Po ogromnym sukcesie PlayStation 1 twórcy gier na całym świecie chętnie wykorzystali okazję do stworzenia wciągających tytułów na PlayStation 2.Świat japońskich gier fabularnych (JRPG) nie był wyjątkiem, a druga konsola Sony stanowiła żyzny grunt dla kreatywnego rozwoju i wielki krok w kierunku grafiki 3D.
PlayStation 2 było świadkiem narodzin wielu uwielbianych gier JRPG, podczas gdy inne przeszły znaczące transformacje technologiczne. Wiele z tych tytułów wprowadziło innowacyjne funkcje, które miały ukształtować branżę na kolejne lata, podczas gdy niektóre miały problemy z dostosowaniem się do pojawiających się trendów.
W tym artykule znajdziesz wybór kultowych gier JRPG na PS2. W skład serii wchodzą franczyzy, które nadal się rozwijają, serie, które osiągnęły szczyt na tej konsoli, i inne, które popadły w zapomnienie po ostatnich odsłonach.
Dołączcie do mnie, a przedstawię wam moje 10 najlepszych gier JRPG na PS2, uszeregowanych według mojego osobistego gustu, przy jednoczesnym uwzględnieniu kulturowego i technicznego wpływu każdego tytułu na rynek gier.
Dla przejrzystości uwzględnię tylko jedną grę z każdej serii.
10 Galaktyka Łotrzyków
Trochę za bardzo jak na mój gust, ale świetna gra
Zaczynając tę listę od nieco kontrowersyjnego wyboru, muszę przyznać: chociaż lubię Rogue Galaxy (zdobyłem platynowe trofeum w około 80 godzin), uważam, że jest zbyt ambitne. Jego oszałamiająca grafika i wciągające przerywniki filmowe są nieco przyćmione przez zawiły system rozgrywki.
Fabuła zaczyna się od Jastera Rogue, zniewolonego protagonisty na planecie Rosa, który nieumyślnie dołącza do załogi piratów, mylonych ze znanym myśliwym. Jak to zwykle bywa w przypadku gier JRPG, ta platforma startowa katapultuje go w misję ratowania wszechświata.
Chociaż fabuła początkowo wydaje się wiarygodna i szanuje zdolność widza do zawieszenia niedowierzania, wkrótce nabiera tempa, wprowadzając niepotrzebne zwroty akcji, które kładą zbyt duży nacisk na główną postać.
Ta koncepcja nadmiaru dotyczy również rozgrywki. To, co zaczęło się jako prosta gra RPG akcji z nieskończonym systemem łączenia broni, rozwinęło się w wieloaspektowe doświadczenie, dodając mini-gry, takie jak łapanie owadów i rozbudowane elementy kolekcji, które wydają się bardziej obowiązkami niż opcjami. Ostatecznie Rogue Galaxy ilustruje powiedzenie, że czasami mniej znaczy więcej.
9 Disgaea: Godzina ciemności
Komediowy timing na czasie
Jeśli cechy udanej gry RPG obejmują egoistycznego protagonistę, komediowe elementy fabuły, przytłaczające liczby obrażeń i strategiczną rozgrywkę, to mógłbym opisać dowolną odsłonę serii Disgaea. Jednak to pierwsza odsłona wyrobiła sobie spuściznę wśród entuzjastów taktycznych gier RPG.
Disgaea jest znana z tego, że ma potencjał osiągania astronomicznych poziomów i statystyk obrażeń, co wielu graczy uwielbia, choć często prowadzi to do rozgrywki opartej na grindowaniu — co bardzo mnie denerwuje.
Dla bardziej niedzielnych graczy Disgaea: Hour of Darkness oferuje mnóstwo rozrywki dzięki dowcipnej narracji. Gracze podążają za Laharlem w jego podróży, aby zastąpić ojca jako Overlord of the Netherworld, w towarzystwie żywej grupy ekscentrycznych postaci.
