żadnych bogów, tylko aniołowie
Neon White oferuje nowe spojrzenie na boskie narracje, przedstawiając Boga nie jako istotę w pełni doskonałą, lecz jako postać bardziej niedoskonałą i przypominającą człowieka. Mieszkańcy nieba ograniczają tu Boga, ustanawiając unikalną dynamikę, która obala tradycyjne hierarchie.
Jeśli uwięzienie nie oznacza śmierci, nieobecność Boga pozostaje namacalna, gdy rzekomi „Wierzący” wypaczają niebiańskie nakazy dla osobistych korzyści. Narracja rozgrywa się na tle wciągającej rozgrywki pierwszoosobowej, zachęcając gracza do głębokiego zaangażowania.
Choć zazwyczaj unikam w tych dyskusjach terminologii technicznej, tematyczna nieobecność Boga znacząco napędza fabułę, dzięki czemu Neon White jest tytułem niezależnym, w który trzeba zagrać.
5 Sól i sanktuarium
Boska fikcja
W Salt and Sanctuary boska nomenklatura staje się ozdobna, prezentując świat, w którym tak zwane bóstwa ujawniają swoją śmiertelność i słabość. Gracze oddają cześć postaciom, które ilustrują daremność oddania w surowym, opresyjnym wszechświecie.
Gra kładzie nacisk na znaczący brak nadziei, zmuszając graczy do wpadania w błędne koło samooszukiwania się co do boskości, której się kurczowo trzymają. Przytłaczająca atmosfera została mistrzowsko zaprojektowana, łącząc elementy metroidvanii i rozgrywki w stylu Souls, tworząc niezapomniane wrażenia.
Ironią losu jest fakt, że jedyny boss gry, „Bóg”, okazuje się być wrażliwą istotą, która może krwawić i zostać pokonana, co nawiązuje do głównego motywu oszustwa przewijającego się w fabule.
4 kłamstwa P
Poszukiwanie Wniebowstąpienia
Lies of P przeplata rzeczywistość z fantazją, a gracze przemierzają świat, którego fundamentem jest poćwiartowany bóg, którego wpływ jest głęboko odczuwalny w całej narracji. Złożony antagonista pragnie wykorzystać moc tego zmarłego bóstwa, by przekroczyć własne ograniczenia.
Pomimo osiągnięcia większej mocy dzięki alchemikom, śmiertelność ludzkości stanowi nieuniknione przypomnienie o naszych ograniczeniach. Fabuła gry misternie splata wątki lalkarstwa i kultyzmu, tworząc nowe spojrzenie na klasyczną opowieść o Pinokiu.
Lies of P wyróżnia się nie tylko dopracowaną rozgrywką, ale także bogatym światem, co skutecznie umacnia jego pozycję jako współczesnego arcydzieła.
3 Strach i głód
Mitologia wspomnień
Fear & Hunger charakteryzuje się niezwykle złożoną historią, która w dogłębny sposób analizuje panteon bogów. W grze pojawiają się nie tylko wszechmocne postacie i fałszywi bogowie, ale także szczątki zmarłych bóstw, co podkreśla świat opuszczony przez boską obecność.
W tym uniwersum gracze mogą wchodzić w interakcje z echami przeszłości, podczas gdy nowo wyniesieni bogowie służą jedynie jako cienie o historycznym znaczeniu. Podkreśla to dominujący motyw w całej rozgrywce: brak boskiego przewodnictwa i wsparcia.
Chaotyczny panteon zwiększa intensywność gry, w której strach przenika każdy zakątek, tworząc wciągającą opowieść, która rezonuje przez całą rozgrywkę, wzmacniając jej pozycję jako wyróżniającego się tytułu ostatnich lat.
2 ULTRAKILL
Życie pozagrobowe w chaosie
W ULTRAKILL następuje wzruszający moment, gdy archanioł staje twarzą w twarz z graczem i oświadcza: „Spójrz prawdzie w oczy, bracie, Bóg nie żyje”.Takie momenty są nieodłączną częścią gry, rzucają wyzwanie konwencjonalnym narracjom i tworzą wciągającą fabułę pośród chaotycznego krajobrazu.
Świat pełen zamętu i konfliktów stanowi podwaliny pod unikalną eksplorację wątków religijnych, burzącą tradycyjne mitologie. Dzięki wciągającej mechanice rozgrywki, ULTRAKILL wyróżnia się nie tylko jako gra oparta na narracji, ale także jako jedna z najlepszych gier FPS w historii, prezentująca szalone i pomysłowe strzelaniny.
Motto „Krew jest paliwem, a piekło jest pełne” oddaje unikalne podejście gry do jej dziwacznej, a zarazem fascynującej podróży przez nihilizm i boską nieobecność.
1 Mroczne dusze
Między ludźmi a skorupami
Gra w Dark Souls pozostawia gracza z głębokim poczuciem pustki, które pozostaje z nim na długo po zakończeniu gry. Podróż polega na walce z resztkami niegdyś wspaniałych bogów, ujawniając przejmujący rozdźwięk między czczonymi a ich obecnym upadkiem.
Każdy bóg spotykany w Lordran nosi takie określenia jak iluzoryczny lub nieudany, co pozbawia go prawdziwej boskiej istoty i podkreśla wszechobecną klątwę, która stawia człowieczeństwo ponad wiecznością.
Choć BioShock słynie z proklamacji: „Żadnych bogów ani królów. Tylko ludzie”, Dark Souls ilustruje tę myśl, zagłębiając się w narrację pozbawioną boskich świadków, zanurzając graczy w świecie ukształtowanym przez nieobecność.
Jeśli jakiekolwiek byty można jeszcze nazwać bogami, to istnieją jedynie jako echa dawno minionych czasów. Pozostała jedynie fasada, sugerująca utraconą normalność, gdzie nawet strażnicy ognia kierują się instynktem, co ukazuje głęboką filozoficzną narrację gry.
Powiązane artykuły:
10 serii JRPG, które zaskoczyłyby nas nową kontynuacją
8:55
10 aktorów głosowych z gier wideo, którzy użyczyli głosu wielu postaciom w tej samej grze
18:17
Pokémon Legends ZA: Miejsca, w których można znaleźć Panpoura, Pansage’a i Pansear
17:57
Dodaj komentarz