10 przereklamowanych gier RPG z wysokimi recenzjami, o których powinieneś wiedzieć

W świecie gier RPG niewiele doświadczeń może dorównać ekscytacji dobrze wykonanej gry, w której narracja, środowisko i rozgrywka tworzą harmonijną mieszankę. Niemniej jednak zdarzają się sytuacje, w których zarówno krytycy, jak i gracze mogą wywyższać pewne tytuły ponad ich rzeczywiste zalety. Niniejszy artykuł ma na celu zwrócenie uwagi na 10 gier RPG, które pomimo otrzymania znaczących pochwał, są często postrzegane jako przereklamowane.

10 The Elder Scrolls V: Skyrim

Strzała w kolano

Elder Scrolls V Skyrim Bohater Przy Ognisku Na Zewnątrz

Wydany w 2013 roku The Elder Scrolls V: Skyrim stał się fenomenem kulturowym, łącząc zainteresowania zagorzałych graczy z graczami okazjonalnymi. Podczas gdy gra wyróżnia się eksploracją otwartego świata, umożliwiając graczom angażowanie się w liczne zadania poboczne i przygody, ostatecznie traci głębię narracji. W porównaniu do swojego poprzednika, Oblivion, który od samego początku oferował wciągającą fabułę, Skyrim wydaje się przesadnie dopracowany i mniej wpływowy. Jego rozgrywka, choć wzbogacona o ulepszenia jakości życia, nie przewyższa dziedzictwa ustanowionego przez poprzednie tytuły Elder Scrolls.

9 Pole Gwiezdne

Zagubiony w kosmosie

Statek Starfield wysadzający inny statek w kosmosie

Przejście ze Skyrim do Starfield może wydawać się stronnicze, zwłaszcza dla kogoś, kto docenił narrację Fallout 4. Jednak, podczas gdy Starfield prezentuje ogromne możliwości w eksploracji kosmosu, blednie w porównaniu do osiągnięć No Man’s Sky. Bethesda może mistrzowsko tworzyć angażujące światy, ale wykonanie w Starfield cierpi z powodu powtarzalnych mechanizmów podróży kosmicznych i obecności przerywników filmowych, które przerywają immersję, przez co gra wydaje się mniej spójna i ostatecznie rozczarowująca.

8 Fallout Nowy Vegas

Gra była ustawiona od samego początku

Fallout New Vegas Poza Wołowiną Społeczeństwo Białych Rękawiczek

Uznany za swoje solidne postacie i scenariusz, Fallout: New Vegas z pewnością zasługuje na pochwałę za kunszt opowiadania historii, potencjalnie przyćmiewający wady rozgrywki. Gdy ocenia się go wyłącznie na podstawie zasług narracyjnych, przewyższa Fallout 3 ; jednak mechanika rozgrywki pozostaje w tyle, odzwierciedlając stagnację wyborów projektowych. Pomimo sukcesu Obsidian w tworzeniu wciągającej opowieści, brak innowacji w rozgrywce odciąga uwagę od całościowego doświadczenia, czyniąc z niego tytuł, który zasługuje na uznanie, ale nie jest szczytem serii.

7 Final Fantasy VII Remake

Rozszerzony prolog

Po latach oczekiwań Final Fantasy VII Remake pojawił się w 2020 roku, ale wielu graczy szybko zdało sobie sprawę, że obecna narracja gry była jedynie rozszerzonym prologiem, kończącym się po zaledwie pięciu godzinach rozgrywki. Podczas gdy system walki zyskał uznanie za integrację nowoczesnych elementów z tradycyjnym stylem turowym, jest on zepsuty przez nadmierne rozdęcie narracji, które odwraca uwagę od istoty historii, którą fani chcieli przeżyć ponownie. Bardziej wyrafinowane podejście, jak zasugerowano w nadchodzącym Final Fantasy VII Rebirth, daje nadzieję na lepsze wrażenia.

