10 gier na PS2, które nie zestarzały się dobrze z upływem czasu

Era PlayStation 2 (PS2) pozostaje ikonicznym rozdziałem w historii gier, a konsola osiągnęła niezwykłe wyniki sprzedaży dzięki zróżnicowanej ofercie fenomenalnych tytułów. Ta generacja gier ożywiła koncepcje, które oczarowały graczy na całym świecie, od rozległych doświadczeń w otwartym świecie, takich jak Grand Theft Auto, po dynamiczne przygody platformowe, takie jak Ratchet & Clank. Jednak wraz z upływem czasu nostalgiczne zamiłowanie do tych tytułów może czasami prowadzić do zaskakujących odkryć dotyczących ich jakości na przestrzeni lat.

Jeśli wahasz się przed ponownym obejrzeniem niektórych ulubionych klasyków na PS2 z obawy przed zmatowieniem cennych wspomnień, ten artykuł ma na celu Cię poprowadzić. Oto lista gier na PS2, które, choć genialne w momencie premiery, nie zestarzały się godnie i najlepiej byłoby zostawić je w przeszłości.

10. Spider-Man: Film

Pająk-Bland

Podczas gdy gry powiązane z filmami są często krytykowane za brak jakości, PS2 gościło wyjątki, takie jak gra Spider-Man, która z powodzeniem przeniosła wizję Sama Raimiego ze srebrnego ekranu. Niestety, w porównaniu do jej następcy, rozgrywka wydaje się sztywna, a mechanika kamery jest frustrująco niezdarna, co sprawia, że trudno jest utrzymać Spider-Mana w polu widzenia. Misje pościgowe pogłębiają problemy uwydatnione przez ograniczone możliwości huśtania się na pajęczynie, tworząc grę, która teraz przypomina relikt przeszłości, a nie ponadczasowy klasyk.

9. Hitman 2: Cichy zabójca

Agent 47 przed rozświetleniem

Jako prekursor znanej serii Hitman, Agent 47 rozpalił wyobraźnię graczy; jednak, gdy dziś myślimy o Silent Assassin, brakuje mu polerowania, jakiego wielu oczekuje od współczesnych gier skradankowych. Podczas gdy podstawowy projekt był imponujący, przestarzała grafika w połączeniu z nieprzewidywalną sztuczną inteligencją znacznie odciągają uwagę od doświadczenia. Ta gra jest teraz bardziej dziełem historycznym, takim, które pokazuje korzenie serii, a nie wysokiej jakości rozgrywkę.

8. Wejdź do Matrixa

Wchodzisz na własne ryzyko

Chociaż zyskał popularność w momencie premiery, Enter the Matrix nigdy nie osiągnął statusu prawdziwego klasyka. Próbując rozszerzyć uniwersum franczyzy, przedstawił historię, która odbiegała od znanych postaci. Jednak rozgrywka zepsuta przez nieprzewidywalne sterowanie, niezdarne mechanizmy platformowe i frustrujące mechanizmy walki utrudnia jakąkolwiek nostalgiczną przyjemność, która mogłaby być z nią związana. Zamiast pokazywać epicką narrację, wydaje się bardziej serią zmarnowanych okazji.

7. Need For Speed: Underground

Zakop to głęboko pod ziemią

Podczas gdy seria Need for Speed odniosła ogromne korzyści z sukcesu Underground, oryginalny tytuł nie sprawdza się do dziś. Choć wizualnie jest nadal przyzwoity, mechanika wyścigów wydaje się boleśnie przestarzała, charakteryzująca się jaskrawym gumowaniem i krótkimi trasami, które mogą oznaczać katastrofę dla graczy po jednym pominiętym zakręcie. Ponadto brak znaczącej ewolucji rozgrywki w całej kampanii sprawia, że jest to nudne doświadczenie, któremu brakuje emocji, pomimo zabawnej ścieżki dźwiękowej.

