5 faktów, które musisz znać na temat nadchodzącego filmu Halle Berry „Nigdy nie odpuszczaj”

Never Let Go to długo oczekiwany powrót Halle Berry do gatunku horroru pod reżyserią Alexandre Aja. Ten ekscytujący film rozgrywa się w postapokaliptycznym świecie, w którym Berry gra matkę zaciekle chroniącą swoich dwóch synów przed tajemniczą złą siłą.

Film trafił do kin 20 września 2024 r . w Stanach Zjednoczonych. Pierwotnie miał ukazać się 27 września, ale chętni fani mieli okazję obejrzeć go dzień wcześniej podczas Fantastic Fest 19 września.

Oficjalny opis filmu Nigdy nie opuszczaj :

„W tym nowym thrillerze psychologicznym/horrze, gdy Zło wkracza do świata za progiem ich domu, jedynym azylem dla matki, granej przez laureatkę Oscara® Halle Berry (Aktorka w roli pierwszoplanowej, 2001 — Monster’s Ball), i jej synów bliźniaków, jest ich dom i rodzinna więź ochronna”.

Ponadto zauważa:

„Zdeterminowani, by pozostać w stałym kontakcie — nawet przywiązani linami — trzymają się siebie, namawiając się nawzajem, by nigdy się nie puszczali. Ale gdy jeden z chłopców kwestionuje istnienie zła, więzy, które ich łączą, rozpadają się, co prowadzi do przerażającej walki o przetrwanie”.

Never Let Go to kuszący wybór dla miłośników horrorów i thrillerów psychologicznych. Film jest wielowarstwowy i intensywny, skłaniając widzów do zastanowienia się nad granicami między rzeczywistością a złudzeniem. Oto pięć intrygujących faktów na temat filmu, które pogłębiają jego mrożącą krew w żyłach narrację.

Zastrzeżenie : Artykuł zawiera spoilery.

Fakty, które warto znać na temat Never Let Go

1) Powrót Halle Berry do horroru

Powrót Halle Berry do horroru (Zdjęcie dzięki uprzejmości Lionsgate Movies)

Po filmie Gothika z 2003 r. Halle Berry powraca na długo oczekiwany powrót do horroru w filmie Never Let Go . Widzowie znający jej poprzednie dzieła docenią sposób, w jaki ten film ukazuje jej głębię emocjonalną poprzez postać Mamy.

Berry wciela się w tę rolę z wielką intensywnością, wcielając się w matkę, która musi zapewnić bezpieczeństwo swoim dzieciom, jednocześnie zmagając się z własnymi problemami ze zdrowiem psychicznym.

2) Otoczenie postapokaliptyczne

Postapokaliptyczna sceneria filmu (Zdjęcie dzięki uprzejmości Lionsgate Movies)

Istotny aspekt dreszczyku emocji w filmie leży w jego otoczeniu. Rodzina mieszka w odosobnionym drewnianym domu, polegając na nim w kwestii bezpieczeństwa. Świat zewnętrzny jest przedstawiony jako postapokaliptyczne królestwo pełne złych duchów.

Niepokojący dom w lesie i niepewność co do tego, co kryje się na zewnątrz, trzymają widzów w napięciu przez cały film.

3) Niejednoznaczność wzmacnia narrację

Niejednoznaczność sprawia, że historia żyje aż do końca (zdjęcie dzięki uprzejmości Lionsgate Movies)

Wciągającą cechą filmu Never Let Go jest jego uporczywa dwuznaczność. Film nieustannie zaciera granicę między rzeczywistością a paranoją. Złowroga siła nawiedzająca rodzinę może być prawdziwa lub być jedynie projekcją traumatyzowanej psychiki Mamy.

Ta niepewność trzyma widzów w niepewności do ostatniej chwili, dodając warstwę napięcia psychologicznego, która napędza fabułę. Nawet po napisach końcowych pytania o naturę rzeczywistości pozostają.

4) Symbolika religijna w reżyserii Aji

Reżyseria Alexandre’a Aji nawiązuje do symboliki religijnej (Zdjęcie dzięki uprzejmości Lionsgate Movies)

Film zawiera chrześcijańską symbolikę w całej swojej narracji. Na przykład antagonista przybiera postać węża, co jest bezpośrednim nawiązaniem do historii Adama i Ewy w Ogrodzie Eden.

Błogosławieństwa wyryte w domu symbolizują bezpieczeństwo i zbawienie, podczas gdy chaotyczny las na zewnątrz reprezentuje grzech i nieporządek. Ekstremalne działania mamy w obronie dzieci sugerują religijny fanatyzm, sugerując głębsze tematy winy, grzechu i odkupienia.

5) Przerażające zakończenie

Przerażające zakończenie (Zdjęcie dzięki uprzejmości Lionsgate Movies)

Film osiąga niepokojący punkt kulminacyjny w ostatnich scenach, kiedy Mamę spotyka śmierć, pozostawiając synów samym sobie, by stawili czoła złu.

Nolan, jeden z chłopców, staje twarzą w twarz z obliczem matki, gdy wyłania się zło. Niejednoznaczne zakończenie reżysera Aji zachęca widzów do różnych interpretacji.

Nigdy nie odpuszczaj rzuca widzom wyzwanie, aby ocenili, czy przedstawione zło jest prawdziwe, czy też jest przejawem traumy Mamy.

Źródło