6 Final Fantasy XVI

Ten z Benem Starrem

Final Fantasy XVI przyciągnęło uwagę za motywy inspirowane Grą o tron; jednak można powiedzieć, że wpadło w pułapki przypominające upadek serii w późniejszych sezonach. System walki, inspirowany Devil May Cry, oferuje ekscytujące spotkania z bossami, ale nadrzędna narracja sprowadza się do konwencjonalnych tropów RPG. Co frustrujące, wiele kluczowych wątków fabularnych jest ukrytych w opcjonalnej zawartości, zmuszając graczy do zagłębiania się, gdy mogą być już od niej oderwani. Gra początkowo przyciąga uwagę, ale ostatecznie pada ofiarą przewidywalności.

5 Dragon Age: Inkwizycja

Nie spodziewałem się jakiejś hiszpańskiej inkwizycji

Stworzenie Dragon Age: Inquisition wydawało się monumentalnym osiągnięciem, biorąc pod uwagę zmagania BioWare z silnikiem Frostbite. Jednak ta zmiana w kierunku gry o uderzającej graficznie jakości spowodowała rozcieńczenie podstawowych elementów, które czyniły oryginalną grę Dragon Age wyjątkową. Przekształciła się z taktycznej gry RPG z zawiłą fabułą w bardziej popularne doświadczenie, któremu brakuje głębi i strategicznego zaangażowania, jakie można znaleźć w tytułach takich jak Baldur’s Gate 3.

4 Pokémon X i Y

Mega Pokémon

Tytuły Pokémon X & Y na Nintendo 3DS często wypadają słabo w porównaniu do wzorca ustanowionego przez Pokémon Black & White na wcześniejszych platformach. Pomimo atrakcyjności regionu Kalos, gry dostarczały uproszczoną narrację, której brakowało dojrzałości i innowacji, jakich oczekiwali fani. Funkcje takie jak Mega Evolution wydawały się nieśmiałe i zaczęły rozkwitać dopiero w kolejnych tytułach, co wskazywało na zmarnowaną szansę na głębszą rozgrywkę i opowiadanie historii.

3 Super Mario RPG: Legenda Siedmiu Gwiazd

Dobre, ale nie świetne

Remake na Nintendo Switch pokazuje, że Super Mario RPG: Legend Of The Seven Stars może być bardziej przereklamowany niż nostalgiczny. Podczas gdy oferował imponującą grafikę jak na swoje czasy, rozgrywka pozostaje zbyt uproszczona, bardziej dostosowana do przeciętnej publiczności niż do tradycyjnych graczy RPG. Jednak utorował drogę bardziej wyrafinowanym tytułom, takim jak Paper Mario i Mario & Luigi, pokazując swoje znaczenie w ewolucji gatunku pomimo swoich ograniczeń.

2 Ni no Kuni: Gniew Białej Czarownicy

Studio Ghibli Gra

Monster Catcher JRPG Ni No Kuni Gniew Białej Wiedźmy

Jako widz prawdopodobnie przyciągnięty do Ni no Kuni: Wrath of the White Witch ze względu na estetykę Studio Ghibli, rzeczywistość jest taka, że choć wizualnie oszałamiająca, ostatecznie pozostawiła graczy z niedosytem. Pod czarującą grafiką kryje się solidna baza RPG, która nie wykorzystuje w pełni swojego potencjału. Choć ambitna, rozgrywka może stać się nużąca, z nierównym wykonaniem, które podkreśla zarówno jej genialność, jak i niedociągnięcia.

1 Wiedźmin

Niesamowicie przestarzałe doświadczenie

Pierwsza odsłona serii Wiedźmin wyraźnie odstaje od swojego następcy, Wiedźmina 3: Dzikiego Gonu, który zrewolucjonizował serię dzięki znacznym usprawnieniom jakościowym. Oryginalna gra, wydana w 2007 roku, wydaje się archaiczna, pracochłonna i naszpikowana przestarzałymi mechanizmami projektowymi, które odciągają uwagę od przyjemności z narracji. Jej uciążliwa progresja przypomina mniej płynne doświadczenia wczesnych gier MMORPG, ostro kontrastując z wciągającą rozgrywką, którą późniejsze tytuły z serii miały udoskonalić.

Źródło i obrazy