6. Ciemna chmura

Zelda, to nie jest

Dark Cloud zajmuje nostalgiczne miejsce w moim sercu jako wprowadzenie do JRPG, podobne do przygody 3D Zelda. Jednak ponowne przeżycie tego dzisiaj ujawnia, jak źle się zestarzało z czasem. Lochy wydają się monotonne, a ogólna mechanika walki nie łagodzi nudy eksploracji. Mechanika przetrwania, taka jak głód i degradacja broni, zmniejsza przyjemność, ostatecznie przyćmiewając zachwycające elementy budowy miasta, które mogłyby zabłysnąć w bardziej żywej podstawowej rozgrywce.

5. Iko

Misja eskortowa: gra

Ico to kolejny tytuł, który wywołuje mieszane reakcje w kwestii rozgrywki, głównie ze względu na trudną mechanikę, która odwraca uwagę od doświadczenia. Choć w swoim czasie mógł być przełomowy, nieustanne misje eskortowe mogą być wyczerpujące, walka wydaje się mało inspirująca, a tempo gry prowadzi do przedłużających się przerw w rozgrywce. Pomimo nastrojowych wizualizacji i inteligentnej sztucznej inteligencji, brak wyraźniejszych zasad projektowania sprawia, że ponowne odwiedzenie Ico jest frustrującym przedsięwzięciem dla dzisiejszych graczy.

4. Skręcony metal: czarny

Niewypał na Derby Zniszczenia

Podczas gdy wcześniejsze tytuły z serii Twisted Metal wykazały zaskakującą odporność, Twisted Metal: Black zawodzi. W przeciwieństwie do swoich poprzedników, które oferowały praktyczne sterowanie, Black charakteryzuje się śliskim prowadzeniem pojazdu, co podważa rozgrywkę. Nawet grafika nie poprawia się znacząco w porównaniu z poprzednimi wersjami, co sprawia, że jest to mniej przyjemne doświadczenie z ponurą atmosferą, która nie oddaje zabawnego chaosu wcześniejszych gier. To tytuł, który najlepiej zostawić w przeszłości.

3. James Bond 007: Nocny ogień

Zadzwoń do Bondulance

Próbując odzyskać magię GoldenEye, Nightfire wydaje się kuszące, ale nie udaje mu się zapewnić przyjemnego doświadczenia strzelanki. Schemat sterowania wydaje się przestarzały, z nieregularnym mapowaniem przycisków i niezdarnym ruchem przypominającym sterowanie czołgiem. Unikalne elementy, które początkowo przyciągały graczy, zostały przyćmione przez postęp w gatunku FPS, co uczyniło Nightfire mniej istotnym reliktem swoich czasów.

2. Grand Theft Auto III

Ta kradzież nie jest taka wielka

Choć Grand Theft Auto III jest pionierem gier z otwartym światem, nie radzi sobie dobrze według współczesnych standardów. Jego świat wydaje się ograniczony i pozbawiony życia, toporna mechanika zakłóca płynność rozgrywki, a niemy protagonista ogranicza zaangażowanie w narrację. Choć położył podwaliny pod przyszłe tytuły, pozostaje bardziej historycznym artefaktem niż tytułem wartym ponownego obejrzenia w 2025 r.

1. Królestwo Serc

Toporne buty, toporne sterowanie

Jako moja ulubiona seria, przyznanie się do niedociągnięć Kingdom Hearts boli mnie. Choć jest pełna uroku i atrakcyjności Disneya, jest pełna wad rozgrywki, od irytujących wyzwań platformowych po niedokładny system walki. Zawiła progresja poziomów i źle przyjęte segmenty Gummi Ship pogłębiają frustrację związaną z doświadczeniem. Nostalgia często napędza moje powroty, ale jest to niewątpliwie gra, która nie zestarzała się dobrze, szczególnie w porównaniu z jej lepszą kontynuacją, Kingdom Hearts II.