Jeśli zależy ci na czystej rozgrywce, możesz dążyć do osiągnięcia przez swoje postacie poziomu 9999, reinkarnować je i nieustannie zwiększać ich moc — gwarantuje to godziny świetnej zabawy.
8 Oddech Ognia: Smoczy Kwartał
Kochaj to albo nienawidź, to wciąż powiew ognia
Niewątpliwie Breath of Fire: Dragon Quarter jest często postrzegany jako wpis, który doprowadził do upadku serii, pozbawiając ją tożsamości i narzucając niekonwencjonalne mechanizmy tradycyjnemu formatowi JRPG. Mimo to moja wdzięczność dla niego pozostaje nienaruszona.
Mając wcześniej na uwadze, że Breath of Fire III jest moją ulubioną grą RPG wszech czasów, mogłem łatwo żywić intensywną niechęć do Dragon Quarter z powodu jej drastycznych odejść. Mogę jednak ocenić grę niezależnie od jej poprzedniczek.
Dragon Quarter wyróżnia się unikalnym systemem walki — prostym do zrozumienia, ale trudnym do opanowania.Łączy elementy rozgrywki w czasie rzeczywistym i turowej, a jednocześnie wprowadza kontrowersyjną mechanikę D-Counter, w której nadmierna transformacja smoka może doprowadzić do natychmiastowego zakończenia gry.
Fabuła sprytnie zawiera aspekt roguelite, nagradzając graczy po restarcie zwiększonym współczynnikiem D, aby odblokować dodatkowe elementy historii. W istocie Dragon Quarter przyjmuje ideę restartu, prezentując ją jako integralną część swojego doświadczenia — aspekt, który może zrazić wieloletnich fanów.
7 Cieni Serc: Przymierze
Najbardziej niejapońska gra RPG
Koncepcja JRPG jest często łączona z grami opracowanymi w Japonii, ale kwestionuję, że ucieleśnia ona podgatunek bogaty w odrębne elementy japońskiej kultury, niezależnie od pochodzenia twórcy. To porusza prowokującą do myślenia kwestię: co z japońską grą RPG, która całkowicie odchodzi od swoich korzeni kulturowych, jak Shadow Hearts? Czy po prostu wraca do RPG?
Oba początkowe tytuły z serii Shadow Hearts rozgrywają się w Europie, Rosji i Chinach, jednak znacznie odbiegają od typowych tropów JRPG. Seria zawiera turową walkę z mechaniką czasową i garstkę demonicznych bytów inspirowanych folklorem, ale poza tym zapuszcza się na wyjątkowe terytorium.
Shadow Hearts wyróżnia się tym, że obejmuje tematykę horroru osadzoną w wydarzeniach historycznych, takich jak I wojna światowa. Narracja zawiera nieoczekiwane elementy komediowe, przeplatane nadprzyrodzonymi zwrotami akcji, które sprawiają, że gra jest wciągająca.
Polecam zacząć od Shadow Hearts: Covenant, pomijając jej poprzedniczkę, Koudelkę, aby w pełni docenić głębię i oryginalność, jakie oferuje ta gra.
6- gwiazdkowy ocean: Do końca czasu
Najlepsze w serii
Istnieje pogląd sugerujący, że każdy tytuł Star Ocean to solidna siódemka — być może najlepsza siódemka, jakiej kiedykolwiek doświadczysz. Choć może to wydawać się lekceważące, jest uderzająco trafne. Jako zagorzały zwolennik serii nie mogę powstrzymać się od nadziei na nowy dodatek od Square Enix, choć rozumiem, jeśli zdecydują się pozwolić tej franczyzie trwać.
Gry Star Ocean zazwyczaj przeplatają elementy science fiction ze średniowiecznym fantasy, a trzecia część, Till The End Of Time, nie jest wyjątkiem. Fabuła podąża za Faytem, którego wakacje przeradzają się w międzygalaktyczny spisek wraz z bogato rozwiniętymi członkami drużyny z różnych światów. Kontrowersyjnie, zakończenie pozostaje tematem debaty, ale historia pozostaje wciągająca przez cały czas.
