W rozległym świecie anime niektóre serie wyróżniają się nie przez swoją masową atrakcyjność, ale raczej przez frustrującą lukę między ich potencjałem a doświadczeniem widza. Te dzieła zawierają fantastyczne pomysły, zapadające w pamięć postacie i wciągające narracje, ale są owiane przeszkodami, które sprawiają, że trudno się z nimi utożsamić. Prawdziwy smutek leży nie tylko w ich niedociągnięciach, ale w kuszącej obietnicy tego, co mogliby osiągnąć bez tych przeszkód.
Te seriale nie są po prostu źle wykonane; są przykładami genialnej narracji tragicznie stłumionej przez nieskuteczne techniki. Niezależnie od tego, czy jest to słaba animacja, która odciąga od wciągającej narracji, przytłaczająca liczba odcinków, która onieśmiela potencjalnych widzów, czy problemy z tempem, które wystawiają na próbę granice nawet najbardziej oddanych fanów, te seriale często pozostają niedokończone na wielu listach „Plan to Watch”.
6 Ajin: Półczłowiek
Historia, którą możesz pokochać, opowiedziana w sposób frustrujący
Ajin: Demi-Human oferuje angażującą przesłankę: nieśmiertelne istoty, znane jako „Ajin”, stają w obliczu prześladowań i eksploatacji przez społeczeństwo, które boi się ich mocy. Historia koncentruje się na Kei Nagai, który dowiaduje się o swojej nieśmiertelności po tragicznym incydencie. To, co się rozwija, to mroczna, trzymająca w napięciu opowieść bogata w tematy przetrwania, moralności i buntu.
Jednak pomimo uznania mangi, adaptacja anime ma problemy z nawiązaniem kontaktu z odbiorcami, głównie ze względu na styl animacji. Wybór Polygon Pictures, aby przyjąć 3D CGI, skutkuje ruchami, które często wydają się sztywne i nienaturalne. Wyrazom postaci brakuje niuansów, przez co wzruszające momenty są w dużej mierze nieskuteczne. Nawet sekwencje akcji, które powinny być siłą serii, zawodzą z powodu podejścia wizualnego, które podważa napięcie i emocjonalne stawki.
5 Jednoczęściowy
Podróż marzeń przez bezkresne morze odcinków
W swej istocie One Piece to szczera opowieść o dążeniu do marzeń i więziach nawiązanych w trakcie podróży. Seria oferuje niezwykłą głębię emocjonalną i rozbudowany świat w licznych wątkach, od Enies Lobby do Marineford. Jednak przytłaczająca liczba ponad 1100 odcinków sprawia, że rozpoczęcie One Piece przypomina wspinaczkę na górę bez odpowiedniego sprzętu — przytłaczające i niemal niemożliwe.
Ta rozległa długość może być przytłaczająca dla nowicjuszy, zwłaszcza że One Piece rzadko robiło przerwy, co prowadziło do niespójności tempa, częstych podsumowań i wydłużonych odcinków. Niektóre wątki fabularne, takie jak Dressrosa, rozciągają się na wiele odcinków, w przeciwieństwie do ich bardziej zwartych odpowiedników w mandze. Jednak dla tych, którzy wytrwają, nagrody są ogromne: rozwój postaci, satysfakcja z narracji i bogactwo świata łączą się, tworząc doświadczenie, z którym niewiele serii może się równać.
4 Do Twojej Wieczności
Podróż przez ból i rozwój
Doświadczanie To Your Eternity przypomina obieranie warstw cebuli, gdzie każda warstwa ujawnia głębokie emocjonalne zawirowania, które sprawiają, że czujesz się surowy i bezbronny. Stworzona przez Yoshitoki Oima opowieść kręci się wokół zmieniającej kształt istoty wysłanej na Ziemię, aby obserwować ludzkość. Nazwana Fushi, istota ta ewoluuje, doświadczając życia i strat tych, których spotyka.
Gdy do opowieści wkraczają nowe postacie, często odchodzą tragicznie, pozostawiając zarówno Fushi, jak i widzów z poczuciem głębokiej straty. March, Gugu i Tonari odciskają piętno na Fushi, co koreluje z ciężką pustką odczuwaną przez widza.Śmierć jest przedstawiana nie z przesadą, ale poprzez ciche, wzruszające momenty, które głęboko rezonują. Każdy kolejny odcinek szarpie za serce, ponieważ podróż Fushi jest obciążona smutkiem i rozwojem.
