Koncepcję dysonansu ludonarracyjnego wprowadził projektant i reżyser gier Clint Hocking w 2007 roku. Termin ten łączy dwa elementy: „ludus”, łacińskie określenie gry, i „narrację”, reprezentującą historię lub fabułę gry. Dlatego dysonans ludonarracyjny odnosi się do niespójności lub rozłączenia między interaktywnymi elementami gry a jej narracyjną fabułą.
Mówiąc prościej, dysonans ludonarracyjny występuje, gdy doświadczenie gracza w grze kłóci się z ogólną narracją. Zjawisko to jest stosunkowo powszechne w grach wideo, szczególnie ze względu na ich interaktywny charakter, który może prowadzić do sprzecznych doświadczeń dla graczy. Chociaż przypadki tego dysonansu można znaleźć w różnych grach, podkreślimy kilka godnych uwagi przykładów.
10.„Czy mógłbyś?”
BioShock
Jednym z najbardziej znaczących przykładów dysonansu ludonarracyjnego jest BioShock. Kultowy zwrot akcji związany ze zwrotem „Would you kindly” służy jako psychologiczny wyzwalacz dla protagonisty, Jacka, zmuszając go do wykonywania poleceń. Chociaż ten zwrot akcji jest przekonujący pod względem opowiadania historii, komplikuje rozgrywkę. Gra zachęca do eksploracji i łupienia, ale narracja rozwija się tylko wtedy, gdy gracze działają zgodnie ze zwrotem, co tworzy napięcie między autonomią gracza a kierunkiem narracji.
9. Kontrola chaosu
Przygoda Sonic’a 2
W ostatecznych konfrontacjach w Sonic Adventure 2 gracze kontrolują Sonica lub Shadowa, gdzie rozgrywka i fabuła stanowią dysonans. Każda postać ma zdolność do używania „Chaos Control”, aby teleportować się w przerywnikach filmowych; jednak podczas walk wydają się niezdolni do teleportacji, pomimo że narracja sugeruje, że mają taką zdolność. Ta niespójność odzwierciedla rozdźwięk między oczekiwanymi umiejętnościami postaci a mechaniką ich rozgrywki.
8. Ugryzienia zombie
Powstanie Martwe
W serii Dead Rising gracze stają twarzą w twarz z hordami zombie, które przestrzegają tradycyjnych zasad — ugryzienie prowadzi do infekcji. Jednak gdy postacie takie jak Frank lub ocaleni są atakowani przez zombie, otrzymują wiele ugryzień bez ponoszenia oczekiwanych konsekwencji zombifikacji. Podczas gdy późniejsze odsłony sugerują infekcję, rozgrywka nadal ignoruje tę konsekwencję, co skutkuje dysonansem ludonarracyjnym.
7. Działania cieplne
Król Yakuzy
Franczyza Yakuza prezentuje interesującą sprzeczność, w której przerywniki filmowe przedstawiają śmiertelne obrażenia jako zmieniające grę, podczas gdy w rzeczywistej rozgrywce bohaterowie zadają ekstremalne obrażenia, ale pozostawiają wrogów z jedynie niewielkimi obrażeniami. Ten dysonans skłania graczy do kwestionowania konsekwencji swoich działań w świecie gry, ponieważ szanse są przechylone na korzyść przesadnego kinowego polotu.
6. Tabletki nanotechnologiczne
Niesprawiedliwość: Bogowie wśród nas
W fabule Injustice: Gods Among Us zły Superman tworzy pigułki nanotechnologiczne, które zwiększają ludzką wytrzymałość, pozwalając zwykłym postaciom, takim jak Green Arrow i Joker, stawić czoła istotom o supermocach. Jednak ponieważ te postacie polegają głównie na konwencjonalnej broni, narracja słabnie, gdy broń ta jest przedstawiana jako równie potężna przeciwko Supermanowi, co tworzy sprzeczność w ustalonej wiedzy.
5. Stacje New-U
Pogranicza
Po śmierci w serii Borderlands gracze odradzają się na najbliższej stacji New-U, co stanowi integralną mechanikę rozgrywki. Pomimo konieczności utrzymania płynności gry, narracja ma problem z uzasadnieniem tego zmartwychwstania w kontekście śmierci postaci, takich jak Roland czy Handsome Jack, którzy najwyraźniej powinni mieć dostęp do tych stacji.
4. Zakupy Sophia
Persona 5 Napastnik
W Persona 5 Strikers Phantom Thieves zwracają się do SI o imieniu Sophia o pomoc w zdobywaniu zapasów, ponieważ ich zwykłe źródła są niedostępne latem. Wprowadzenie usługi dostawy w dark webie może wydawać się praktyczne, jednak włączenie tego elementu w czasach chaosu społecznego — gdzie pragnienia zostały odebrane mieszkańcom Tokio — stawia pytanie o prawdopodobieństwo takiego handlu w narracji.
3. Projekt Czystość
Fallout 3
W kulminacyjnym momencie Fallout 3 Lone Wanderer musi aktywować Project Purity, który przenosi śmiercionośne promieniowanie. Odmowa podjęcia się tego niebezpiecznego zadania przez towarzyszy, takich jak Fawkes, powołujących się na „przeznaczenie” gracza, tworzy sprzeczny scenariusz, podczas gdy logicznie rzecz biorąc, powinni pomóc. Na szczęście problem ten został później rozwiązany w dodatku Broken Steel do gry.
2. Tykający zegar V
Cyberpunk 2077
W Cyberpunk 2077 postać V staje w obliczu nieuchronnego zagrożenia ze strony biochipa, który ją wskrzesił, co grozi wymazaniem jej tożsamości. Pomimo pilności sugerowanej przez narrację, rozgrywka pozwala graczom eksplorować i angażować się w różne zadania poboczne w nieskończoność bez żadnych namacalnych konsekwencji tego nadciągającego niebezpieczeństwa.
1.Śmierć Aerith
Final Fantasy VII
Odwieczny przykład dysonansu ludonarracyjnego pojawia się podczas wstrząsającej śmierci Aerith w Final Fantasy VII. Gracze od dawna zastanawiają się, dlaczego Cloud nie wykorzystał zaklęć leczniczych ani przedmiotów, takich jak Phoenix Downs, w tym przełomowym momencie, zwłaszcza gdy takie elementy są kluczowe dla ożywienia członków drużyny w scenariuszach walki. W związku z tym fani zinterpretowali, że Phoenix Downs może nie działać na osoby, które zmarły, chociaż narracja prawdopodobnie kładzie nacisk na dramatyzm bardziej niż na racjonalność w tym przypadku.
Dodaj komentarz