Gra wyróżnia się udoskonaleniem mechaniki Item Creation i zintegrowaniem jej z udoskonalonym systemem walki. Przejście na 3D znacznie podniosło poziom walki, a dziwaczne szczegóły rozgrywki, takie jak umieranie, gdy MP osiągnie zero, dodały głębi.
Moim zdaniem Star Ocean: Till The End Of Time jest szczytem serii, pomimo jej wad. Uznaję remake, Star Ocean The Second Story R, za mechanicznie lepszą i nowoczesną adaptację, ale jeśli jesteś fanem serii i nie grałeś w tę trzecią część, warto ją poznać.
5 opowieści o otchłani
Symfonia jest wciąż lepsza
Choć mam słabość do gry Tales of Symphonia, która w Japonii doczekała się jedynie limitowanej edycji na PS2, to Tales of the Abyss zasługuje na uznanie ze względu na jej globalną dostępność na tej platformie.
Pomimo niedoskonałości, Tales of the Abyss zdobywa swoje miejsce dzięki angażującej narracji. Jako gracz często miałem ochotę potrząsnąć Luke’iem, protagonistą, z frustracji. Jednak jego łuk charakteru jest znaczący i pełni istotną funkcję fabularną, przyczyniając się do bogatej historii eksplorującej motywy żywiołów, w tym odkrycie kulminacyjnego siódmego elementu — Dźwięku.
Zgodnie z tradycją serii, rozwój postaci zajmuje centralne miejsce, pokazując, jak dynamika drużyny ewoluuje i wchodzi w interakcje, szczególnie poprzez zachwycający element skeczu. Dzięki silnemu kręgosłupowi narracyjnemu Tales of the Abyss oferuje doświadczenie, które wyróżnia się wśród swoich współczesnych.
System walki wykorzystuje klasyczny Linear Motion Battle System, wprowadzając „Free Run”, pozwalając postaciom graczy na swobodne poruszanie się w środowisku 3D. W połączeniu z innowacyjną mechaniką Field of Fonons, w której rozmieszczenie postaci wpływa na wynik zaklęć i umiejętności, walka pozostaje angażująca.
4 osoby 3
Śmierć ma swój urok
Persona 3 zapoczątkowała Social Links w JRPG. Podczas gdy wcześniejsze tytuły mogły zawierać mechanikę relacji, to właśnie ta gra autentycznie je spopularyzowała, zachęcając graczy do angażowania się w NPC i odkrywania ich wielowarstwowych historii.
Choć niektórzy mogą argumentować za wyższością Persony 4, mój wybór skłania się ku Personie 3 ze względu na jej głębokie znaczenie kulturowe, pomimo czasami wyczerpującej natury jej lochu, Tartarus. Ta pętla rozgrywki zachęca graczy do eksplorowania różnorodności wcieleń Persony i ich strategicznych zastosowań poprzez system tur One More, nagradzając tych, którzy potrafią wykorzystać słabości wroga.
Jednak gracze są przyciągani do Persony przede wszystkim ze względu na jej ciężar narracji i złożone tematy, a Persona 3 zagłębia się w koncepcję śmierci. Historia rozwija się z warstwami intrygi, odsłaniając tajemnice od samego początku — takie jak powody naszych nocnych przebudzeń i zdolność do przywoływania Person. Ostatecznie przedstawiona emocjonalna podróż jest jedną z najbardziej wpływowych w tym gatunku.
3 Kingdom Hearts II
Najsilniejsza moc przyjaźni, jaka kiedykolwiek istniała
Chociaż nie biorę udziału w hazardzie, połączenie Disneya z Final Fantasy było hazardem, którego nikt nie spodziewał się, że się powiedzie — jednak Kingdom Hearts spełniło to marzenie, i to w imponujący sposób.
Oryginalne Kingdom Hearts było ujmujące, ale oszpecone problemami z rozgrywką, w tym niezgrabnym ruchem postaci i kątami kamery. Kingdom Hearts II rozwiązało te wady i jest powszechnie uznawane, w tym przeze mnie, za najlepszy tytuł w serii.