3 Siedem Grzechów Głównych
Kiedy jakość się pogarsza: upadek serialu, który kiedyś zapowiadał się obiecująco
Początkowo Seven Deadly Sins zostało okrzyknięte jednym z najlepszych anime shounen swoich czasów. Sezon 1 oczarował widzów zapierającymi dech w piersiach bitwami, charyzmatycznymi postaciami i angażującą mitologią przesiąkniętą rycerstwem, demonami i starożytną wiedzą. Jednak franczyza stanęła w obliczu znacznego spadku, gdy produkcja przeniosła się z A-1 Pictures do Studio Deen na sezon 3, co zaowocowało produktem, który został pospiesznie wykonany i słabo wykonany.
Liczne porównania klatek między sezonami 2 i 3 ujawniają szokującą degradację jakości wizualnej. To, co kiedyś było dynamicznymi bitwami, przekształciło się w niezręczne, statyczne sceny. Kultowe starcia, takie jak Meliodas kontra Escanor, zostały splagiatowane z ich dawnej świetności, stając się pożywką dla memów dla fanów. W połączeniu z tempem narracji, które cierpiało z powodu powtarzających się treści i zaniedbanych łuków postaci, serial stracił emocjonalną powagę, która początkowo przyciągała widzów.
Pod koniec serialu wielu widzów, którzy oglądali go od dłuższego czasu, porzuciło serial, załamani, że fabuła miała duży potencjał, ale ostatecznie został on zniweczony przez błędne obliczenia produkcyjne.
2 Potwór
Mroczna cena thrillerów psychologicznych
Monster Naoki Urasawy wyróżnia się w świecie thrillerów psychologicznych, nie ze względu na nadmierną drastyczność treści, ale ze względu na wymagającą narrację, która wystawia na próbę moralną siłę widzów. Akcja rozgrywa się na tle Niemiec po zimnej wojnie, a fabuła koncentruje się na dr. Kenzo Tenmie, utalentowanym neurochirurgu, którego życie staje się coraz gorsze po tym, jak postanawia uratować chłopca zamiast znanej osoby.
Monster nie opiera się na błyskach ani fantasy; zamiast tego zagłębia się w niepokojący horror psychologiczny, powoli narastające napięcie i dylematy filozoficzne, które z czasem tylko się nasilają. Ta seria nie nadaje się do oglądania w całości, ponieważ każdy odcinek niesie ze sobą ogromny ciężar emocjonalny, zmuszając widzów do zmagania się z konsekwencjami działań każdej postaci, co może skłonić ich do ponownego rozważenia swojego zaangażowania w dokończenie serii. Jednak ci, którzy przebrną przez nią, napotkają jedną z najbardziej wpływowych i dojrzałych historii anime.
1 Grób Świetlików
Rozdzierająca serce refleksja na temat ludzkiego cierpienia
Grave of the Fireflies, wyreżyserowany przez Isao Takahatę w Studio Ghibli, to film, który pozostawia głęboki emocjonalny wpływ. Opowiada wstrząsającą historię rodzeństwa Seity i Setsuko, którzy walczą o przetrwanie pośród zniszczeń II wojny światowej po tym, jak zostali wyrwani z domu i rodziny z powodu nalotów. Ta opowieść wykracza poza zwykłą historię wojenną; to przejmujące badanie ludzkiego zaniedbania, pychy i utraty niewinności widziane oczami małych dzieci porzuconych w chaosie.
Ten film nie nadaje się do wielokrotnego oglądania; jego emocjonalny ciężar jest często zbyt duży, by go znieść. Powolne pogarszanie się stanu Setsuko z powodu niedożywienia, jej nawiedzające wizje i rozdzierające serce pytania o śmierć pozostają na długo po zakończeniu filmu. Bez triumfalnych bitew lub pocieszających rozstrzygnięć, które mogłyby ukoić ból, Grave of the Fireflies konfrontuje widzów z ponurą rzeczywistością cierpienia i cichym wygaśnięciem dwóch żyć stłumionych przez okoliczności.
Ten film jest obowiązkowy dla tych, którzy mogliby odrzucić animację jako zwykłą rozrywkę. Jednak jest to również podróż, którą wielu wahałoby się przeżyć ponownie, nie z pogardy, ale dlatego, że jej niezapomniane przedstawienie bólu i straty rezonuje długo po tym, jak ekran stanie się czarny.
Dodaj komentarz