Historia jest niewątpliwie skomplikowana, skupia się na tematach przyjaźni, światła i ciemności i dostarcza niezapomnianych interakcji, szczególnie między Squallem i Donaldem. Narracja może stać się zawiła, ale znajduję radość w tej jeździe, obejmując przygody moim Keyblade.
Mechanika rozgrywki jest znacząco ulepszona, z nowymi innowacjami, takimi jak Reaction Commands, które dostosowują się do konkretnego napotkanego wroga, podnosząc formułę RPG akcji. Systemy rzemieślnicze, eksploracja świata i przedmioty kolekcjonerskie wzbogacają ogólne wrażenia z rozgrywki, czyniąc ją rozkoszą dla entuzjastów JRPG.
2 Dragon Quest VIII: Podróż Przeklętego Króla
Naturalna ewolucja gier RPG w stylu jRPG
Zanim zanurzyłem się w Dragon Quest VIII, moja styczność z serią była sporadyczna. Chociaż próbowałem grać w siódmą część na PS1, nie mogłem się połączyć z powodu pierwszoosobowej perspektywy walki. Jednak po zagraniu w Dragon Quest VIII na PS2 odkryłem nowe uznanie, obserwując moje postacie w akcji podczas walki, co dodało emocji, nawet przy prostym systemie turowym.
System rozwoju postaci w grze, umożliwiający rozwijanie różnych umiejętności i ulepszanie broni, dodał tradycyjnej rozgrywce ciekawego akcentu.
To, co naprawdę połączyło mnie z Dragon Quest VIII, to jego wciągająca fabuła.Śledzenie podróży cichego protagonisty i jego przeklętych towarzyszy w poszukiwaniu odkupienia i przygody stworzyło więź emocjonalną, która rezonuje nawet dzisiaj. Zarówno Dragon Quest VIII, jak i jego następca, Dragon Quest XI, zajmują szczególne miejsce w moim sercu, co utrudnia wybór ulubionej gry.
1 Final Fantasy X
Turowe nadal działają, Final Fantasy
Chociaż moim ulubionym tytułem Final Fantasy jest obecnie Final Fantasy XIV, minęło trochę czasu, zanim ta preferencja się skrystalizowała; dlatego często odnoszę się do Final Fantasy X jako mojego ostatecznego wyboru. Początkowo byłem zwolennikiem Final Fantasy IX, pokazując moje zamiłowanie do bardziej magicznych i średniowiecznych tytułów.
Niewątpliwą przyjemnością jest oglądanie, jak Square dostarcza jedną z najlepszych narracji w branży gier w formacie, od którego najwyraźniej odeszli. Mimo że rozwinęli swoje systemy walki, oglądanie Final Fantasy X przyjmującego quasi-klasyczny model turowy (choć z warunkowymi elementami turowymi) wydaje się odświeżająco nostalgiczne.
Jednak moja niezmienna miłość do Final Fantasy X wynika z bogatej fabuły i sposobu, w jaki perspektywa Tidusa skutecznie zanurza graczy w tętniącym życiem świecie Spira. Jako nowicjusze, poruszamy się po tym nieznanym wszechświecie razem z nim, nawiązując połączenia i ucząc się doceniać jego głębię i piękno.
Mogłabym z łatwością napisać cały artykuł poświęcony mojemu podziwowi dla Final Fantasy X — tytułu, który zajmuje szczególne miejsce w moim sercu, niczym ukochany członek rodziny, z którym dzieliłam niezapomniane chwile.
Nie opowiadam się za ścisłym powrotem do wyłącznie turowego stylu w przyszłych tytułach Final Fantasy. Zamiast tego chciałbym, aby Square przyjęło podejmowanie ryzyka, wspierało innowacje i snuło historie, które pozostają w sercach graczy, nie ulegając presji trendów rynkowych i oczekiwaniom akcjonariuszy.
Dodaj komentarz